Pagkaantala na May Layunin

Nahuli si Manuel sa pagpunta sa simbahan at naipit pa siya sa isang pulang ilaw. Habang mainip siyang naghihintay, napansin ng kanyang anak na babae ang isang drayber na may sirang gulong at sinusubukang ayusin ito. “Daddy, magaling kang magpalit ng gulong,” sabi ng bata. “Dapat tulungan mo siya.” Alam ni Manuel na mas lalo pa siyang mahuhuli, pero naramdaman niyang ito ay isang pagkakataong mula sa Diyos. Huminto siya upang tumulong, at inimbitahan pa ang drayber na sumama sa simbahan. Sa Gawa 16, naranasan nina Pablo at Silas ang isang malaking pagkaantala sa kanilang ministeryo—isang pangyayaring sa unang tingin ay tila istorbo lamang, ngunit kalaunan ay naging isang banal na pagkakataon. Habang sila'y patuloy na nangangaral ng Mabuting Balita, isang aliping babae na inaalihan ng masamang espiritu ang sumunod sa kanila. Araw-araw ay sumisigaw ito ng malakas, nagdudulot ng di kanais-nais na atensyon (tal. 17). Sa simula'y matiisin si Pablo, ngunit kalauna’y nayanig ang kanyang loob—hindi lang dahil sa ingay kundi dahil nakita niyang alipin ang babae, espiritwal at pisikal. Sa habag at kapangyarihan ni Cristo, hinarap niya ang espiritu at inutusan ito, “Sa pangalan ni Jesu-Cristo, iniuutos ko sa iyo, lumabas ka sa kanya!” (tal. 18). Hindi lamang ito simpleng pagpapalayas ng demonyo, kundi isang mahalagang desisyon na maglingkod kahit ito'y magdulot ng gulo. Sa halip na maparangalan o mapagaan ang buhay nina Pablo at Silas, sila’y napahamak. Nagalit ang mga amo ng babae dahil nawalan sila ng pagkakakitaan. Dahil dito, sinunggaban nila sina Pablo at Silas at kinaladkad papunta sa mga opisyal upang harapin ang mga awtoridad (tal. 19). Sila’y pinaratangan, binugbog nang matindi, at ibinilanggo nang walang makatarungang paglilitis (tal. 22–24). Ipinaaalala sa atin ng tagpong ito na ang paglilingkod kay Cristo ay may kapalit. Malinaw ang sinabi ni Jesus: “Ang hindi nagpapasan ng kanyang krus at hindi sumusunod sa akin ay hindi karapat-dapat sa akin” (Mateo 10:38). Ang buhay-Kristiyano ay hindi palaging maginhawa. Darating ang mga sagabal, pag-uusig, at maging ang pagdurusa. Ngunit sa mga ganitong sandali—mga hindi inaasahang pangyayari—tayo ay binibigyan ng pagkakataong ipakita ang pagmamahal, katapangan, at pagsunod kay Cristo. Ang tanong ay hindi kung kailan tayo maaabala, kundi paano tayo tutugon kapag ito’y dumating. Makikita ba natin ito bilang pasanin, o bilang pagkakataon upang ipahayag ang pagmamahal at kapangyarihan ng Diyos? Pipiliin ba natin ang kaginhawaan, o si Cristo? Ipinapakita nina Pablo at Silas na ang pagsunod sa Diyos ay may kabayaran—ngunit ipinakita rin nila ang kagalakan na sumusunod sa tapat na paglilingkod. Kalaunan sa kulungan ding iyon, ang kanilang pagsamba ay nagbunga ng himala: nabuksan hindi lang ang pisikal na mga selda, kundi maging ang puso ng tagapagbantay ng bilangguan at ng kanyang buong sambahayan, na tinanggap si Jesus (Gawa 16:25–34). Kayang gamitin ng Diyos kahit ang ating pinakamasakit na pagkaantala para sa Kanyang kaluwalhatian. Kaya ang hamon ay ito: Kapag dumating ang hindi inaasahan, ituturing mo ba itong abala, o paanyaya ng Diyos upang maglingkod?