Sa Maliit na Paraan

Nang siya ay tinamaan ng kanser, si Elsie ay handa nang umuwi sa langit upang makapiling si Jesus. Ngunit siya ay gumaling, kahit na iniwan siya ng sakit na hindi na makagalaw. Naiwan din siyang nagtatanong kung bakit siya iniligtas ng Diyos. “Ano bang magagawa ko?” tanong niya sa Kanya. “Wala akong masyadong pera o kasanayan, at hindi ako makalakad. Paano ako magiging kapaki-pakinabang sa Iyo?”
Pagkatapos ay nakahanap siya ng maliliit at simpleng paraan upang makapaglingkod sa iba, lalo na sa mga tagalinis ng kanyang bahay na mga migranteng manggagawa. Binibilhan niya sila ng pagkain o binibigyan ng kaunting pera tuwing nakikita niya sila. Ang mga cash gifts na ito ay maliit lamang, ngunit malaki ang naitutulong nito sa mga manggagawa upang matugunan ang kanilang pangangailangan. Habang ginagawa niya ito, natagpuan niya ang Diyos na nagbibigay para sa kanya: mga kaibigan at kamag-anak ang nagbigay sa kanya ng mga regalo at pera, na nagbibigay-daan sa kanya upang mapagpala ang iba.
Habang ibinabahagi niya ang kanyang kwento, hindi ko maiwasang isipin kung paano tunay na isinasagawa ni Elsie ang tawag na magmahalan sa isa't isa sa 1 Juan 4:19: “Tayo'y umiibig sapagkat siya ang unang umibig sa atin,” pati na rin ang katotohanan ng Mga Gawa 20:35, na nagpapaalala sa atin na “higit na mapalad ang magbigay kaysa tumanggap.”
Nagbigay si Elsie dahil nakatanggap siya at nabuhayan naman siya ng loob habang nagbibigay. Ngunit ito ay higit pa sa kanya kaysa sa isang mapagmahal, nagpapasalamat na puso at isang kahandaang mag-alok ng kung ano ang mayroon siya—na pinarami ng Diyos sa isang banal na bilog ng pagbibigay at pagtanggap. Hilingin natin sa Kanya na bigyan tayo ng mapagpasalamat at bukas-palad na pusong magbigay habang pinangungunahan Niya tayo!