Magandang Lugaw

Ang bestseller na putahe ni Jocelyn sa kanyang food stall ay ang kanyang lugaw. Maingat niyang hinahalo ang lugaw hanggang sa maging makinis ang pagkakaluto nito. Kaya laking gulat niya nang isang suki ang nagsabi, “Iba ang lasa ng lugaw mo ngayon. Hindi kasing pino ang texture.”
Ang bago niyang katulong ang nagluto nito at ipinaliwanag kung bakit ito iba: “Hindi ko ito hinalo nang matagal tulad ng nakasaad sa recipe dahil ganito ang ginagawa ko sa amin. Dagdag pa, mas marami akong inilagay na sesame oil. Para sa akin, mas masarap ito sa ganitong paraan.” Pinili niyang huwag sundin ang recipe at gawin ito ayon sa kanyang paraan.
Ganito rin minsan ang tugon ko sa mga tagubilin ng Diyos. Sa halip na sundin nang buo ang Kanyang mga utos ayon sa Kasulatan, isinasalalay ko ito sa aking sariling opinyon at ginagawa ito sa aking sariling paraan.
Si Naaman, ang pinuno ng hukbo ng Syria, ay halos magkamali rin ng ganito. Nang matanggap niya ang tagubilin ng Diyos sa pamamagitan ng propetang si Eliseo na maligo sa Ilog Jordan upang gumaling ang kanyang ketong, nagalit ang mayabang na sundalo. May sarili siyang inaasahan kung paano dapat tugunan ang kanyang pangangailangan, iniisip na mas mainam ang kanyang opinyon kaysa sa utos ng Diyos (2 Hari 5:11-12). Gayunpaman, nahikayat siya ng kanyang mga lingkod na pakinggan ang mga salita ni Eliseo (v. 13). Bilang resulta, gumaling si Naaman.
Kapag ginagawa natin ang mga bagay ayon sa paraan ng Diyos, nararanasan natin ang isang kapayapaan na hindi maipaliwanag. Sama-sama nating ipagpatuloy ang pagtupad sa mga layunin Niya.

KIngdom Shaped Workplace

Ang mga pabrika sa Victorian England ay mga madilim na lugar. Mataas ang bilang ng mga namamatay, at madalas na namumuhay sa kahirapan ang mga manggagawa. “Paano mapapalago ng isang manggagawa ang kanyang mga ideals,” tanong ni George Cadbury, kung ang kanyang tahanan ay isang slum?” Kaya't nagtayo siya ng isang bagong uri ng pabrika para sa kanyang lumalaking negosyo ng tsokolate, isang pabrikang kapaki-pakinabang para sa kanyang mga manggagawa.
Ang resulta ay ang Bournville, isang baryo na may mahigit tatlong daang tahanan na may mga palaruan, paaralan, at simbahan para sa mga manggagawa ni Cadbury at kanilang mga pamilya. Sila ay binabayaran ng maayos at may alok na serbisyong medikal, lahat ng ito dahil sa pananampalataya ni Cadbury kay Cristo.
Itinuro sa atin ni Jesus na ipagdasal na mangyari ang kalooban ng Diyos “sa lupa gaya ng sa langit” (Mateo 6:10). Ang panalanging ito ay makatutulong sa atin na isipin, gaya ng ginawa ni Cadbury, kung ano ang magiging kalagayan ng ating mga pinagtatrabahuan sa ilalim ng pamamahala ng Diyos, kung saan ang ating "pagkain sa araw-araw" ay kinikita at ang ating "mga may utang" ay pinatawad (vv. 11-12). Bilang mga empleyado, nangangahulugan ito ng pagtatrabaho nang “buong puso . . . para sa Panginoon” (Colosas 3:23). Bilang mga tagapag-empleyo, ang ibig sabihin nito ay pagbibigay sa mga kawani ng kung ano ang “tama at patas” (4:1). Anuman ang ating tungkulin, binayaran man o boluntaryo, nangangahulugan ito ng pangangalaga sa kapakanan ng ating pinaglilingkuran.
Gaya ni George Cadbury, isipin natin kung paano magiging iba ang mga bagay kung ang Diyos ang namumuno sa ating mga komunidad at lugar ng trabaho. Dahil kapag Siya ang namumuno, umuunlad ang mga tao.

Pagsasanay sa Pagkuha ng Impormasyon

Naranasan mo na bang magkwento, tapos biglang huminto dahil hindi mo maalala ang isang detalye tulad ng pangalan o petsa? Madalas nating iniisip na ito'y dahil sa pagtanda, na ang alaala ay humihina habang tumatagal. Pero ayon sa mga bagong pag-aaral, hindi na ganito ang pananaw. Ang totoo, hindi ang alaala natin ang problema; kundi ang kakayahan nating kunin o alalahanin ang mga ito. Kapag hindi natin regular na inuulit o inaalala, mas mahirap itong mabawi.
Isa sa mga paraan upang mapahusay ang kakayahang ito ay ang regular na pag-alala o pagsasanay sa pagbawi ng isang partikular na alaala. Alam ito ng ating Manlilikha, kaya inutusan Niya ang mga anak ng Israel na maglaan ng isang araw kada linggo para sa pagsamba at pahinga. Bukod sa pisikal na pahinga na dulot ng ganitong paghinga, nagkakaroon tayo ng pagkakataon para sa mental na pagsasanay—ang pag-alala na “sa anim na araw ay nilikha ng Panginoon ang langit at ang lupa, ang dagat, at lahat ng naroon” (Exodo 20:11). Tinutulungan tayong maalala na may Diyos, at hindi tayo iyon.
Sa bilis ng ating mga buhay, minsan nawawala ang ating pagkakakapit sa mga alaala ng ginawa ng Diyos para sa atin at sa iba. Nakakalimutan natin kung sino ang nagbabantay sa ating mga buhay at kung sino ang nangako ng Kanyang presensya kapag tayo’y nahihirapan at nalulungkot. Ang isang pahinga mula sa ating nakagawiang gawain ay nagbibigay ng pagkakataon para sa kinakailangang “pagsasanay sa pagbawi ng alaala”—isang sinadyang desisyon na huminto at alalahanin ang ating Diyos at “huwag kalimutan ang lahat ng kanyang kabutihan” (Awit 103:2).

Mga Kulay ng Pag-asa

Noong Setyembre 11, 2023—ang ikadalawampu't dalawang anibersaryo ng mga pag-atake laban sa United States—isang nakamamanghang double rainbow ang nagpaganda sa kalangitan sa itaas ng New York City. Tahanan ng dating Twin Towers, ang lungsod na ito ay nagdusa ng pinakamalaking pagkalugi sa mga pag-atake. Makalipas ang mahigit dalawang dekada, ang double rainbow ay nagdulot ng pag-asa at pagpapagaling sa mga naroroon upang makita ito. Ang isang video clip ng sandali ay tila nakuhanan ang mga rainbow na nagmumula sa site ng World Trade Center mismo.
Ang mga bahaghari sa kalangitan ay nagdulot ng katiyakan ng katapatan ng Diyos mula pa noong mga araw ni Noah. Sa pagtatapos ng paghatol ng Diyos sa kasalanan na nagresulta sa hindi maisip na pagkawasak, inilagay Niya ang makulay na tanglaw bilang isang visual na paalala ng “walang hanggang tipan sa pagitan [Niya] at ng lahat ng nilalang na may buhay” (Genesis 9:16). Pagkatapos ng apatnapung madilim na araw ng pag-ulan at mga buwan ng pagbaha (7:17-24), maiisip na lamang ng isa kung gaano katanggap-tanggap ang rainbow—“ang tanda ng tipan”—ay tiyak kay Noah at sa kaniyang pamilya (9:12-13) . Ito ay isang paalala ng katapatan ng Diyos na "hindi na muling magkakaroon ng baha upang sirain ang lupa" (v. 11).
Kapag nahaharap tayo sa madidilim na araw at kalunus-lunos na pagkalugi—dahil man sa natural na sakuna, pisikal o emosyonal na sakit, o kalagayan ng sakit—humarap tayo sa Diyos para sa pag-asa sa gitna nito. Kahit na hindi natin nasilayan ang Kanyang rainbow sa mga sandaling iyon, makatitiyak tayo sa Kanyang katapatan sa Kanyang mga pangako.

Espirituwal na Royalty

Nang kumuha ng DNA test si Jay Speights ng Rockville, Maryland, walang makapaghanda sa kanya para sa mga resultang natanggap niya. Naglalaman sila ng malaking sorpresa—siya ay isang prinsipe ng bansang Benin sa Kanlurang Aprika! Hindi nagtagal ay sumakay siya ng eroplano at bumisita sa bansa. Pagdating niya, binati at pinaulanan siya ng maligayang pag-dating ng maharlikang pamilya—pagsayaw, pagkanta, mga banner, at parada.
Si Jesus ay pumarito sa lupa bilang ang mabuting balita ng Diyos. Pumunta Siya sa Kanyang sariling bayan, ang bansang Israel, upang ibigay sa kanila ang mabuting balita at ipakita sa kanila ang daan palabas sa kadiliman. Marami ang tumanggap ng mensahe nang walang pakialam, tinatanggihan ang “tunay na liwanag” (Juan 1:9) at tumatangging tanggapin Siya bilang Mesiyas (v. 11). Ngunit ang kawalan ng paniniwala at kawalang-interes ay hindi pangkalahatan sa mga tao. Ang ilang tao ay mapagpakumbaba at masayang tinanggap ang paanyaya ni Kristo, tinanggap Siya bilang sakripisyo ng Diyos sa wakas para sa kasalanan, at naniwala sa Kanyang pangalan. Isang sorpresa ang naghihintay sa tapat na nalalabing ito. “Binigyan Niya [sila] ng karapatang maging mga anak ng Diyos” (t. 12)—na maging maharlikang mga anak Niya sa pamamagitan ng espirituwal na muling pagsilang.
Kapag tayo ay tumalikod sa kasalanan at kadiliman, tinanggap si Jesus, at naniniwala sa Kanyang pangalan, natuklasan natin na tayo ay mga anak ng Diyos, inampon bilang maharlika sa Kanyang pamilya. Nawa'y matamasa natin ang mga pagpapala habang ginagampanan natin ang mga responsibilidad bilang mga anak ng Hari.

Manatili kay Jesus

Nasunog nang buo ang Balsora Baptist Church. Habang nagtipon ang mga bumbero at mga miyembro ng komunidad matapos humupa ang apoy, nagulat sila nang makitang isang nasunog na krus ang nakatayo pa rin sa gitna ng usok at abo sa hangin. Sinabi ng isang bumbero na "kinuha ng apoy ang istruktura, ngunit hindi ang krus. [Ito ay isang paalala] na ang gusali ay gusali lamang. Ang simbahan ay ang kongregasyon."

Ang simbahan ay hindi isang gusali, kundi isang komunidad na pinagbuklod ng krus ni Cristo—Siya na namatay, inilibing, at muling nabuhay. Noong si Jesus ay namumuhay sa lupa, sinabi Niya kay Pedro na itatayo Niya ang Kanyang pandaigdigang simbahan, at walang makakasira nito (Mateo 16:18). Titipunin ni Jesus ang mga mananampalataya mula sa iba't ibang bahagi ng mundo at bubuo ng isang grupo na magpapatuloy sa lahat ng panahon. Ang komunidad na ito ay makakaranas ng matinding pagsubok, ngunit magtatagumpay sila sa huli. Mananahan ang Diyos sa kanila at sila’y Kanyang aalagaan (Efeso 2:22).

Kapag tayo’y nahihirapan na magtatag ng mga lokal na simbahan ngunit nagiging stagnant o napapabayaan, kapag ang mga gusali ay nasisira, o kapag tayo'y nababahala sa mga kapwa mananampalataya na nahihirapan sa ibang bahagi ng mundo, maalala natin na si Jesus ay buhay, aktibong nagbibigay-kakayahan sa mga tao ng Diyos na magpatuloy. Tayo ay bahagi ng simbahan na Kanyang itinatayo ngayon. Kasama natin Siya at kakampi natin Siya. Ang Kanyang krus ay nananatili.

Mga Alamat ng Werewolf

View this post on Instagram

A post shared by hayley0504 (@hayley05049)

Si Sophie ay isang gifted witch sa pamilya ng mga Deveraux, siya ay magaling sa parmasya at medisina at inaasahang maging susunod na magic priest.

View this post on Instagram

A post shared by hayley0504 (@hayley05049)

Tulad ng dati, maagang lumabas si Sophie sa umaga upang magsanay sa pagpapalabas ng mga spell. Pagbukas niya ng pinto, nakita niya na may isang batang gwapong lalaki na may malubhang sugat ang nakahandusay sa labas ng pinto.

Pinagkaisa sa Huli

Noong 1960, nagdulot ng kontrobersya si Otto Preminger sa kanyang pelikulang Exodus. Batay sa nobela ni Leon Uris, nagbibigay ito ng isang kathang-isip na kwento tungkol sa mga Hudyo na tumakas papuntang Palestina pagkatapos ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig. Ang pelikula ay nagtatapos sa mga bangkay ng isang batang Hudyo mula Europa at isang lalaking Arabo, kapwa mga biktima ng pagpatay, na inilibing sa iisang libingan sa magiging bansang Israel.

Iniwan ni Preminger ang pagtatapos sa atin. Ito ba ay isang metapora ng kawalan ng pag-asa, isang pangarap na habambuhay nang nalibing? O ito ba ay isang simbolo ng pag-asa, kung saan dalawang lahi na may kasaysayan ng poot at hidwaan ay nagsasama—sa kamatayan at sa buhay?

Marahil ang mga anak ni Cora, na iniuugnay sa pagsusulat ng Salmo 87, ay pipili ng huling pananaw sa eksenang ito. Inaasahan nila ang kapayapaang hinihintay pa rin natin. Tungkol sa Jerusalem, isinulat nila, "Dakilang mga bagay ang sinasabi tungkol sa iyo, lunsod ng Diyos" (v. 3). Umaawit sila ng araw kung kailan ang mga bansa—lahat ng may kasaysayan ng pakikipagdigma laban sa mga Hudyo—ay magsasama upang kilalanin ang nag-iisang tunay na Diyos: Rahab (Egipto), Babilonia, ang mga Filisteo, Tiro, at Cus (v. 4). Ang lahat ay matutungo sa Jerusalem at sa Diyos.

Ang pagtatapos ng salmo ay masigla. Ang mga tao sa Jerusalem ay aawit, "Ang lahat ng aking mga bukal [bukal ng tubig] ay nasa iyo" (v. 7). Kanino sila umaawit? Sa Isa na siyang Buhay na Tubig, ang Pinagmumulan ng lahat ng buhay (Juan 4:14). Si Jesus ang nag-iisang makakapagdulot ng pangmatagalang kapayapaan at pagkakaisa.

Humakbang nang may Pananampalataya

Ang tagapagsalita ay nagsalita tungkol sa karunungan ng pagtitiwala sa Diyos at ang "paghakbang papasok sa ilog." Ikinuwento niya ang tungkol sa isang pastor na nagtiwala sa Diyos at piniling ipahayag ang mga katotohanan ng Bibliya sa kanyang sermon, sa kabila ng bagong batas sa kanilang bansa. Siya ay nahatulan ng mga krimen ng poot at nakulong ng tatlumpung araw. Ngunit ang kanyang kaso ay inapela, at ipinasiya ng hukuman na may karapatan siyang magbigay ng personal na interpretasyon ng Bibliya at himukin ang iba na sundin ito.
Ang mga pari na nagdadala ng kaban ng tipan ay kailangang magdesisyon rin—hakbang ba sila sa tubig o manatili sa pampang? Pagkatapos tumakas sa Ehipto, ang mga Israelita ay gumala sa disyerto sa loob ng apatnapung taon. Ngayon, sila ay nakatayo sa pampang ng Ilog Jordan, na umaapaw at lubhang mapanganib. Ngunit sila ay humakbang, at pinahintulutan ng Diyos na umatras ang mga tubig: “Nang ang kanilang mga paa ay sumayad sa gilid ng tubig, ang tubig mula sa itaas ay tumigil sa pagdaloy” (Josue 3:15-16).
Kapag nagtiwala tayo sa Diyos sa ating mga buhay, binibigyan Niya tayo ng lakas ng loob na magpatuloy, kahit sa pagpili na ipahayag ang mga katotohanan ng Bibliya o humakbang sa hindi kilalang lugar. Sa panahon ng paglilitis ng pastor, narinig ng hukuman ang ebanghelyo sa pamamagitan ng pakikinig sa kanyang sermon. At, sa Aklat ni Josue, ang mga Israelita ay matagumpay na tumawid patungo sa lupang pangako at ibinahagi ang kapangyarihan ng Diyos sa mga susunod na henerasyon (talata 17; 4:24). Kung hahakbang tayo nang may pananampalataya, ang Diyos ang mag-aasikaso ng iba p

Pagsasalita ng Totoo kay Kristo

Isang lalaki ang bihasa sa pag-iwas sa kanyang mga personal na tiket sa trapiko sa pamamagitan ng pagsisinungaling. Kapag humaharap siya sa iba’t ibang hukom sa korte, sinasabi niya ang parehong kwento: ‘Nakipaghiwalay ako sa kasintahan ko at kinuha niya ang aking kotse nang wala akong kaalaman.’ Bukod pa rito, paulit-ulit siyang sinaway dahil sa maling asal habang nasa trabaho. Sa wakas ay kinasuhan siya ng mga tagausig ng apat na bilang ng perjury at limang bilang ng pamemeke dahil sa diumano'y pagsisinungaling sa mga hukom sa ilalim ng panunumpa at pagbibigay ng mga gawa-gawang ulat ng pulisya. Para sa lalaking ito, ang pagsisinungaling ay naging panghabambuhay na ugali.
Sa kabaligtaran, sinabi ni apostol Pablo na ang pagsasabi ng katotohanan ay isang mahalagang ugali para sa mga mananampalataya kay Jesus upang mabuhay. Pinaalalahanan niya ang mga taga-Efeso na tatanggalin nila ang kanilang dating pamumuhay sa pamamagitan ng pagsuko ng kanilang buhay kay Kristo (Efeso 2:1-5). Ngayon, kailangan nilang mamuhay tulad ng mga bagong tao na magiging sila, na nagsasama ng mga partikular na aksyon sa kanilang buhay. Ang isa sa gayong pagkilos ay isang bagay na dapat itigil—“itakwil ang kasinungalingan”—at ang isa pang aksyon ay dapat gawin—“magsalita ng totoo sa iyong kapwa” (4:25). Dahil pinrotektahan nito ang pagkakaisa ng iglesya, ang mga taga-Efeso ay dapat palaging ang kanilang mga salita at kilos ay tungkol sa "pagpapatibay ng iba" (v. 29).
Sa tulong ng Banal na Espiritu (vv. 3-4), maaaring magsikap ang mga mananampalataya kay Jesus na mamuhay sa katotohanan sa kanilang mga salita at gawa. Sa gayon, ang simbahan ay magkakaisa at ang Diyos ay mapaparangalan.

Biyaya Ngayon

Nagmadali kaming pumunta sa isang fast-food restaurant para sabay na kumain ng tanghalian sa maikling pahinga sa trabaho ng kaibigan kong si Jerrie. Pagdating sa pinto nang halos magkasabay, anim na binata ang pumasok sa harapan namin. Alam naming kaunti lang ang oras namin, kaya't napabuntong-hininga kami sa isip namin. Tumayo silang magkakasama sa parehong cashier para masiguradong sila ang unang makaka-order. Pagkatapos ay narinig ko si Jerrie na bumulong sa sarili niya, “Magpakita ng biyaya ngayon.” Wow! Oo, maganda sanang kami ang pinauna, pero napakahusay na paalala iyon na isipin ang pangangailangan at kagustuhan ng iba at hindi lang ang sa sarili ko.
Tinuturo ng Biblia na ang pag-ibig ay matiyaga, mabait, at hindi makasarili; hindi ito “agad nagagalit” (1 Corinto 13:5). “Madalas nitong pinipili ang kapakanan, kasiyahan, at benepisyo ng iba kaysa sa sarili,” isinulat ng komentador na si Matthew Henry tungkol sa ganitong pag-ibig. Ang uri ng pag-ibig ng Diyos ay inuuna ang iba.
Sa mundong ito kung saan marami sa atin ang madaling mainis, madalas nating hilingin sa Diyos ang tulong at biyaya na piliing maging matiyaga sa iba at maging mabait (v. 4). Sinasabi ng Kawikaan 19:11, “Ang kaalaman ay nagbubunga ng pagtitimpi; at karangalan para sa tao ang magpatawad ng kasalanan.”
Iyon ang uri ng mapagmahal na kilos na nagbibigay ng karangalan sa Diyos, at maaaring gamitin pa Niya ito upang dalhin ang kaisipan ng Kanyang pagmamahal sa iba.
Sa pamamagitan ng lakas ng Diyos, samantalahin natin ang bawat pagkakataon na magpakita ng biyaya ngayon.

Excelsior!

Minsan ang nakakagulat na mga espirituwal na mensahe ay lumalabas sa mga hindi inaasahang lugar, tulad ng sa isang comic book, halimbawa. Ang publisher ng Marvel Comics na si Stan Lee ay pumanaw noong 2018, na nag-iwan ng legacy ng mga iconic heroes gaya ng Spider-Man, Iron Man, the Fantastic Four, the Hulk, at marami pang iba.
Ang kilalang palangiting lalaki na laging may suot na sunglasses ay may isang personal na catchphrase na ginagamit niya para magpaalam sa mga buwanang kolum sa Marvel comics sa loob ng mga dekada—ang salitang "excelsior." Sa isang tweet noong 2010, ipinaliwanag ni Lee ang kahulugan nito: ‘Upward and onward to greater glory!’ That’s what I wish you whenever I finish tweeting! Excelsior!”
Gusto ko 'yan. Maaaring hindi man napagtanto ni Stan Lee, ngunit ang paggamit niya ng kakaibang catchphrase na ito ay tumutugma sa isinulat ni Pablo sa mga taga-Filipos habang hinihikayat niya ang mga mananampalataya na huwag tumingin pabalik kundi pasulong—at pataas: “Subalit isang bagay ang ginagawa ko: nalilimutan ang nakaraan at sinisikap ang hinaharap, nagpapatuloy ako patungo sa mithiin para sa gantimpala ng mataas na tawag ng Diyos kay Cristo Jesus” (Filipos 3:13-14).
Madali tayong mababalot ng panghihinayang o pagdududa sa mga desisyon ng nakaraan. Ngunit kay Cristo, iniimbitahan tayong isuko ang mga panghihinayang at magpatuloy pataas at pasulong tungo sa mas dakilang kaluwalhatian ng Diyos sa pamamagitan ng pagtanggap ng kapatawaran at layunin na Kanyang ipinagkakaloob sa atin! Excelsior!

Naririnig Tayo ng Diyos

Ang isang mag-aaral sa unang baitang ay tumawag sa numero para sa emergency dispatch. Sinagot ng 9-1-1 operator. “Kailangan ko ng tulong,” sabi ng bata. "Kailangan kong gumawa ng take-aways." Nagpatuloy ang operator sa pagtulong, hanggang sa narinig niya ang isang babae na pumasok sa silid at nagsabi, "Johnny, anong ginagawa mo?" Ipinaliwanag ni Johnny na hindi niya magawa ang kanyang takdang-aralin sa matematika, kaya ginawa niya mismo ang itinuro sa kanya ng kanyang ina kapag kailangan niya ng tulong. Tumawag siya ng 9-1-1. Para kay Johnny, ang kanyang kasalukuyang pangangailangan ay kwalipikado bilang isang emergency. Para sa mahabaging tagapakinig, ang pagtulong sa bata sa kanyang takdang-aralin ang pangunahing priyoridad sa sandaling iyon.
Nang kailangan ni David, ang sumulat ng mga Awit, ng tulong, sinabi niya, “Panginoon, ipaalala Mo sa akin kung gaano kaikli ang aking panahon sa lupa. Ipaalala Mo sa akin na ang aking mga araw ay may hangganan—kung gaano kabilis ang aking buhay” (Awit 39:4 NLT). Sinabi niya, “Ang aking pag-asa ay nasa” Diyos (tal. 7). Kaya, nakiusap siya na pakinggan Niya at sagutin ang kanyang “paghiyaw ng tulong” (tal. 12). Pagkatapos, kakaibang hiningi niya sa Diyos na “ibaling ang Kanyang tingin” mula sa kanya (tal. 13). Kahit na hindi binanggit ni David ang kanyang mga pangangailangan, sa kabuuan ng Kasulatan ay ipinahayag niya na ang Diyos ay palaging kasama niya, naririnig at sinasagot ang kanyang mga panalangin.
Ang ating pagtitiwala sa katatagan ng Diyos ay nagpapahintulot sa atin na iproseso ang ating mga pabagu-bagong damdamin, habang pinaninindigan na walang kahilingang napakalaki o napakaliit para sa Isa na hindi nagbabago. Naririnig Niya tayo, nagmamalasakit sa atin, at sinasagot ang bawat panalangin na ating binibigkas.

Kapag Ang Paniniwala ay Ang Nakikita

“Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko!” Tinawag ako ng aking asawa na si Cari sa bintana at itinuro ang isang matandang usa sa kagubatan sa labas lamang ng aming bakod, na tumatakbo mula sa isang dulo ng aming bakuran patungo sa kabila. Kasabay niyang tumatakbo sa loob ng bakod ang aming malalaking aso, ngunit hindi sila tumatahol. Pabalik-balik silang naglaro nang halos isang oras. Kapag huminto ang usa at hinarap sila, humihinto rin ang mga aso, iniunat ang kanilang mga harapang paa at yumuyuko sa kanilang mga likuran, handang tumakbo muli. Hindi ito pagkilos ng mangangaso at biktima; naglalaro ang usa at ang mga aso, nag-eenjoy sa isa’t isa!
Para sa amin ni Cari, ang kanilang pagtakbo-tuwing-umaga ay isang larawan ng darating na kaharian ng Diyos. Ipinahayag ng propetang si Isaias ang pangako ng Diyos tungkol sa kahariang iyon sa mga salitang, “Tingnan ninyo, lilikha ako ng bagong langit at bagong lupa” (Isaias 65:17). Ipinagpatuloy niya, “Ang lobo at ang kordero ay magsasama sa pagkain, at ang leon ay kakain ng damo tulad ng baka” (v. 25). Wala nang mangangaso, wala nang biktima. Magkaibigan na lang.
Ipinapakita ng mga salita ni Isaias na magkakaroon ng mga hayop sa walang hanggang kaharian ng Diyos; itinuturo rin nito ang inihahanda ng Diyos para sa Kanyang mga nilikha, lalo na “para sa mga nagmamahal sa Kanya” (1 Corinto 2:9). Napakagandang lugar ang magiging iyon! Habang tayo ay nagtitiwala sa Kanya sa pananampalataya, itinataas ng Diyos ang ating mga mata sa realidad na paparating: kapayapaan at kaligtasan sa Kanyang presensya magpakailanman!

Matalino at Maalaga

Nakakadurog ng puso ang tanawin. Isang pod ng limampu't limang pilot whale ang na-stranded sa isang dalampasigan sa Scotland. Sinubukan ng mga boluntaryo na iligtas sila, ngunit sa huli ay namatay sila. Walang nakakaalam kung bakit nangyayari ang mga ganitong mass strandings, ngunit maaaring dahil ito sa matibay na sosyal na koneksyon ng mga balyena. Kapag ang isa ay nagkakaroon ng problema, ang iba ay dumadating upang tumulong—isang instinct ng pag-aalaga na maaaring magdulot ng pinsala.
Maliwanag na tinatawag tayo ng Biblia na tulungan ang iba, ngunit maging maalam din sa kung paano natin ito ginagawa. Halimbawa, kapag tinutulungan natin ang isang tao na nahulog sa kasalanan, dapat tayong maging maingat na hindi tayo madala sa kasalanang iyon (Galacia 6:1), at habang tinutulungan natin ang ating mga kapwa, kailangan din nating mahalin ang ating sarili (Mateo 22:39). Sinasabi ng Kawikaan 22:3, “Ang matalino ay nakikita ang panganib at nagtatago, ngunit ang mga walang muwang ay patuloy na sumusulong at binabayaran ang kaparusahan.” Ito ay isang magandang paalala kapag ang pagtulong sa iba ay nagsisimulang makasama sa atin.
Ilang taon na ang nakalipas, dalawang lubhang nangangailangan na tao ang nagsimulang dumalo sa aming simbahan. Agad, ang mga nagmamalasakit na miyembro ng kongregasyon ay nagkapagod sa pagtugon sa kanilang mga hiling. Ang solusyon ay hindi ang iwasan ang mag-asawa kundi ang maglagay ng mga hangganan upang hindi mapahamak ang mga tumutulong. Si Jesus, ang pinakamataas na tagapagbigay tulong, ay kumukuha ng oras para sa pahinga (Marcos 4:38), at tiniyak niyang ang pangangailangan ng Kanyang mga disipulo ay hindi nasasakripisyo para sa pangangailangan ng iba (6:31). Ang matalinong pag-aalaga ay sumusunod sa Kanyang halimbawa. Sa pamamagitan ng pag-aalaga sa ating sariling kalusugan, magkakaroon tayo ng mas maraming kakayahang magbigay ng tulong sa pangmatagalan.