Mapagkumbabang Karangalan

Bilang isang guro sa elementarya, madalas samahan ng kaibigan ni Kirsten ang kanyang mga estudyante papunta sa iba't ibang silid-aralan para sa mga asignaturang gaya ng musika o sining. Kapag pinapapila na sila upang lumipat sa ibang silid, nag-uunahan ang mga estudyante sa ikalimang baitang, ang ilan ay nagmamadaling makuha ang pinakahinahangad na pwesto sa unahan ng pila. Isang araw, ikinagulat nila nang paikutin sila ni Jenni at pinangunahan sila mula sa dulo ng pila—na ilang segundo lang ang nakalipas ay siya sanang hulihan.
Nang mapansin ni Jesus na ang mga panauhin sa isang hapunan ay nag-uunahan sa pagkuha ng mga upuang may mataas na karangalan, tumugon Siya sa paraang tiyak na ikinagulat ng Kanyang mga kasalo. Sa halip na direktang pagsabihan sila, nagsalita Siya sa pamamagitan ng isang talinghaga—isang kwento na may mas malalim na kahulugan. Ginamit Niya ang larawan ng isang piging ng kasalan upang iparating ang Kanyang aral. Sinabi Niya na sa halip na hanapin ang mga upuang may karangalan, dapat piliin ng tao ang pinaka-mababang lugar (Lucas 14:8–10). Isang radikal at marahil ay nakakasakit na mensahe ito para sa marami noon. Sa kanilang kultura—gaya rin ng sa atin ngayon—ang katayuan, reputasyon, at pagiging kilala ay labis na pinahahalagahan. Ngunit tinumba ni Jesus ang ganitong sistema, nang buong tapang Niyang ipahayag: “Sapagkat ang nagmamataas ay ibababa, at ang nagpapakumbaba ay itataas” (talata 11).
Ang prinsipyong ito sa kaharian ng Diyos ay mahirap isabuhay. Likas sa atin ang kagustuhang manalo, mangibabaw, o mapansin. Kahit pa pumili tayong magpakumbaba o mapunta sa hulihan, kadalasan ay may lihim pa rin tayong pag-asang makikita tayo, mapupuri, o mapapansin kalaunan. Ngunit tinatawag tayo ni Jesus na lampasan ang ganitong pag-iisip. Inaanyayahan Niya tayong tunay na pahalagahan ang pagpapakumbaba, hindi bilang isang daan patungo sa gantimpala, kundi bilang isang bagay na mahalaga mismo sa mata ng Diyos.
Si Jesus mismo ang pinakamahusay na halimbawa nito—iniwan Niya ang kaluwalhatian ng langit, naging lingkod, at nagpakumbaba hanggang kamatayan sa krus (Filipos 2:6–8). Sa Kanyang halimbawa, ipinakita Niya na ang kadakilaan sa paningin ng Diyos ay hindi nasusukat sa kapangyarihan, posisyon, o papuri, kundi sa paglilingkod, pagsuko, at walang pag-iimbot na pagmamahal. At habang sinusundan natin ang Kanyang yapak, unti-unti nating mauunawaan na ang tunay na karangalan ay hindi nakasalalay sa pagiging una, kundi sa tapat na pagpili na maging huli.