Jesus—Ang Ating Lugar ng Kapahingahan

Noong 1943, isang kampo sa kanayunan ng Maryland na tinatawag na Shangri-La ang binili bilang isang pahingahan para kay Pangulong Franklin D. Roosevelt ng Estados Unidos. Payak, tahimik, at malayo sa lungsod, nagbigay ito ng “pagkakataon para sa pag-iisa at katahimikan,” ayon sa website ng White House, “pati na rin ng isang mainam na lugar upang magtrabaho at tumanggap ng mga dayuhang pinuno.” Nang maging pangulo si Dwight Eisenhower, pinalitan niya ang pangalan ng kampo at tinawag itong Camp David bilang parangal sa kanyang ama at apo, at nanatili ang pangalang ito. Maliban sa mas mahigpit na mga panseguridad na hakbang, kakaunti lamang ang mga pagbabagong ginawa sa kampo. Nanatili itong perpektong lugar para sa mga pangulo ng Estados Unidos at kanilang mga pamilya upang makapagpahinga at makalayo sa abala ng mundo.
Ang mga sumasampalataya kay Jesus ay mayroon ding pahingahan kung saan natin matatagpuan ang kapayapaan sa gitna ng magulong mundong ito. Madalas tayong nalulunod sa mga hamon ng buhay—mga suliranin sa trabaho, relasyon, kalusugan, at kawalan ng katiyakan sa hinaharap. Sa gitna ng kaguluhan, hinahangad natin ang isang lugar ng kapayapaan, isang kanlungan kung saan tayo maaaring muling mapanumbalik at mapalakas.
Sa Awit 32:7, isinulat ni Haring David, “Ikaw [O Diyos] ang aking kublihan; iingatan mo ako sa kaguluhan at papalibutan mo ako ng awitin ng pagliligtas.” Nauunawaan ni David na ang Diyos ang tunay niyang kanlungan—hindi lamang isang pisikal na taguan kundi isang espirituwal na silungan kung saan siya nakakasumpong ng kaaliwan at lakas. Kahit sa gitna ng matinding pagsubok, alam ni David na ang presensya ng Diyos ang kanyang pinakaligtas na tahanan.
Inaanyayahan tayo ni Jesus na maranasan ang ganitong kapahingahan—isang malalim at tunay na kapayapaang higit pa sa panandaliang ginhawa. Sa Mateo 11:28-29, sinabi Niya, “Lumapit kayo sa akin, kayong lahat na nahihirapan at nabibigatan, at bibigyan ko kayo ng kapahingahan. Pasanin ninyo ang aking pamatok at matuto kayo sa akin, sapagkat ako’y maamo at may mapagkumbabang puso; at makakasumpong kayo ng kapahingahan para sa inyong kaluluwa.” Hindi lamang pisikal na pahinga ang Kanyang iniaalok kundi isang pagbabagong nagpapalaya sa ating mga puso at isipan. Kapag isinuko natin ang ating mga alalahanin sa Kanya, mararanasan natin ang kapayapaang nagmumula sa Kanya—isang kapayapaang lampas sa ating pang-unawa.
Hindi tulad ng panandaliang pahingang iniaalok ng mundo—gaya ng bakasyon o pansamantalang paglilibang—ang kapahingahang matatagpuan kay Jesus ay permanente at hindi nagbabago. Sa gitna man ng mga pagsubok, kalungkutan, o pang-araw-araw na hamon ng buhay, palagi tayong makatatakbo sa Kanyang presensya. Ipinagkakaloob Niya sa atin ang kaaliwan sa pamamagitan ng Kanyang Salita, lakas sa pamamagitan ng panalangin, at katiyakan sa pamamagitan ng Kanyang di-nagbabagong pag-ibig.
Ano man ang ating pinagdaraanan, Siya ang ating pahingahan sa lahat ng oras, sa anumang pagkakataon, at sa anumang panahon. Lagi Siyang bukas-palad na naghihintay, handang bigyan tayo ng kapayapaan at panibagong lakas. Tatanggapin ba natin ang Kanyang paanyaya ngayon?