"Ang mga bubuyog mo ay naglalayag!" Itinulak ng aking asawa ang kanyang ulo sa loob ng pinto at ibinalita sa akin ang balitang hindi nais marinig ng alinmang nag-aalaga ng mga bubuyog. Tumakbo ako palabas upang makita ang libu-libong bubuyog na lumilipad mula sa pugad hanggang sa tuktok ng isang matataas na pine, na hindi na bumalik.
Medyo nahuli ako sa pagbabasa ng mga pahiwatig na ang pugad ay malapit nang magkulumpon; mahigit isang linggong bagyo ang humadlang sa aking mga inspeksyon. Nang magtapos ang mga bagyo, ang mga bubuyog ay umalis. Ang kolonya ay bago at malusog, at ang mga bubuyog ay aktwal na nagbahagi ng kolonya upang simulan ang bago. "Huwag kang maging mahigpit sa iyong sarili," masayang sinabi sa akin ng isang may karanasan sa pag-aalaga ng mga bubuyog matapos niyang makita ang aking pagkadismaya. "Maaring mangyari ito sa sinuman!"
Ang paghihikayat ay isang magandang regalo. Nang masiraan ng loob si David dahil hinahabol siya ni Saul upang kitilin ang kaniyang buhay, pinatibay-loob ng anak ni Saul na si Jonathan si David. "Huwag kang matakot," sabi ni Jonathan. “Ang aking ama na si Saul ay hindi ka magagalaw. Ikaw ay magiging hari sa Israel, at ako ay magiging pangalawa sa iyo. Kahit ang aking amang si Saul ay alam ito” (1 Samuel 23:17).
Ang mga iyon ay nakakagulat na walang pag-iimbot na mga salita mula sa isang susunod sa linya sa trono. Malamang na nakilala ni Jonathan na ang Diyos ay kasama ni David, kaya nagsalita siya mula sa mapagpakumbabang puso ng pananampalataya.
Sa paligid natin ay may mga taong nangangailangan ng pampatibay-loob. Tutulungan tayo ng Diyos na tulungan sila habang nagpapakumbaba tayo sa Kanyang harapan at hinihiling sa Kanya na mahalin sila sa pamamagitan natin.
No comments:
Post a Comment