Nakaupo si Kizombo habang pinapanood ang campfire, pinag-iisipan ang magagandang tanong ng kanyang buhay. "Ano nga ba ang nagawa ko?" ang kanyang iniisip. Mabilis na sumagot ang kanyang sarili: "Hindi masyado, sa totoo lang." Siya ay nasa lupain ng kanyang kapanganakan, naglilingkod sa paaralan na itinatag ng kanyang ama sa kalaliman ng kagubatan. Siya rin ay sumusubok na isulat ang makapangyarihang kwento ng kanyang ama na nag-survive sa dalawang digmaang sibil. "Sino nga ba ako para gawin ang lahat ng ito?"
Ang pag-aalinlangan ni Kizombo ay parang kay Moses. Binigyan ng Diyos ng misyon si Moises: “Ipadadala kita kay Faraon upang ilabas ang aking bayang Israel sa Egypt” (Exodo 3:10). Sumagot si Moises, “Sino ako?” (v. 11).
Matapos ang mga mahihinang rason ni Moises, tinanong siya ng Diyos, "Ano ang hawak mo diyan sa iyong kamay?" Ito ay isang tungkod (4:2). Sa utos ng Diyos, ibinato ito ni Moises sa lupa. Ang tungkod ay naging ahas. Laban sa kanyang instinkto, kinuha ito ni Moises. Sa muli, ito ay naging tungkod (v. 4). Sa tulong ng Diyos, kinaya ni Moises harapin si Faraon. Literal na nasa kamay niya ang isa sa mga “diyos” ng Ehipto—isang ahas. Ang mga diyos ng Ehipto ay hindi banta sa iisang tunay na Diyos.
Naisip ni Kizombo si Moses, at naramdaman niya ang sagot ng Diyos: Nasa iyo Ako at ang Aking Salita. Naisip din niya ang mga kaibigan na humimok sa kanya na isulat ang kuwento ng kanyang ama para malaman ng iba ang kapangyarihan ng Diyos sa kanyang buhay. Hindi siya nag-iisa.
Sa ating sarili, ang ating pinakamahusay na pagsisikap ay hindi sapat. Ngunit naglilingkod tayo sa Diyos na nagsasabing, “Ako ay sasaiyo” (3:12).
No comments:
Post a Comment