Sa klasikong pelikulang Field of Dreams, isa sa mga pinaka-nakaaantig na tagpo ay nang muling makita ni Ray Kinsella, ang pangunahing tauhan, ang kabataang bersyon ng kanyang yumaong ama. Nabigla si Ray at humarap sa kanyang asawang si Annie at sinabi, “Huli ko siyang nakita noong matanda na siya at pagod sa buhay. Tignan mo siya… Ano ang sasabihin ko sa kanya?” Isang tagpong puno ng damdamin at pagkamangha—ano kaya ang pakiramdam kung muli nating makita ang isang mahal sa buhay na pumanaw na, ngunit ngayo'y muling masigla, bata, at buo? Wala na ang karupukan, sakit, o kalungkutan.
Ganito rin ang karanasang dinanas ni Maria Magdalena nang makita niyang muli si Jesus pagkatapos Niyang muling mabuhay. Pagkatapos masaksihan ang matinding hirap na dinanas ni Jesus—na pinalo, pinahirapan, at ipinako sa krus—si Maria ay nanatiling umiiyak sa tabi ng Kaniyang libingang walang laman. Habang siya'y tumatangis, napalingon siya at nakita ang isang lalaki na nakatayo malapit. Sabi sa Ebanghelyo ni Juan, “Hindi niya namalayan na si Jesus iyon” (Juan 20:14).
Bakit nga ba hindi niya agad nakilala si Jesus? Marahil dahil sa mga luhang humahadlang sa kanyang paningin, o dahil madilim pa sa paligid (Juan 20:1). Ngunit mas malamang, ito’y dahil sa huling alaala niya kay Jesus—wasak, duguan, at halos hindi na makilala dahil sa sobrang hirap. Hindi na niya inasahang makikita pa Siyang buhay—lalo na sa ganitong kalagayan: maliwanag, buo, at matagumpay. Hindi pa sumasagi sa kanyang isipan ang napakalaking himala na nasa harapan niya.
At saka nagsalita si Jesus. Tinawag Niya siya sa pangalan: “Maria.” Sa sandaling iyon, nagbago ang lahat. Nakilala niya agad si Jesus—hindi lamang bilang kanyang guro at kaibigan, kundi bilang ang muling nabuhay na Panginoon. Ang hindi inaasahan ay naganap. Ang taong nakita niyang ipinako sa krus ay naroroon ngayon sa kanyang harapan—hindi bilang multo o alaala, kundi bilang tunay at buhay na Kristo—“binuhay na hindi na mamamatay kailanman,” ayon sa 1 Corinto 15:42.
Nilupig ng kapangyarihan ng Diyos ang kamatayan. Sa muling pagkabuhay ni Jesus, nanaig ang buhay. Ang lungkot ng krus ay napalitan ng tagumpay ng muling pagkabuhay. Para kay Maria, at para sa ating lahat na nananalig, ito ang pinakadakilang katotohanan: hindi kamatayan ang huling kabanata. Buhay ang may huling salita.
Ang pinakadakilang sorpresa ng pag-ibig ay ito: Si Jesus ay buhay—at dahil Siya’y buhay, tayo rin ay mabubuhay. Sa Kanya, ang kamatayan ay napagtagumpayan. Buhay na walang hanggan, maluwalhati, at ganap—ito ang hatid Niya sa atin.
No comments:
Post a Comment