Ibigin ang Katotohanan

Ayaw ni Jack sa paaralan. Nababagot siya sa mga leksyon tungkol sa algebra, gramatika, at ang periodic table. Pero mahal niya ang paggawa ng mga bahay. Isinasama siya ng kanyang ama sa trabaho tuwing tag-init, at hindi siya nagsasawa. Labing-anim pa lang siya, pero alam na niya ang tungkol sa semento, bubong, at kung paano bumuo ng pader.
Ano ang kaibahan ng paaralan at konstruksiyon? Pagmamahal. Mahal ni Jack ang isa, at hindi ang isa pa. Ang kanyang pagmamahal ang nagpapalalim ng kanyang kaalaman.
Bilang mga mananampalataya kay Jesus, tayo ay tinatawag na “ibigin ang katotohanan” (2 Tesalonica 2:10). Hindi ito basta ideya lamang o malamig na kaalaman. Ito’y isang malalim at personal na pagmamahal sa kung ano ang tama, totoo, at sa huli, sa Kanya na siyang Katotohanan. Babala ni Apostol Pablo: sa mga huling araw, may darating na makapangyarihang pandaraya. Gagamit ang isang satanikong nilalang ng “lahat ng uri ng makapangyarihang tanda at kahanga-hangang gawa” (v. 9) upang linlangin ang mga taong “napapahamak” (v. 10).
Bakit sila napapahamak? Hindi lang dahil sila’y nadaya, kundi dahil “tumanggi silang ibigin ang katotohanan upang sila’y maligtas” (v. 10).
Hindi kakulangan ng talino ang bulag sa kanila—kundi kakulangan ng pagmamahal sa katotohanan. Nakatuon na ang kanilang puso sa ibang bagay. Dahil dito, hinayaan ng Diyos na sila’y ma-engganyo ng isang makapangyarihang ilusyon (v. 11), kaya naniwala sila sa kasinungalingan. Ang kanilang paghatol ay nakaangkla sa kanilang pagnanasa. Ang kanilang pag-ibig ang humubog sa kanilang pananaw.
Kaya dapat tayong magtanong: Ano ba talaga ang alam natin? Pero bago pa natin sagutin 'yan, may mas mahalagang tanong: Ano ba ang iniibig natin?
Ang isipan natin ay sumusunod sa ating puso. Ang ating pag-iisip ay naaayon sa ating mga hangarin. Kung tayo ay nauuhaw sa katotohanan, hahanapin natin ito, yayakapin ito, at mamumuhay ayon dito. Ngunit kung ang hanap natin ay kaginhawaan, kasinungalingang nagpapalaki ng ating ego, o ang mga bagay na madali at magaan lamang, magiging istorbo sa atin ang katotohanan.
Ang pag-ibig ay humuhubog sa ating paghahanap. Ang minamahal natin, pinapahalagahan natin. Pinoprotektahan natin ito, pinagyayaman, at patuloy na hinahangad. Kung iniibig natin ang karunungan at katotohanan, hahanapin natin ito gaya ng paghahanap ng isang kayamanang nakabaon. Sabi sa Kawikaan: “Mapalad ang taong nakakasumpong ng karunungan, at ang taong nagkakamit ng unawa, sapagkat ang pakinabang dito ay higit pa sa pilak, at ang kita ay higit kaysa ginto” (Kawikaan 3:13–14). At sa Kawikaan 4:6: “Huwag mong pabayaan ang karunungan, at iingatan ka niya; ibigin mo siya, at iingatan ka niya.”
Ngunit ano nga ba ang tunay na karunungan? Hindi ito basta kaalaman o prinsipyo—ito ay isang Persona. Sinabi ni Jesus: “Ako ang daan, ang katotohanan, at ang buhay” (Juan 14:6). Siya ang katuparan ng karunungan at kabuuan ng katotohanan. Kaya ang tunay na tanong ay hindi lang “Ano ang alam ko?” kundi “Sino ang iniibig ko?”
Kung iniibig natin si Jesus, ang Katotohanang nagkatawang-tao, matututunan natin ang Kanyang daan. Gagabayan Niya tayo. Iingatan Niya tayo. Sa isang mundong punô ng panlilinlang at kasinungalingan, ang pag-ibig kay Jesus ang ating proteksiyon. Siya ang ating angkla, ang ating gabay, at ang ating kaligtasan.
Kaya maging mga tao tayo na hindi lamang nananampalataya sa katotohanan, kundi umiibig sa katotohanan—na pinapahalagahan ito tulad ng ginto, pinangangalagaan ito gaya ng isang kayamanan, at sinusundan ito hanggang sa marating natin ang Kanya na siyang Katotohanan Mismo.