Ang Pagmamahal ng Ating Ama

Umupo si Kim malapit sa bintana, dala ang kanyang bag, at sabik na naghintay sa pagdating ng kanyang daddy. Ngunit habang ang maliwanag na araw ay unti-unting dumilim at naging gabi, naglaho ang kanyang sigla. Napagtanto niya na hindi na naman darating si Daddy—muli.
Hiwalay ang mga magulang ni Kim, at matagal na niyang hinahangad na makasama ang kanyang ama. Hindi iyon ang unang beses na naisip niya, Siguro hindi talaga ako mahalaga. Siguro hindi niya ako mahal.
Kalaunan, natutunan ni Kim—at tulad nating lahat na tumatanggap kay Jesus bilang ating Tagapagligtas—na kahit mabigo tayo ng ating mga magulang o ibang tao, mayroon tayong makalangit na Ama na nagmamahal sa atin at kailanman ay hindi tayo pababayaan.
Si Juan—ang may-akda ng tatlong inspiradong sulat sa Bibliya, ang ebanghelyo na may kanyang pangalan, at ang aklat ng Pahayag—ay lubos na nakaunawa ng lawak at lalim ng pag-ibig ng Diyos. Hindi lang siya saksi sa ministeryo, mga himala, at mga turo ni Jesus; naranasan niya mismo ang nakapagbabagong kapangyarihan ng pag-ibig ng Diyos sa pamamagitan ng Kanyang Anak. Dahil dito, tinukoy niya ang sarili bilang “ang alagad na minamahal ni Jesus” (Juan 21:20). Hindi ito kayabangan, kundi isang deklarasyon ng pagkakakilanlan—isang patotoo na ang kanyang buhay ay binago ng pag-ibig ni Cristo.
Si Juan—ang may-akda ng tatlong inspiradong sulat sa Bibliya, ang ebanghelyo na may kanyang pangalan, at ang aklat ng Pahayag—ay lubos na nakaunawa ng lawak at lalim ng pag-ibig ng Diyos. Hindi lang siya saksi sa ministeryo, mga himala, at mga turo ni Jesus; naranasan niya mismo ang nakapagbabagong kapangyarihan ng pag-ibig ng Diyos sa pamamagitan ng Kanyang Anak. Dahil dito, tinukoy niya ang sarili bilang “ang alagad na minamahal ni Jesus” (Juan 21:20). Hindi ito kayabangan, kundi isang deklarasyon ng pagkakakilanlan—isang patotoo na ang kanyang buhay ay binago ng pag-ibig ni Cristo.
Ang lalim ng pag-ibig na ito ay ipinakita sa pinakamataas na sakripisyo. Mahal tayo ng Diyos nang labis kaya ibinigay Niya ang Kanyang Anak, si Jesus, na kusang-loob na ibinuwis ang Kanyang buhay para sa atin upang tayo’y mapalapit sa Diyos (1 Juan 3:16; Juan 3:16). Ang sakripisyong ito ay hindi lamang isang gawa ng pag-ibig—ito ang pinakadakilang pagpapahayag kung gaano kalayo ang kayang gawin ng Diyos upang tayo ay maging bahagi ng Kanyang pamilya.
Bukod sa paanyayang makipagrelasyon sa Kanya, tiniyak din ng Diyos ang Kanyang patuloy na presensya at katapatan. Palaging handa ang Diyos na makinig sa ating mga panalangin, magbigay ng aliw, patnubay, at kapayapaan. Ang Kanyang pangako ay nananatiling totoo: “Hindi kita iiwan; hindi kita pababayaan” (Hebreo 13:5).
Sa mundo kung saan ang pag-ibig ay madalas na nagbabago at pansamantala, ang pag-ibig ng Diyos ay nananatiling matatag. Hindi ito nagbabago batay sa ating kalagayan o mga nagawa. Makapapanatag tayo sa Kanyang pag-ibig, na tiyak na anuman ang mangyari, tayo ay Kanyang mga anak—walang hanggang minamahal, iniingatan, at iniibig nang higit pa sa ating kayang sukatin.