Nang tanungin kung tatanggapin ko ang isang bagong responsibilidad sa trabaho, gusto kong tumanggi. Naisip ko ang mga hamon at nadama kong hindi karapat-dapat na harapin ang mga ito. Ngunit habang nagdarasal ako at humingi ng patnubay mula sa Bibliya at sa iba pang mga mananampalataya, natanto ko na tinatawag ako ng Diyos para sabihing oo. Sa pamamagitan ng Banal na Kasulatan, panatag din ako sa Kanyang tulong. Kaya, tinanggap ko ang gawain, ngunit may kaunting pangamba.
Nakikita ko ang aking sarili sa mga Israelita at sa sampung espiya na umiwas sa pagsakop sa Canaan (Bilang 13:27-29, 31-33; 14:1-4). Nakita rin nila ang mga paghihirap, iniisip kung paano nila matatalo ang mga makapangyarihang tao sa lupain at masupil ang kanilang mga nakukutaang lungsod. “Kami ay parang mga tipaklong,” sabi ng mga espiya (13:33), at ang mga Israelita ay nagbulung-bulungan, “Bakit kami dinala ng Panginoon sa lupaing ito para lamang kami ay mabuwal sa pamamagitan ng tabak?” (14:3).
"Si Caleb at si Joshua lamang ang nakaalala na ipinangako na ng Diyos na ibibigay Niya ang Canaan sa Kanyang bayan (Genesis 17:8; Bilang 13:2). Kumuha sila ng kumpiyansa mula sa Kanyang pangako, nakikita ang mga kahirapan sa hinaharap sa liwanag ng presensya at tulong ng Diyos. Haharapin nila ang mga pagsubok sa pamamagitan ng Kanyang kapangyarihan, proteksyon, at mga yaman, hindi sa kanilang sariling kakayahan (Bilang 14:6-9).
Ang gawaing ibinigay sa akin ng Diyos ay hindi madali—ngunit tinulungan Niya ako na malagpasan ito. Bagaman hindi tayo palaging ililigtas mula sa mga paghihirap sa Kanyang mga tagubilin, maaari tayong—katulad nina Caleb at Joshua—humarap sa mga ito nang may kumpiyansang, 'Ang Panginoon ay sumasaatin' (v. 9)."
No comments:
Post a Comment