Paglilinis na Kumpisal

May isang lalaki na inuupahan ng mga tao habang sila'y malapit nang mamatay, binabayaran siya upang dumalo sa kanilang libing at ihayag ang mga lihim na hindi nila kailanman naibahagi noong sila ay nabubuhay pa. May isang lalaki na inuupahan ng mga tao habang sila'y malapit nang mamatay, binabayaran siya upang dumalo sa kanilang libing at ihayag ang mga lihim na hindi nila kailanman naibahagi noong sila ay nabubuhay pa. Ilang beses nang nagtapat ang upahang lalaki ng pagtataksil sa isang biyudang asawa. Maaaring magtanong ang isang tao kung ang mga pagkilos na ito ay mapagsamantala o ginawa nang may mabuting loob, ngunit ang malinaw ay ang gutom ng mga tao na mapatawad sa mga nakaraang kasalanan.
Ang pagpapakonfes sa ibang tao para sa atin (lalo na pagkatapos nating mamatay) ay isang walang saysay at mapanganib na paraan upang harapin ang mga lihim. Ang mga kuwentong ito, gayunpaman, ay nagpapakita ng isang malalim na katotohanan: kailangan nating magkumpisal, upang magpakagaan ng loob. Ang kumpisal ay naglilinis sa atin mula sa mga bagay na itinago natin at hinayaang mabulok. “Ipagtapat ninyo ang inyong mga kasalanan sa isa't isa,” sabi ni Santiago, “at ipanalangin ninyo ang isa't isa upang kayo ay gumaling” (5:16). Ang kumpisal ay nagpapalaya sa atin mula sa mga pasanin na nagbibigkis sa atin, pinapalaya tayo upang makipag-ugnayan sa Diyos—nagdarasal ng may bukas na puso sa Kanya at sa ating komunidad ng pananampalataya. Ang kumpisal ay nagdudulot ng kagalingan.
Inaanyayahan tayo ni Santiago na mamuhay nang bukas, na ipinagtatapat sa Diyos at sa mga pinakamalalapit sa atin ang mga sakit at kabiguang tinutukso tayong ibaon. Hindi natin kailangang dalhin ang mga pasaning ito nang mag-isa. Ang kumpisal ay isang regalo sa atin. Ginagamit ito ng Diyos upang linisin ang ating puso at palayain tayo.