Walang Pagsisisi

Walang binanggit tungkol sa pera, katanyagan, estado sa buhay, o tagumpay sa materyal na bagay—mga bagay na madalas nating ginugugulan ng halos buong buhay natin. Ito ang natuklasan ni Bronnie Ware, isang nars na nag-aalaga ng mga pasyenteng nasa mga huling yugto ng kanilang buhay. Madalas niya silang tanungin ng isang simpleng tanong na may malalim na kahulugan: “Kung mabibigyan ka ng pagkakataong ulitin ang iyong buhay, may babaguhin ka ba?”
Ang kanilang mga sagot ay bihirang umiikot sa trabaho o mga tagumpay. Sa halip, tinutukoy nila ang mga bagay na mas malalim at mas makatao—mga bagay na kadalasang hindi natin binibigyang-halaga hangga’t hindi pa huli ang lahat. Mula sa mga usapang ito, nabuo ni Ware ang limang pinaka-karaniwang pagsisisi ng mga taong malapit nang mamatay:
Sana nagkaroon ako ng lakas ng loob na mabuhay ayon sa kung sino talaga ako, at hindi batay sa inaasahan ng iba.
Sana hindi ako masyadong nagpakapagod sa trabaho.
Sana nagkaroon ako ng lakas ng loob na ipahayag ang aking damdamin.
Sana napanatili ko ang ugnayan ko sa aking mga kaibigan.
Sana pinayagan ko ang sarili kong maging masaya.
Bawat isa sa mga pagsisising ito ay sumasalamin sa isang pagnanais para sa katapatan sa sarili, koneksyon sa iba, at kaligayahan—mga bagay na kadalasang isinasakripisyo natin para sa ambisyon o upang masunod ang pamantayan ng lipunan.
Ang tala ni Ware ay nagpapaalala sa atin ng isang talinghaga na ibinahagi ni Hesus sa Lucas 12. Isinalaysay Niya ang tungkol sa isang mayamang lalaki na nagkaroon ng masaganang ani. Sa halip na ibahagi ang kanyang yaman o gamitin ito para tumulong, nagpasya siyang magtayo ng mas malalaking kamalig para itago ang kanyang ani. Pagkatapos ay sinabi niya sa sarili na maaari na siyang magpahinga, kumain, uminom, at magpakasaya (mga talata 18–19). Ngunit biglang dumating ang salita ng Diyos: “Hangal ka!”—sapagkat sa gabing iyon, babawiin ang kanyang buhay. At isang nakapanlulumong tanong ang itinatanong: “Kanino mapupunta ang lahat ng inipon mo para sa sarili mo?” (talata 20).
Ang talinghaga ay nagdadala ng malinaw na aral: ang pagtutok lamang sa sarili at sa pag-iipon ng materyal na kayamanan ay isang walang saysay na landas, lalo na’t hindi natin hawak ang haba ng ating buhay.
Ngayon, posible nga ba talagang mamatay na walang anumang pagsisisi? Marahil ay mahirap masiguro. Ngunit malinaw ang sinasabi ng Kasulatan—ang mag-imbak ng yaman para sa sarili lamang ay walang patutunguhan. Ang tunay na kayamanan ay makakamtan sa buhay na inialay at itinaya para sa Diyos.
Ang pamumuhay nang walang pagsisisi ay nagsisimula sa paggawa ng mga tamang pagpili ngayon—pagpiling bigyang-halaga ang mga bagay na tunay na mahalaga.