Isang Landas Pasulong

Ano ang dapat nating gawin? Pinag-isipan nang mabuti nina Scott at Bree kung paano makikitungo sa kanilang mga kaibigan at kapamilya na pinili ang mga pamumuhay na hindi ayon sa Biblia. Habang pinag-aaralan nila ang Kasulatan at nananalangin, isang malinaw na landas ang lumitaw: Una, pinagtibay nila ang kanilang pagmamahal sa kanilang mga kaibigan at mahal sa buhay; pangalawa, ipinahayag nila kung ano ang totoo at mabuti tungkol sa kanila batay sa mabuting disenyo ng Diyos; at pangatlo, ibinahagi nila kung paano sila makikitungo nang may pagmamahal ayon sa karunungan ng Kasulatan. Sa paglipas ng panahon, mas lumalim ang tiwala sa kanilang relasyon habang ipinapakita nina Scott at Bree ang pag-ibig na tulad kay Cristo.
Malamang ay labis na naghirap ang loob ni Hoseas habang iniisip kung paano makikitungo sa kanyang asawa—isang babaeng ang piniling pamumuhay ay hindi lamang hindi nagpaparangal sa Diyos kundi nagtaksil din sa kanya. Ang sakit ng kanyang pagtataksil ay tiyak na bumigat sa kanyang puso, iniwan siyang may mga tanong tungkol sa pag-ibig, kapatawaran, at katuwiran. Ngunit sa gitna ng kanyang dalamhati, binigyan siya ng Diyos ng isang malinaw na utos: “Mahal mo pa rin ang iyong asawa, kahit siya’y . . . isang mangangalunya” (Hoseas 3:1). Ang kautusang ito ay hindi lamang tungkol sa personal na relasyon ni Hoseas; ito ay isang makapangyarihang pagpapakita ng matibay na pag-ibig ng Diyos sa Kanyang bayan.
Sa kabila ng mga naging pagpili ng kanyang asawa, tinawag si Hoseas upang ipakita ang kanyang patuloy na pagmamahal sa kanya—hindi sa pamamagitan ng pagpapasawalang-bahala sa katotohanan, kundi sa pamamagitan ng paninindigan sa kung ano ang tama sa paningin ng Diyos. Ipinahayag niya hindi lamang ang kanyang matatag na pangako kundi pati na rin ang banal na pamantayan para sa kanilang relasyon—isang relasyon na sumasalamin sa katapatan, pagpapanibago, at pagtubos (talata 3). Sa paggawa nito, ang personal na kuwento ni Hoseas ay naging buhay na larawan ng relasyon ng Diyos sa sinaunang Israel.
Bagamat lumayo ang Kanyang bayan at pinili ang mga landas na nagtulak sa kanila palayo sa Kanya, hindi sila iniwan ng Diyos. Sa halip, naglaan Siya ng isang daan pabalik—isang landas pasulong. Tiniyak Niya sa kanila ang Kanyang walang hanggang pag-ibig, na sinasabing, “Ang aking pag-ibig ay walang hanggan” (Hoseas 14:4, NLT). Gayunpaman, kasabay ng Kanyang habag, tinawag Niya silang bumalik sa Kanyang mga daan, sapagkat “tama ang mga daan ng Panginoon” (talata 9).
Ang prinsipyong ito ng Diyos ay totoo pa rin sa ating panahon. Bilang mga tagasunod ni Cristo, madalas tayong nahaharap sa hamon kung paano ipapakita ang pag-ibig at katotohanan sa mga taong pinili ang pamumuhay na hindi naaayon sa Kasulatan. Hindi laging madaling pagsabayin ang habag at paninindigan. Ngunit sa Kanyang karunungan, nagbibigay ang Diyos ng malinaw na direksyon upang maipakita natin ang Kanyang biyaya habang nananatiling matatag sa Kanyang katotohanan.
Gaya ng pag-ibig ni Hoseas na sumasalamin sa hindi nagmamaliw na katapatan ng Diyos sa Kanyang bayan, maaari ring ipakita ng ating mga kilos ang pagtubos at pag-ibig ng Diyos sa iba. Kahit gaano man kalayo ang nalakbay ng isang tao sa maling landas, nananatiling malinaw ang halimbawa ng Diyos: Magmahal nang walang hangganan, ngunit manindigan sa katotohanan. Hindi kailanman nabibigo ang Kanyang pag-ibig, at hindi kailanman nababago ang Kanyang katotohanan. Habang sinusunod natin ang Kanyang halimbawa, nawa’y piliin natin palaging lumakad sa biyaya at katuwiran, at ialok ang parehong pag-asa at landas pasulong na inihanda ng Diyos para sa ating lahat.