Alam ni Winston na hindi niya dapat nguyain ang mga iyon. Kaya siya ay gumawa ng isang palihim na diskarte. Tinatawag namin ito na "slow-walking.Kapag napansin ni Winston ang isang iniwang sapatos na walang bantay, dahan-dahang lumalapit siya, kinukuha ito, at patuloy na naglalakad. Mabagal na naglalakad, para bang walang nangyayari. Palabas ng pinto kung walang nakakapansin. Nay, inilabas ni Winston yung sapatos mo nang paunti-unti."
Malinaw na may mga pagkakataon tayong nag-iisip na kayang "i-slow-walk" ang ating kasalanan sa harap ng Diyos. Iniisip natin na hindi Niya ito mapapansin. Hindi ito malaking bagay, nangangatwiran tayo kung—anuman “ito”. Ngunit, tulad ni Winston, mas alam natin. Alam natin na ang mga pagpipiliang iyon ay hindi nakalulugod sa Diyos.
Tulad nina Adan at Eva sa hardin, maaari nating subukang magtago dahil sa kahihiyan ng ating kasalanan (Genesis 3:10) o magkunwaring parang hindi nangyari. Ngunit inaanyayahan tayo ng Kasulatan na gawin ang isang bagay na lubos na iba: tumakbo patungo sa awa at kapatawaran ng Diyos. Sinasabi sa atin ng Kawikaan 28:13, "Ang nagtatakip ng kanyang mga kasalanan ay hindi magtatagumpay, ngunit ang nagpapahayag at nagbibitiw sa mga ito ay makakasumpong ng awa."
Hindi natin kailangang subukang pabagalin ang ating kasalanan at sana ay walang makapansin. Kapag sinabi natin ang katotohanan tungkol sa ating mga pagpili—sa ating sarili, sa Diyos, sa isang pinagkakatiwalaang kaibigan—makikita natin ang kalayaan mula sa pagkakasala at kahihiyan sa pagdadala ng lihim na kasalanan (1 Juan 1:9).
No comments:
Post a Comment