Ang Pilgrim ay isang musikal na batay sa The Pilgrim’s Progress, isang alegorya ng buhay ng isang mananampalataya kay Jesus. Sa kwento, lahat ng di-nakikitang pwersa ng espirituwal na mundo ay ginagawang nakikita sa mga manonood. Ang karakter ng Hari, na kumakatawan sa Diyos, ay naroroon sa entablado halos sa buong palabas. Siya'y nakadamit ng puti at aktibong humaharang sa mga pag-atake ng kaaway, maingat na hinahawakan ang mga nasasaktan, at tinutulungan ang iba na gumawa ng mabuti. Sa kabila ng kanyang mahalagang papel, ang mga pangunahing tauhan ay hindi kayang makita ang Hari, tanging ang epekto lamang ng Kanyang mga ginagawa.
Namumuhay ba tayo na parang ang tunay na Hari ay aktibong gumagalaw sa ating buhay, kahit hindi natin Siya pisikal na nakikita? Sa oras ng pangangailangan, nakatanggap ng pangitain si propeta Daniel mula sa isang mensaherong mula sa langit (Daniel 10:7) na ipinadala bilang tugon sa kanyang matapat na mga panalangin (v. 12). Ipinaliwanag ng mensahero na ang espirituwal na pakikidigma ang nagdulot ng pagkaantala sa kanyang pagdating at kinakailangan pang magpadala ng anghel na tutulong (v. 13). Pinaalalahanan si Daniel na kahit hindi niya nakikita ang Diyos, siya ay napapalibutan ng mga ebidensya ng Kanyang pangangalaga at atensyon. “Huwag kang matakot, ikaw ay lubos na pinapahalagahan,” pinalakas-loob siya ng mensahero (v. 19). Sa pagtatapos ng Pilgrim, nang marating ng pangunahing tauhan ang pintuan ng langit matapos ang maraming pagsubok, masaya siyang sumigaw sa unang pagkakataon, “Nakikita ko ang Hari!” Hanggang makita natin Siya gamit ang ating mga bagong mata sa langit, hanapin natin ang Kanyang kilos sa ating buhay ngayon.
No comments:
Post a Comment