Mabuting huwag makialam sa buhay ng iba kung ang pakikialam ay maaaring magpalala sa sitwasyon. Ngunit minsan, kinakailangan nating makialam nang may panalangin. Sa kanyang sulat sa mga taga-Filipos, nagbigay ng halimbawa si apostol Pablo kung kailan ito dapat gawin. Dito, hinihimok niya ang dalawang babae, sina Euodia at Syntyche, na “magkaroon ng iisang pag-iisip sa Panginoon” (4:2). Tila ang kanilang hindi pagkakaunawaan ay umabot sa puntong kinailangan ni Pablo na mamagitan (v. 3), kahit siya ay nakakulong (1:7).
Alam ni Pablo na ang pagtatalo ng dalawang babae ay nagdudulot ng pagkakawatak-watak at naglilihis ng atensyon mula sa ebanghelyo. Kaya’t mahinahon niyang sinabi ang katotohanan habang pinaaalalahanan silang ang kanilang mga pangalan ay nakasulat “sa aklat ng buhay” (4:3). Nais ni Pablo na ang dalawang babaeng ito at ang buong simbahan ay mamuhay bilang mga tao ng Diyos sa kanilang kaisipan at kilos (vv. 4-9).
Kapag hindi ka sigurado kung dapat kang makialam, manalangin ka, magtiwala na “ang Diyos ng kapayapaan ay sasaiyo” (v. 9; tingnan din v. 7).
No comments:
Post a Comment