Namamahinga kay Cristo

Ilang taon na ang nakalipas, isang pag-aaral ang nagsuri sa kaugnayan ng depresyon sa mga kabataan at sa dami ng tulog na kanilang natatanggap bawat gabi. Matapos basahin ang pag-aaral, isang dalagang babae ang nagbigay ng komento sa mga resulta: “Hindi ko alam kung kailan titigil—pinipilit kong gawin ang lahat hanggang sa napapagod at nagkakasakit ako dahil sa kakulangan ng tulog at matinding stress.” Pagkatapos, sinabi niyang nais niyang malaman kung ano ang tunay na kahulugan ng tamang pamamahala ng oras upang maparangalan ang Diyos. Ano nga ba ang pagkakaiba ng pagiging abala at pagiging mabunga?
Ang pagiging abala ay hindi garantiya ng pagiging produktibo, tapat, o mabunga. Ngunit maaaring isipin natin na ang pagiging abala ang pinakamahalaga. Sa Lucas 10:41, maingat na pinaalalahanan ni Jesus si Marta na siya ay "nababalisa at nag-aalala sa maraming bagay," samantalang ang pinili ng kanyang kapatid na si Maria—ang maupo "sa paanan ng Panginoon" (talata 39), isang anyo ng pagiging disipulo—ay ang mas mabuting bahagi.
Sa ating pagnanais na maglingkod kay Cristo, ginagawa ba natin ang napakaraming bagay, iniisip na mas mapapansin Niya tayo kung mas marami tayong ginagawa? Sinasabi sa Colosas 3:17, "Anuman ang inyong ginagawa, maging sa salita o sa gawa, gawin ninyong lahat sa pangalan ng Panginoong Jesus." Ngunit hindi nito sinasabing kailangan nating masunog sa sobrang paggawa alang-alang sa Kanya. Sa Awit 46:10, naririnig natin ang paalalang ito: "Tumigil kayo at alamin ninyong ako ang Diyos."
Maglaan tayo ng oras upang bumagal at makasama si Cristo sa halip na ituon lamang ang ating pansin sa ating listahan ng mga gawain. Doon lamang natin matatagpuan ang tunay na "kapahingahan para sa ating mga kaluluwa" (Mateo 11:29).