Hindi Pagreklamo Laban sa Diyos

Bilang sagot sa panalangin, ang hindi inaasahang pera mula sa insurance ni Alex ay nakabayad na para sa kanyang dental treatment. Ngunit ngayon, kailangan na naman ng isa pang gamutan.
"Saan ako kukuha ng pera para dito?" reklamo ni Alex. Puno ng pagkayamot ang kanyang isipan dahil sa bigat ng mga gastos.
Sa mismong araw na kailangang magdeposito sa dentista, isang biglaang regalo ng pera mula sa kamag-anak ang dumating.
"Nakaramdam ako ng hiya," sabi ni Alex. "Nakita ko na kung paano ako tinulungan ng Diyos sa pamamagitan ng bayad mula sa insurance. Hindi na sana ako nagreklamo kundi humingi na lang ng tulong sa Kanya."
Nang pumasok ang mga Israelita sa Disyerto ng Shur, kagagaling lang nila sa isang napakadakilang karanasan—ang makapangyarihang pagliligtas ng Diyos sa Dagat na Pula (Exodo 14). Hinawi ng Diyos ang tubig, at tumawid sila sa tuyong lupa habang nalunod ang kanilang mga kaaway sa likuran nila. Isang tagpo ito ng tagumpay, pananampalataya, at kagalakan sa kapangyarihan at pagkalinga ng Diyos.
Ngunit makalipas lamang ang tatlong araw sa disyerto, at walang malinis na tubig na makita, tila nakalimutan na nila ang kabutihan ng Diyos. Dahil sa uhaw at kawalan ng katiyakan, nagsimulang magreklamo ang mga tao (Exodo 15:22–24). Ang salitang Hebreo na ginamit para sa “pagreklamo” ay hindi lamang tungkol sa simpleng pag-aalburuto—ito ay may mas malalim na kahulugan: isang anyo ng pagrerebelde o kawalan ng tiwala sa Diyos. Ang kanilang tugon ay hindi lang pagkadismaya, kundi isang pagkukulang sa pananampalataya na ang Diyos na nagligtas sa kanila ay kaya pa ring magtaguyod sa kanila.
Sa kabilang banda, iba ang naging tugon ni Moises. Sa halip na sumama sa pagreklamo ng bayan, humingi siya ng tulong sa Diyos (tal. 25). At tumugon ang Diyos sa Kanyang biyaya. Ipinakita Niya kay Moises ang isang pirasong kahoy na nang itapon sa mapait na tubig, ay naging malinis at mainom. Hindi lang iyon, dinala pa Niya ang mga tao sa lugar na tinatawag na Elim, kung saan mayroong labindalawang bukal at pitumpung puno ng palma—isang lugar ng kasaganaan at kapahingahan (tal. 25–27).
Ang kwentong ito ay paalala sa atin. Sa ating sariling buhay, kapag dumarating ang mga pangangailangan—pinansyal, emosyonal, pisikal, o espiritwal—madalas tayong matuksong magreklamo o mawalan ng pag-asa, lalo na kapag pakiramdam natin ay nakakalimutan na tayo o lubhang pinapahirapan. Ngunit tulad ni Moises, may isa pa tayong pagpipilian. Maaari nating dalhin ang ating mga pangangailangan sa Diyos nang may pananampalataya, na naniniwalang ang Diyos na tumulong noon ay tutulong pa rin ngayon.
Maaaring dumating ang Kanyang tulong sa pamamagitan ng himala, praktikal na paraan, kabutihan ng kapwa, o lakas na magtiis. Anuman ang paraan, makakaasa tayong naririnig Niya ang bawat panalangin at nakikita ang bawat luha. Kapag ipinalit natin ang reklamo sa pasasalamat, at ang pag-aalinlangan sa pagtitiwala, binubuksan natin ang pintuan para muling makita ang pagkilos ng Diyos.
Matuto tayo sa paglalakbay ng mga Israelita, at piliin na maging tulad ni Moises—madaling manalangin, mabagal magreklamo, at laging tumitingin sa Diyos bilang ating Tagapagtaguyod.