Pagpapanatiling Presensya ng Diyos

Habang tinitignan ang kanyang high school yearbook, natawa at namangha ang mga apo ni Patricia sa mga luma at kakaibang mga hairstyle, makalumang damit, at mga “old-fashioned” na sasakyan sa mga larawan. Ngunit iba ang nakita ni Patricia. Tumagal ang kanyang tingin sa mga ngiti ng mga matagal nang kaibigan, ilan sa kanila ay bahagi pa rin ng kanyang buhay. Ngunit higit pa sa mga alaalang iyon ng pagkakaibigan, nakita niya ang isang mas mahalagang bagay—ang mapag-ingat na kapangyarihan ng Diyos. Ang Kanyang mahinahong presensya ay pumalibot sa kanya noong mga panahong nahirapan siyang makibagay, at ang Kanyang kabutihang nag-iingat ay nagbantay sa kanya, isang kabutihang ibinibigay Niya sa lahat ng humahanap sa Kanya.
Naalala ni Patricia si Daniel, na nakaranas din ng mapag-ingat na presensya ng Diyos. Habang nasa pagkakatapon sa Babilonia, nanatiling tapat si Daniel at nagdasal sa “kanyang silid sa itaas na ang mga bintana ay nakaharap sa Jerusalem” (Daniel 6:10), kahit na ipinagbawal ito ng bagong batas (vv. 7-9). Mula sa lugar na iyon ng panalangin, naalala ni Daniel ang Diyos na nagpalakas sa kanya, ang Diyos na nakinig at sumagot sa kanyang mga panalangin. Alam ni Daniel na ang parehong Diyos na nag-ingat sa kanya noon ay muling magpapanatili sa kanya, anuman ang mangyari.
Sa kabila ng utos ng hari, hinanap pa rin ni Daniel ang presensya ng Diyos tulad ng dati niyang ginagawa. Ang kanyang tapat na panalangin ay nagdala sa kanya sa yungib ng mga leon, kung saan isang anghel ng Panginoon ang nag-ingat sa kanya, at iniligtas siya ng kanyang tapat na Diyos (v. 22).
Habang iniisip ni Patricia ang mga katotohanang ito habang tinitignan ang kanyang buhay, nakita niya ang kamay ng Diyos sa kanyang nakaraan, na nagpalakas at nag-ingat sa kanya. “Siya’y nagliligtas at nagtatanggol; siya’y gumagawa ng mga tanda at kababalaghan sa langit at sa lupa,” sabi ni Haring Dario (v. 27). Ngumiti si Patricia nang marahan, alam niyang mabuti ang Diyos noon at mabuti pa rin Siya ngayon. Ang Kanyang presensya ang nag-ingat sa kanya sa lahat ng mga taong iyon, at ang Kanyang presensya ang patuloy na mag-iingat sa kanya—at sa kanyang mga apo—sa lahat ng darating na araw.