Pagtamo ng Kapayapaan kay Hesus

Ang high-wire artist na si Philippe Petit ay naging tanyag noong 1971 nang maglakad siya sa isang tightrope sa pagitan ng mga tore ng Notre-Dame Cathedral sa Paris. Makalipas ang tatlong taon, siya ay naaresto matapos ang isang hindi awtorisadong pagtawid sa pagitan ng Twin Towers na dating sumasagisag sa skyline ng New York.
Ngunit noong 1987, naging kakaiba ang kanyang paglalakad. Sa imbitasyon ng alkalde ng Jerusalem na si Teddy Kollek, tumawid si Petit sa Hinnom Valley gamit ang isang high wire bilang bahagi ng Israel Festival noong taong iyon. Sa kalagitnaan ng kanyang paglalakad, nagpalaya siya ng isang kalapati (bagamat umaasa siyang ito ay isang dove) bilang simbolo ng kagandahan ng kapayapaan. Isang kakaiba at mapanganib na stunt, ngunit ginawa para sa layunin ng kapayapaan. Kalaunan, sinabi ni Petit, "Sa sandaling iyon, nakalimutan ng buong madla ang kanilang mga pagkakaiba."
Ang paglalakad ni Petit sa high wire ay nagpapaalala sa akin ng isa pang kahanga-hangang sandali—ang sandali nang si Jesus ay nakabitin sa pagitan ng langit at lupa.
Sinasabi sa atin ng apostol na si Pablo, “Minarapat ng Diyos . . . na papag-isang-loob sa Kaniya ang lahat ng bagay, maging ang nasa lupa o ang nasa langit, sa pamamagitan ng paggawa ng kapayapaan sa pamamagitan ng dugo ni Cristo na dumanak sa krus” (Colosas 1:19-20).
Ipinapakita ng makapangyarihang katotohanang ito ang puso ng pagtubos ng Diyos—ang pagpapanumbalik ng isang sirang mundo sa Kaniya sa pamamagitan ng sukdulang sakripisyo ni Jesus.
Ipinaliwanag pa ni Pablo na, “Noon, kayo’y hiwalay sa Diyos” (v. 21), namumuhay sa pagkakahiwalay mula sa Kaniyang pag-ibig at layunin. Ang kasalanan ay lumikha ng isang agwat na hindi kayang tawirin ng sinumang tao, kahit ng mabubuting gawa o panrelihiyong ritwal. Tayo’y naligaw, malayo, at nasa kadiliman. Ngunit sa pamamagitan ng kamatayan at muling pagkabuhay ni Cristo, ang paghihiwalay na ito ay napawi. Ang Kaniyang sakripisyo ay hindi lamang isang sagisag ng kapayapaan—ito mismo ang lumikha ng tunay na kapayapaan. At hindi tulad ng pansamantalang tigil-putukan o panandaliang pagkakasundo, ang kapayapaang itinatag ni Cristo ay matibay at walang hanggan.
Bagaman ang pagsisikap ng tao upang itaguyod ang kapayapaan—gaya ng makasagisag na ginawa ni Philippe Petit—ay maaaring magbigay-inspirasyon, hindi ito maihahambing sa natupad ni Jesus. Ang Kaniyang ginawa ay hindi isang palabas kundi isang banal na kilos ng pagkakasundo na nagbago sa takbo ng kasaysayan. Sa pagbububo ng Kaniyang dugo, ibinigay Niya ang nag-iisa at tunay na kapayapaang hindi matitinag ng anumang digmaan, alitan, o pagkakabaha-bahagi. Ang Kaniyang gawa ay hindi para sa papuri o paghanga, kundi para sa kaligtasan. At dahil dito, hindi na tayo kaaway ng Diyos kundi Kaniyang minamahal, tinubos, at ipinagkasundong mga anak.
Hindi tulad ng anumang mapangahas na pagtawid sa lubid, ang sakripisyo ni Jesus sa krus ay hindi na kailangang ulitin o dagdagan. Natapos na ang Kaniyang gawain. Ang Kaniyang kapayapaan ay walang hanggan. At para sa lahat ng nagtitiwala sa Kaniya, ang kapayapaang ito ay maaari nating yakapin—ngayon at magpakailanman.