Humayo at Magbalita

Masigasig si Elliot sa pagbabahagi ng tungkol kay Jesus sa iba. Sa loob ng isang linggong pagtuturo mula sa 2 Timoteo para sa mga pinuno ng simbahan sa isang bansa sa Timog Asya, ipinaalala niya sa kanila ang pamamaalam ni Pablo kay Timoteo. Hinimok niya sila na huwag mahiya sa mabuting balita kundi yakapin ang pagdurusa at pag-uusig alang-alang sa ebanghelyo, tulad ng ginawa ni Pablo (1:8-9). Ilang araw matapos nito, nalaman ni Elliot na ipinagbawal na ang ebanghelismo at pagbabalik-loob sa Kristiyanismo sa bansang iyon. Dahil sa matinding pag-aalala para sa kanilang kalagayan, nanalangin siya na magpatuloy ang mga lider na ito sa pagtitiis at sa buong tapang at agarang ipahayag ang ebanghelyo.
Malinaw na nauunawaan ni Pablo ang mga panganib at hirap na kaakibat ng pagpapahayag ng mabuting balita tungkol kay Jesu-Cristo. Ang pagbabahagi ng ebanghelyo ay hindi lamang basta pagsasalita—madalas itong nangangahulugan ng pagdurusa alang-alang sa katotohanan. Naranasan niya mismo ang halaga ng pagsunod kay Cristo. Ipinakulong siya dahil sa kanyang pananampalataya (2 Timoteo 1:8, 16), at dumaan siya sa matinding pisikal at emosyonal na paghihirap dahil sa kanyang pagtuturo tungkol kay Cristo (vv. 11–12). Sa kanyang ikalawang liham sa mga taga-Corinto, isinalarawan ni Pablo ang lahat ng kanyang pinagdaanan—siya’y paulit-ulit na binugbog, hinagupit, binato, naranasang tumaob ang kanyang sinasakyang barko, at laging nasa panganib, mula sa mga kaaway at maging sa mga kasamahan sa pananampalataya (2 Corinto 11:23–29). Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, hindi kailanman tumigil si Pablo sa pagpapahayag ng tungkol kay Jesus. Ni minsan ay hindi siya pinatahimik ng takot o pagdurusa.
Ano ang nagtulak sa kanya? Mayroon si Pablo ng isang makapangyarihan at walang hanggang pananaw: “Sapagkat para sa akin, ang mabuhay ay para kay Cristo, at ang mamatay ay pakinabang” (Filipos 1:21). Habang siya’y nabubuhay, layunin niyang ipakilala si Cristo sa lahat. Bawat hininga niya ay nakalaan sa pagpapalaganap ng mabuting balita. Ngunit kung siya’y mamamatay, handa siyang harapin ito—sapagkat ang kamatayan ay magdadala sa kanya sa piling ng Tagapagligtas na kanyang minamahal. Ang matapang na pananaw na ito ang nagbigay sa kanya ng lakas ng loob upang magpatuloy, anuman ang kapalit.
Hindi lamang niya pinalakas ang kanyang sarili—ipinasa rin niya ang lakas ng loob na ito sa iba, gaya ng batang alagad niyang si Timoteo. Ipinaalala ni Pablo kay Timoteo na hindi niya kailangang umasa sa sariling lakas. Ipinagkaloob na ng Diyos sa kanya ang Banal na Espiritu na magpupuno sa kanya ng kapangyarihan, pag-ibig, at pagpipigil sa sarili (2 Timoteo 1:7). Sa tulong ng Espiritu, maaari siyang maging matatag at matapat, gaya ni Pablo.
At ang panawagang ito ay hindi lamang para kina Pablo at Timoteo—ito rin ay para sa ating lahat na nananampalataya kay Cristo ngayon. Saan man tayo inilagay ng Diyos—sa ating tahanan, trabaho, komunidad, o sa misyon—tayo ay tinatawag na ibahagi si Jesus sa iba. Maaaring makaranas tayo ng mga pagsubok, pagtutol, o kahit pag-uusig. Ngunit hindi tayo nag-iisa. Kasama natin ang Diyos. Ang Kanyang Espiritu ang nagbibigay sa atin ng lakas. At tulad ni Pablo, maaari tayong mamuhay nang may tapang, batid na ang ating buhay ay may walang hanggang layunin, at ang ating pag-asa ay nakasandig kay Cristo.