Sa isang maikling misyon sa Ethiopia, ang aming koponan ay sumama sa isa pang grupo mula sa isang lokal na ministeryo para sa isang outreach sa isang grupo ng mga kabataang lalaki na nakaranas ng matinding pagsubok at nakatira sa mga barong-barong sa literal na tambakan ng basura. Masaya kaming sila ay nakilala. Nagbahagi kami ng mga patotoo, nakapagbibigay-lakas na mga salita, at mga panalangin. Isa sa mga paborito kong sandali noong gabing iyon ay nang tumugtog ng gitara ang isang miyembro ng lokal na koponan at sumamba kami kasama ang aming mga bagong kaibigan sa ilalim ng maliwanag na buwan. Anong sagradong sandali! Sa kabila ng kanilang desperadong sitwasyon, ang mga lalaking ito ay may pag-asa at kagalakan na matatagpuan lamang kay Jesus.
Sa Mga Gawa 16, mababasa natin ang tungkol sa isa pang impromptu na oras ng papuri. Ang isang ito ay sumiklab sa isang kulungan sa lungsod ng Filipos. Sina Pablo at Silas ay inaresto, binugbog, hinagupit, at ikinulong habang naglilingkod kay Jesus. Sa halip na magpadala sa kawalan ng pag-asa, sila ay sumamba sa Diyos sa pamamagitan ng "panalangin at pag-awit" sa kanilang selda. “Biglang nagkaroon ng malakas na lindol na ikinayanig ng mga pundasyon ng kulungan. Agad-agad, nagbukas ang lahat ng pinto ng kulungan, at nakalag ang mga tanikala ng lahat ng bilanggo” (vv. 25-26).
Ang unang naisip ng bantay ay wakasan ang kanyang buhay, ngunit nang mapagtanto niyang hindi tumakas ang mga bilanggo, siya ay namangha sa Diyos, at ang kaligtasan ay dumating sa kanyang pamilya (vv. 27-34).
Natutuwa ang Diyos na marinig tayong pumupuri sa Kanya. Sambahin natin Siya sa panahon ng kasiyahan at kalungkutan.
No comments:
Post a Comment