Noong 1920, si John Sung, ang ikaanim na anak ng isang Chinese na pastor, ay tumanggap ng iskolarship para mag-aral sa isang unibersidad sa Estados Unidos. Nagtapos siya ng may pinakamataas na karangalan, nakatapos ng master's program, at nakakuha ng PhD. Ngunit habang ipinagpatuloy ang kanyang pag-aaral, lumayo siya sa Diyos. Pagkatapos, isang gabi noong 1927, isinuko niya ang kanyang buhay kay Kristo at nadama niyang tinawag siya upang maging isang mangangaral.
Maraming matataas na oportunidad ang naghihintay sa kanya sa China, ngunit sa barko pauwi, tinamaan siya ng Banal na Espiritu na iwanan ang kanyang mga ambisyon. Bilang simbolo ng kanyang pangako, ibinato niya ang lahat ng kanyang mga parangal sa dagat, iniwan lamang ang kanyang PhD certificate upang ibigay ito sa kanyang mga magulang bilang paggalang sa kanila.
Naunawaan ni John Sung ang sinabi ni Jesus tungkol sa pagiging Kanyang disipulo: “Ano ang pakinabang para sa isang tao na makamtan ang buong mundo, gayunma’y mapapahamak ang kanyang kaluluwa?” ( Marcos 8:36 ). Habang tinatanggihan natin ang ating sarili at iniiwan ang ating lumang buhay upang sundin si Kristo at ang Kanyang pamumuno (vv. 34–35), maaaring mangahulugan ito ng pagsasakripisyo ng mga personal na hangarin at materyal na pakinabang na nakakagambala sa ating pagsunod sa Kanya.
Sa sumunod na labindalawang taon, buong pusong isinagawa ni John ang kanyang bigay-Diyos na misyon, na ipinangangaral ang ebanghelyo sa libu-libo sa buong Tsina at Timog Silangang Asya. Paano naman tayo? Maaaring hindi tayo tinatawag na mga mangangaral o mga misyonero, ngunit saanman tayo tawagin ng Diyos upang maglingkod, sa pamamagitan ng Kanyang Espiritu na kumikilos sa atin, nawa'y tayo ay ganap na sumuko sa Kanya.
No comments:
Post a Comment