Isang araw ay napunta si Elisha sa Shunen kung saan may isang mayamang babae siyang nakilala. Inimbitahan siya nitong kumain kumain, kaya kapag pumupunta si Elisha sa Shunen ay nakagawian na niyang doon kumain sa bahay ng babae. Sinabi ng babae sa asawa niya na si ELisha malamang ay isang lalaking banal.
Babae: Gumawa tayo ng isang maliit na silid sa pader, palagyan natin ng mesa, higaan upuan at lampara para maging tulugan niya kapag pumupunta siya rito.
Isang araw ay nagpunta si ELisha sa Shunen at pumasok siya sa kanyang kwarto upang magpahinga. SInabihan niya ang kanyang alalay na si Gehazi na puntahan at tawagin ang babae. Nang dumating ang babae sinabihan ni Elisha si Gehazi na tanungin ang babae kung ano ang magagawa niya para masuklian ang mga kabutihan at pagtugon nito sa kanyang mga pangangailangan. Baka gusto niyang pumunta ako sa hari o sa pinuno ng militar para pabanguhin ang kanyang pangalan.
Babae: Nasa akin na ang lahat kasama ng aking mga tauhan
Elisha: Ano ngayon ang magagawa ko para sayo
Gerhazi: Wala siyang anak at matanda na ang kanyang asawa
Elisha: Sabihin mong lumapit siya sa akin
Lumapit ang babae at tumayo sa may pintuan
Elisha: Simula ngayon hanggang sa susunod na taon ay pagkakalooban ka ng anak na lalaki
Babae: Pakiusap sir, huwag po kayong magsinungaling. Isa po kayong alagad ng Diyos
Nang sumunod na taon ay nagsilang nga ng lalaking sanggol ang babae. Lumipas ang mga taon at anihan na pumunta ang batang lalaki sa taniman para tulungan ang kanyang ama na mag-ani. Bigla na lang napasigaw at napaiyak ang bata.
Bata: Ang sakit ng ulo ko. Ang sakit ng ulo ko.
Ama ng bata: dalhin niyo ang anak ko sa kanyang ina
Dinala ng utusan ang bata sa kanyang ina. Niyakap ng ina ang anak sa magdamag hanggang sa ito ay binawian ng buhay. Kinarga ng babae ang anak at dinala sa kuwarto ni Elisha. Doon ay inihiga niya ang bata sa kama saka umalis at isinirado ang pintuan. Sinabihan ng babae ng babae ang kanyang asawa na magpahanda ng asno.
Babae: Kailangan kong puntahan ang propetang si Elisha. Babalik ako kaagad.
Lalaki: Bakit ngayon ka aalis? Hindi naman Sabbath o New Moon Festival
Babae: bahala na
Inutusan ng babae ang taga-silbi na bilisan ang pagpapatakbo sa asno. At umalis patungong Mount Carmel ang ginang kung saan naroroon si ELisha. Malayo pa lang ay natanaw na ni ELisha ang babae.
Elisha: Tingnan mo Gerhazi, ang babaeng taga-Shunen ay papunta rito. Lapitan mo siya at tanungin kung nasa maayos na kalagayan ba sila ng kanyang asawa at anak. Sinabi ng babae kay Gehazi na okay lang siya. Ngunit ng si Elisha na ang nakaharap niya ay yumuko siya at hinawakan ang mga paa nito. Itutulak sana siya ni Gehazi ngunit sinabi ni Elisha na hayaan na lamang ito.
Elisah: Hindi mo ba nakikita na labis ang kanyang pagkabalisa, at hindi nasabi ng Panginoon sa akin ang mga bagay na ito
Babae: Sir humingi po ba ako sa inyo ng anak? Di ba sinabi ko po sa inyo na wag niyo po akong paasahin.
At pinag-utusan ni Elisha si Gehazi
Elisha: Magmadali ka. Kunin mo ang aking tungkod at humayo ka. Huwag kang huminto para bumati sa kahit na sino man na iyong makakasalubong at huwag ka na ring mag-aksaya ng oras para batiin sila pabalik. Dumeretso ka sa bahay at ituon mo ang aking tungkod doon sa bata.
Babae: Sumusumpa ako na ako ay magiging tapat sa ating buhay na Panginoon at sa iyo at kahit kailan ay hindi ako bibitaw.
Kaya sabay na nagtungo si Elisha at ang ginang paunta sa Shunen. Nauna na si Gehazi at isinagawa ang uto ni Elisha pero nanatiling walang buhay ang bata. Pinuntahan ni Gehazi si Elisha upang sabihin na hindi nabuhay ang bata. Dumating si Elisha at mag-isang tinungo ang kuwarto kung saan nakalatag ang patay na bata. Isinirado niya ang pinto at nagdasal. Humiga si Elisha sa bata at inilapit ang kanyang bibig mata at kamay sa bibig mata at kamay ng bata. Habang iniunat niya ang kanyang katawan sa bata ay unti-untin uminit ang malamig na bangkay ng bata. At muli ay iniunat niya ang katawan sa bata. Bumahin ang bata ng pitong beses at nagbukas ng mga mata. Sinabihan ni ELisha si Gehazi na tawagin ang ina ng bata/
Elisha: narito ang anak mo
Nang makita ng ina na nabuhay ang anak ay napayuko siya sa paanan ni ELisha at humalik sa sahig. Matapos nito ay umalis na ang babae kasama ang kanyang anak.
Sunday, December 18, 2016
Tuesday, December 6, 2016
Kiko Matos Denepensahan si Baron Geisler
Naniniwala ang indie actor na si Kiko Matos na malalampasan ng kaibigan niyang si Baron Geisler ang panibagong pagsubok na kinakaharap nito bunga ng sigalot na nangyari sa kapwa aktor na si Ping Medina.
Kabilang si Kiko sa mga dumalo sa press conference nitong Martes para sa pelikulang kalahok sa Metro Manila Film Festival (MMFF) na "Kabisera," na pinagbibidahan ni Nora Aunor.
Paliwanag din ng aktor, nagkataon lang at walang kinalaman ang social experiment at documentary film na ginawa nila ni Baron sa nangyaring insidenteng kinapalooban naman ni Ping at ni direk Arlyn dela Cruz sa isang indie movie.
Ikinalulungkot daw ng aktor ang nangyayari kina Baron at Ping na kapwa niya kaibigan, at maging kay direk Arlyn.
Kamakailan lang, nagdesisyon ang Professional Artist Managers, Inc. (PAMI) na pagbawalan ang kanilang talents na makatrabaho si Direk Arlyn at si Baron, kasunod ng mga inihain na reklamo ng kampo ni Ping.
Naaawa man siya sa kaibigan, iginiit ni Kiko na kailangang harapin ni Baron ang nangyari.
“I feel sorry for Baron. Pero may ginawa siya, at may consequences 'yon. May mga ginagawa tayo na hindi natin alam ang kalalabasan, pero dahil ginawa mo 'yun, kailangan harapin mo. Kung may payo ako sa kaniya, 'yon ang bibigay ko,” saad ni Kiko.
“Kaibigan ko si Baron at Ping at katrabaho ko si Direk Arlyn. Kasama rin ako sa 'Bubog.' Ayoko munang mag-comment sa nangyayari sa kanila kasi mahirap na. It's hard to take sides right now,” dagdag pa ng aktor.
Bilang isang kaibigan, nasaksihan na umano ni Kiko ang pag-uugali ni Baron, lalo na kapag nagkakainuman sila.
Gayunpaman, iniiwasan na lang umano niya ang sama ng loob at iniisip ang masasayang alaala ng kanilang pagkakaibigan.
“Si Baron kasi, in my opinion, you need to have a certain level of understanding for him, to appreciate him and accept him. Nakasama ko na siya sa bahay ko, ilang beses, nagkainuman kami. Marami siyang ginawa na pinalampas ko na lang. Kasi after everything, naging masaya tayo. Ayoko rin naman ma-feel niya na naging kaibigan ko siya para lang ma-expose siya. Kung anoman 'yung ginawa niya, sa akin na 'yon,” paliwanag niya.
Matapos kumalat sa social media ang isyu sa pagitan ni Baron at Ping, sinubukan raw ni Kiko na kausapin ang kaibigan.
“Mabigat ang pinagdaraanan niya. I've been trying to text him. Sumasagot naman, pero mahahalata mo naman na kailangan munang pabayaan. Halos lahat na ng tao, mine-message siya, tinatanong. Siyempre, mahirap 'yon. Naranasan ko ring maging viral at tanungin ng lahat ng tao, ma-bash ng lahat. Alam ko ang pinagdaraanan niya,” aniya.
Naniniwala si Kiko na malalampasan ni Baron ang kaniyang pinagdaraanan, lalo na't hindi naman ito ang unang beses na nasangkot ang aktor sa isyu at nag-viral pa sa social media.
May iilan mang nagsasabi na kailangan nang ipasok si Baron sa rehabilitation center, para kay Kiko, kailangan lamang nito ng isang kaibigan makakaunawa at makakatanggap sa kaniya.
“Kailangan niya lang ng kaibigan na nakasuporta sa kaniya. Matibay si Baron, yung mga issue na ito, kaya niyang daanan 'yan. Hindi naman ito ang first time na nagkaroon siya ng issue at nag-viral. Kayang-kaya niya 'yon. Ang tapang niya,” ayon pa kay Kiko.
Payo niya sa mga susunod na makakaharap ni Baron; “Si Baron, alam ko kung paano siya laruin: Kapag nagalit siya, tumakbo ka na lang. Huwag ka nang lumapit. Bago pa siya may gawin sa'yo, lumayo ka na. Kapag kalmado na siya, doon mo balikan. 'Yon lang ang technique kay Baron,” ayon kay Kiko na nagsabing handa siyang tumulong kay Baron sakaling kailanganin nito ng kaibigang masasandalan.
FRJ, GMA News
From: http://www.msn.com
Kabilang si Kiko sa mga dumalo sa press conference nitong Martes para sa pelikulang kalahok sa Metro Manila Film Festival (MMFF) na "Kabisera," na pinagbibidahan ni Nora Aunor.
Paliwanag din ng aktor, nagkataon lang at walang kinalaman ang social experiment at documentary film na ginawa nila ni Baron sa nangyaring insidenteng kinapalooban naman ni Ping at ni direk Arlyn dela Cruz sa isang indie movie.
Ikinalulungkot daw ng aktor ang nangyayari kina Baron at Ping na kapwa niya kaibigan, at maging kay direk Arlyn.
Kamakailan lang, nagdesisyon ang Professional Artist Managers, Inc. (PAMI) na pagbawalan ang kanilang talents na makatrabaho si Direk Arlyn at si Baron, kasunod ng mga inihain na reklamo ng kampo ni Ping.
Naaawa man siya sa kaibigan, iginiit ni Kiko na kailangang harapin ni Baron ang nangyari.
“I feel sorry for Baron. Pero may ginawa siya, at may consequences 'yon. May mga ginagawa tayo na hindi natin alam ang kalalabasan, pero dahil ginawa mo 'yun, kailangan harapin mo. Kung may payo ako sa kaniya, 'yon ang bibigay ko,” saad ni Kiko.
“Kaibigan ko si Baron at Ping at katrabaho ko si Direk Arlyn. Kasama rin ako sa 'Bubog.' Ayoko munang mag-comment sa nangyayari sa kanila kasi mahirap na. It's hard to take sides right now,” dagdag pa ng aktor.
Bilang isang kaibigan, nasaksihan na umano ni Kiko ang pag-uugali ni Baron, lalo na kapag nagkakainuman sila.
Gayunpaman, iniiwasan na lang umano niya ang sama ng loob at iniisip ang masasayang alaala ng kanilang pagkakaibigan.
“Si Baron kasi, in my opinion, you need to have a certain level of understanding for him, to appreciate him and accept him. Nakasama ko na siya sa bahay ko, ilang beses, nagkainuman kami. Marami siyang ginawa na pinalampas ko na lang. Kasi after everything, naging masaya tayo. Ayoko rin naman ma-feel niya na naging kaibigan ko siya para lang ma-expose siya. Kung anoman 'yung ginawa niya, sa akin na 'yon,” paliwanag niya.
Matapos kumalat sa social media ang isyu sa pagitan ni Baron at Ping, sinubukan raw ni Kiko na kausapin ang kaibigan.
“Mabigat ang pinagdaraanan niya. I've been trying to text him. Sumasagot naman, pero mahahalata mo naman na kailangan munang pabayaan. Halos lahat na ng tao, mine-message siya, tinatanong. Siyempre, mahirap 'yon. Naranasan ko ring maging viral at tanungin ng lahat ng tao, ma-bash ng lahat. Alam ko ang pinagdaraanan niya,” aniya.
Naniniwala si Kiko na malalampasan ni Baron ang kaniyang pinagdaraanan, lalo na't hindi naman ito ang unang beses na nasangkot ang aktor sa isyu at nag-viral pa sa social media.
May iilan mang nagsasabi na kailangan nang ipasok si Baron sa rehabilitation center, para kay Kiko, kailangan lamang nito ng isang kaibigan makakaunawa at makakatanggap sa kaniya.
“Kailangan niya lang ng kaibigan na nakasuporta sa kaniya. Matibay si Baron, yung mga issue na ito, kaya niyang daanan 'yan. Hindi naman ito ang first time na nagkaroon siya ng issue at nag-viral. Kayang-kaya niya 'yon. Ang tapang niya,” ayon pa kay Kiko.
Payo niya sa mga susunod na makakaharap ni Baron; “Si Baron, alam ko kung paano siya laruin: Kapag nagalit siya, tumakbo ka na lang. Huwag ka nang lumapit. Bago pa siya may gawin sa'yo, lumayo ka na. Kapag kalmado na siya, doon mo balikan. 'Yon lang ang technique kay Baron,” ayon kay Kiko na nagsabing handa siyang tumulong kay Baron sakaling kailanganin nito ng kaibigang masasandalan.
FRJ, GMA News
From: http://www.msn.com
Sunday, November 20, 2016
Thursday, November 10, 2016
Master's Sun Episode 7
Sinubukan ni Joongwon na hawakan ang mga kamay ni Gongshil at baka sakaling makatulong ito upang siya ay makabasa na. Lumapit siya ng lumapit hanggang sa puntong kunting lapit na lang ay mahahalikan na niya si Gongshil. Pero nagbago ang isip niya at tinampal ang mga kamay ni Gongshil para siya ay magising.
Nagising si Gongshil at masayang sumandal sa mga balikat ni Joongwon. Nais niyang matulog pa ng mas mahimbing. Pinaalala sa kanya ni Joongwon ang date nila ni Kangwoo. Agad na nagmadali si Gongshil.
Sinundan ni Gongshil si Joongwon sa labasan para ibigay ang complimentary gift na ibinigay ng may-ari ng furniture shop. Ayaw tanggapin ni Joongwon ang pamaypay sa kadahilanang hindi ayaw niyang dumami pa ang koneksiyon niya kay Gongshil. Ipinaalala niyang muntik na siyang mabaril ngayon dahil sa koneksyon niya kay Gongshil.
Gumawa si Joongwon ng imaginary line sa pagitan nilang dalawa. Na nagsisilbing limitasyon sa kung ano man ang namamagitan sa kanila. Sinabi rin niyang hanggang sa ibabang bahagi lamang ng braso niya ang pwedeng hawakan ni Gongshil kapag siya ay natatakot. Sinabi ni Gongshil na gusto niyang laging nakakausap si Joongwon. Ngunit ang gusto ni Joongwon ay limitahan ang kanilang komunikasyon at mag-usap lamang kung tungkol sa kanilang kasunduan. Nang dumating na ang sundo ni Joongwon ay iniwan niya si Gongshil.
Nagmamadali si Gongshil sa theater at doon nakasalubong niya si Yiryung.
Alam na ni Yiryung ang tungkol sa trabahong pagmanman ni Kangwoo kay Joongwon. Naisip niyang walang kaalam-alam si Gongshil na ginagamit lang siya ni Kangwoo. Agad itong nagparinig sa kanya na may interesting siyang nalaman kanina. Nagpaalam ang dalawa sa isat-isa gamit ang kanilang dating tawagan.
Ineenjoy ni Yiryung ang nalaman na kaya malapit si Kangwoo kay Gongshil ay dahil lamang sa kanyang trabaho.
Nagkita si Gongshil at Kangwoo at agad siyang humingi ng paumanhin sa binata. Ayaw ng manood ni Kangwoo ng drama kaya inanyayahan niya si Gongshil na mamasyal kung saan nito gusto.
Nagulat si Sec Kim na sinabi ni Joongwon ang kanyang kondisyon sa pagbabasa kay Kangwoo. Sinabi niyang ipafollow up niya ang kontrata na hawak ni Gongshil sa susunod na araw dahil may date ito ngayon. Napangiti si Joongwon habang iniisip na magiging palpak ang romantic date ni Gongshil dahil sa pinaghahabol ito ng mga multo. Pero nagpaalala si Sec Kim na dahil hindi tumawag si Gongshil kay Kangwoo ito ay nangangahulugan na successful ang date niya. Napawi ang ngiti ni Joongwon sabay sulyap sa celfon niya.
Kumulot ang mukha nito iniisip niya na habang siya ay umiinom ng pait na tablet para sa anixiety ay nagsasaya naman si Gongshil. Nakahiga na siya sa kama pero di pa rin makatulog at panay pa ang sulyap sa phone niya.
Dinala ni Kangwoo si Gongshil sa Han river. Hindi niya pansin na balisa si Gongshil na naalala ang nangyaring trahedya sa kanya dati. Bigla ay may bigla siyang nakita na isang jogger ghost na humahabol pa sa kanila.
Kinakausap siya ng multo habang si Kangwoo naman ay kinakausap din siya. Tinanong nito kung gusto ba niyang gawin nila ulit ito sa susunod.
"Ang sabi ko ay hindi..Bakit ka ba paulit ulit na nagtatanong..."
Ang salitang iyon ni Gongshil ay para sana sa multo ngunit napalakas ang pagkasabi niya kaya inakala tuloy ni Kangwoo na siya ang sinasabihan. Nagpapabili si Gongshil ng inumin kaya umalis sandali si Kangwoo. Nang wala na ito ay naisipan ni Gongshil na pagbigyan na ag hiling ng multo. Isang couple ang pinakiusapan niya na hawakan muna ang lubid sa magkabilang bahagi. Si Gongshil ang nagbigay ng start signal at nagsimula na ang multo sa pagtakbo. Hindi alam ng dalawa ay tumakbo na ang multo at gusto pa lang makarating sa finishing line at ngayon ay nagawa na nito. Sa tingin nila ay baliw itong si Gongshil.
Nang matapos ang multo ay tuluyan na itong naglaho bago nag-iwan ng ngiti para kay Gongshil. Bumalik si Kangwoo at sinabing pumunta sila sa tulay ng river. Takot man ay pumayag na rin si Gonghil, hiling nito na sana ay hindi makita ang multo sa tubig.
Nakauwi siya sa bahay na balisa na baka sinundan siya ng multo sa tubig. Iniisip niyang tawagan si Joongwon pero naalala niya ang sinabi kanina ng binata na ayaw niyang may mamagitan sa kanila ng higit pa sa napagkasunduan nila. Pero si Joongwon ang unang tumawag. Sinabi nitong tinawagan lamang niya si Gongshil para tanungin kung maganda ba ang play na napanood nila dahil nais itong imbitahan ni Joongeon sa pagtitipon na magaganap sa Kingdom mall. Sinabi ni Gongshil na hindi sila natuloy sa panonood na ikinatuwa ni Joongwon.
Ikinuwento ni Gongshil ang nangyari sa date nila ni Kangwoo at laking pasalamat niya ng tawagan siya ni Joongwon dahil natatakot siya na sinundan siya ng multo sa tubig. Sinabi ni Joongwon na ang tungkol sa musical show lang talaga ang dahila kung bakit siya tumawag. Naisip ni Joongwon na kailangan din pala ni Gongshil ng sleeping pills. Dahil sa nalaman ay parang nabunutan ng tinik si Joongwon at dinadalaw na ito ng antok.
Samantala ang magkapatid na batang kapitbahay ni Gongshil ay nasa panganib. Naglalarong mag-isa ang nakakababatang lalaki na inaapoy ng lagnat. Nang malaman ito ng kapatid ay lumabas muna ito sandali para bumili ng makakain. Hindi niya alam ay may 3 batang multo pala na kalaro ang kapatid niya.
Kinakatok ng kuya ang pinto ni Gongshil upang humingi ng tulong. Agad na tumungo si Gongshil at nakita niya masama nga ang kondisyon ng bata na may yakap yakap pa na manika. Umalis siya sandali para kumuha ng gamot. Muling nagpakita ang mga batang multo sabay sabi na magiging isa na rin ito sa kanila at pababayaan siya ng nanay niya. Pero dumating ang nanay ng bata na umiiyak at kinakarga siya para dalhin sa ospital. Nahulog ang manika sa sahig, sabi ng isang batang multo na hindi nila maisasama ang bata dahil hindi ito katulad nila. Minamahal at niyayakap ito ng ina. Kinompronta at pinagalitan ni Gongshil ang tatlong batang multo.
Nagtakbuhan ang mga ito papunta sa kuwarto ng bata. Hinabol sila ni Gongshil at nakita ni Gongshil ang manika. Alam niyang dito namamahay ang mga bata. Kinabukasan ay dinala ni Gongshil ang manika upang itago sa opisina ni Joongwon. Pinaliwanag niya na ang tungkol sa manika at dahil hindi takot si Joongwon sa mga multo ay mabuting siya ang magtago nito. Nagreklamo si Joongwon. Ang akala niya ay nagpunta si Gongshil sa opisina para kumustahin ang kalagayan niya matapos ng trauma na nangyari sa kanya sa furniture shop. Inakalang niya dadalhan siya nito ng vitamins o kaya ay gamot na pampakalma.
"Okay lang ba na gawin ko yun? ang mag-alala para sayo." sabi ni Gongshil.
Pilit na ikinubli ni Joongwon ang ngiti ng tanungin siya ni Gongshil kung kumusta na ang pakiramdam niya. Inalok niya ito ng pills na iniinom niya kapag siya ay natatakot. Pwede daw silang magshare dito.
"Bakit mo ba sa akin ibinibigay ang manika at hindi kay Kangwoo"
"Dahil takot kasi si Kangwoo sa multo kaya ayokong takutin siya"
Nang marinig ito ay muling nainis si Joongwon, inakala siguro niya na mas importante siya kesa kay Kangwoo sa paningin ni Gongshil.
Dali-dali niyang ibinalik ang pills kay Gongshil at pinagtabuyan ito palabas kasama ang manika. Nakita ni Joongwon na sinadyang iwan ni Gongshil ang pills sa sahig.
Sa labas ay nakapagkwentuhan si Gongshil at Sec Kim tungkol kay Joongwon. Ibinigay ni Sec Kim ang letrato ng diamond necklace na ginamit na ransom kasama na ang litrato rin ni Heejo.
Uminom si Joongwon ng isang tabletas na bigay ni Gongshil. Ang pait pala nito.
Sa opisina ni Gongshil, kinausap niya ang manika para mapalabas ang mga multo. Biglang pumasok si Kangwoo at nahuli siyang nagsasalitang mag-isa.
Sinabi ni Kangwoo na siya na lang ang kausapin sa halip na magsalitang mag-isa at nabanggit na rin ni Kangwoo ang tungkol sa kakilala niya na nagsasalita ring mag-isa.
Masama ang pakiramdam ni Sec. Kim at hinihiling nito na mag-absent kahit isang araw lang. Isinuggest nito na si Gongshil muna ang humalili sa kanya.
Nakarating ito kay Uncle VP at iniisip niyang si Gongshil ang magiging kahinaan ni Joongwon. Ang tanong papayag kaya ang ama ni Joongwon sa kanilang relasyon. Ayon kay Uncle VP, kinamumuhian ni Joongwon ang ama at may tsismis pa na sinisisi ni Joongwon ang ama sa pagkamatay ni Heejo.
Si Aunt Joo naman ay kumakain kasama si Yiryung. Pinag-uusapan nila ang tungkol sa nangyari kay Joongwon noon. Kung paano namatay si Heejo dahil nagmatigas ang ama ni Joongwon na ibigay ang ransom. Iniisip niyang kaya nasa Europe ang kapatid dahil sa hinahanap nito ang nawawalang necklace para magkaayos na sila ng anak.
Kasama ng ama ni Joongwon ang mga trophy girlfriends niya. Sinabi niya dito na kaya niya pinamamanmanan si Joongwon ay dahil ay hinala siya na nakita at alam ni Joongwon kung sino ang kumidnap sa kanya at hindi lang nito sinasabi.
Kasama ni Gongshil si Joongwon buong araw. Sa conference room ay may nakita si Gongshil na babaeng multo sa isang vacant sit at muli siya ay nahintakutan na naman. Nakita ito ni Joongwon at pacasual itong tumayo at lumapit sa kanya sabay tapik sa balikat niya. Nawala bigla ang multo. Natatawa naman si Uncle VP sa nasaksihan niya sa dalawa.
Nagpasalamat si Gongshil matapos ang presentation. Sinipat niya ang telescope dahil nagtataka siya kung bakit laging nakatingin dito si Joongwon. Lumapit si Joongwon sa likod ni Gongshil para iguide siya at ipakita kung ano ang sinisipat niya gamit ang telescope.
Ipinakita niya ang building ng kakompetensya niya sa negosyo, at ang mga kotseng pumapasok sa Kingdom mall. Narealize ni Gongshil ang pagitan nila at lumayo siya dito. Sinabi niyang ngayon lang niya nalaman na si Joongwon ay isa palang busy na tao na dati ay hindi niya napapansin.
"Nakakalimutan mo kasing ako ay Presidente ng isang malaking kumpanya at lagi ka pang lumalapit sa akin kahit alam mong isa rin akong lalaki."
" Siguro ay iniisip mong para lang akong semento dahil hindi ka nahihiyang hawakan ako kahit saan"..
Pinipilit rin ilagay ni Gongshil sa isip na isa lamang semento si Joongwon. Nag-apologize si Gongshil at hindi niya iniisip na semento si Joongwon kung di isang marmol.
"Ang marmol na ito ay hindi mo kayang abutin, kaya ka lang nakakalapit sa akin ay dahil sa radar mo" sabi ni Joongwon. Sinabi nito na singtaas lang ng bisig niya ang pwede para kay Gongshil.
Naobserbahan ni Kangwoo na magkasama si Gongshil at Joongwoon at nakita ito ni Yiryung. Inamin ni Kangwoo na nagseselos talaga siya pag nakikita niya ang babaeng pinagkakainteresan niya na may kasamang iba. Nagtataka kung bakit palagi si Yiryung sunod ng sunod sa kanya.
"Hindi ako interesado sayo no. Isa yata akong top star", sabi ni Yiryung.
"Kung top star ka, e di dapat napakabusy mo at hindi ka pagala-gala kung saan. Alam mo mas maganda ka sa tv kesa sa personal kaya huwag kang maglalabas labas", sabi ni Gongshil.
Malaki ang ngiti ni Joongwon habang nakatingin sa activity area kung saan may event ang mga bata. Tinanong ni Gongshil na mahilig ba siya sa bata. Sabi ni Joongwon ang gusto niya sa mga bata ay ang mga kapamilya nito na magreregalo sa kanila. Dahil ang mga bata ay may nanay, tatay. lolo, lala at mga uncle at auntie. Nangangahulugan ito ng malaking benta.
Gongshil: Sa apartment namin may mga bata rin pero nanay lang ang meron sila",
Joongwoon: "Bakit hindi mo sila bilihan?"
Gomgshil: "Ayoko dito, bibili ako sa ibang lugar".
Joongwon: "Iniinsulto mo ba ako"?
Nawawala ang bag ng isang batang lalaki at pinipilit ng malditang nanay na ipahanap ito sa kanya. Naghanap ng naghanap ang bata at pagsilip niya sa ibaba ay nakita niya ang batang multo mula sa manika.
Dinala ng multo ang bata sa opisina ni Gongshil at doon ay nakita nito ang manika.
Batang Multo: Kunin mo kami. Kagaya mo rin kami
Nakita ni Gongshil na bitbit ng bata ang manika ngunit hindi na niya ito nahabol. Kaya humingi siya ng impormasyon sa security para makilala ang magulang ng bata gamit ang ccctv. Tinawagan niya ang nanay ngunit nagalit ito at sinabing wala silang dalang manika.
Sa bahay pinapalo ng nanay ang bata gamit ang payong dahil sa nawawala nitong bag. Nakatingin sa kanila ang manika.
Nakita ni Kangwoo ang bag ng bata at iniabot ky Gongshil. Natuwa naman si Gongshil dahil magkakaroon na siya ng dahilan para puntahan sa bahay ang bata. Binuksan niya ang sketchbook nito at nagulat siya sa mga nakitang drawing ng bata.
Hinikayat ni Aunt Joo si Joongwon na bumili sila ng artwork na gawa ng isang artist na nagkaroon ng international award. Naalala ni Joongwon ang naikwento sa kanya dati ni Gongshil tungkol sa isang artist na naparangalan gamit ang artwork na ninakaw lamang nito sa namatay na kaibigan. Kung hindi lang niya alam ay talagang bibilhin talaga niya ito pero ngayong may alam siya ay kailangan muna niyang pag-isipan itong mabuti. Sinasabi niya sa sarili na bibilhin pa rin niya ang artwork kahit ito ang artist na sinasabi ni Gongshil Pinuntahan niya si Gongshil sa opisina para malaman kung ito nga ba ang artist na tinutukoy niya. Walang tao sa opisina, nakita ni Joongwon ang bag at sketchbook. Laman nito ang drawing ng bata kung saan pinapalo ito ng payong at ikinukkulong sa closet.
Nagpunta si Gongshil sa bahay ng bata at agad na pinasok ito ng masalisihan ng nanay. Nakita niya ang doll at sinabihan na magpakita sa kanya. Lumabas naman ang mga bata at itinuro ang nakataling closet.
Agad niyang kinuha ang bata para dalhin sa ospital ngunit nahuli sila ng nanay. Sinasabi nito na pinarurusahan lang niya ang bata dahil nagkamali ito. Itinulak nito si Gongshil sa pader. Nabangga si Gongshil sa noo pero naitulak pa rin niya ang nanay sabay agaw sa bata. Nang makalabas ng apartment ay nakasalubong niya si Joongwon. Kinuha ni Joongwon ang bata at isinugod sa ospital. Doon ineksamin ang bata at nakita dito ang mga bago at dating sugat sa likod at ibang parte ng katawan.
Ikinuwento ni Gogshil kay Joongwon ang naging karanasan ng mga batang namamahay sa manika. Lahat sila ay biktima ng abuso at tanging ang manika lamang ang karamay nila. Ang isang bata ay namatay mag-isa sa lamig sa labas ng bahay, ang isa ay namatay sa gulpi ng ama at ang isa ay namatay sa gutom. Ang doll ang nagsisilbing koneksyon nilang tatlo para sila ay magkakilala at maging magkaibigan.
Nagpakita ang mga bata na nasa maayos na itsura na. Nagsorry si Gongshil sa mga bata dahil walang dumamay sa kanila kung saan kinailangan nila ang tulong. Ngumiti sila at kumaway, bago nawala.
Bumili si Kangwoo ng couple doll sa akalang hilig ni Gongshil ang doll dahil sa paghahanapp nito ng batang kumuha ng manika. Couple doll ang naisipan niyang bilihin. Inilagay niya ang isa sa drawer ni Gongshil at ang isa ay para sa kanya.
Sinunog nina Joongwon at Gongshil ang manika. Nang makapasok sa loob ng hospital ay kinumpronta sila ng isang pulis. Inirereklamo sila ng nanay ng bata sa kasong trespassing at kidnapping.
Nakulong silang dalawa.
Gongshil: Huwag kang mag-alala. Nakulong na ako dati at hindi naman gaanong masama dito, masarap din ang pagkain.
Hindi siya pinansin ni Joongwon.
Pinuntahan ni Sec Kim ang nanay at sinabing inirereport ito sa kasong child abuse ayon sa pag-eksamin nang pychologist. Pinakita ni Sec Kim ang kanyang psychology badge. Sinabi rin ng abogado na ang pagliligtas ni ginawa ni Gongshil at Joongwon na nauwi sa sakitan ay hindi intentional. At ipinakita niya ang kanyang lawyer's badge.
Nagsisigaw ang nanay at sinasabing karapatan niyang disiplinahin ang kanyang anak. Hinampas siya sa noo ni Sec Kim at sinabing may lamok daw.
Pinuntahan ni Sec Kim si Joongwon para palabasin sa selda. Agad na nagmakaawa si Gongshil na tulungan rin siyang makalabas dahil may multo na katabi niya. Nilapitan niya si Gongshil para mahawakan nito ang mga bisig niya saka lumabas.
Nakalaya din naman si Gongshil at nagsorry kay Joongwon.
Joongwon: Hindi ka dapat magsorry. Mabuti ang ginawa mo.
Nakita ni Joongwon ang sugat sa noo ni Gongshil at nagalit ito.
Pumasok ulit sila sa loob ng hospital para ipagamot ang sugat. Naabutan ito ni Kangwoo. Si Yiryung ang nagsabi sa kanya na nakulong si Joongwon dahil kay Gongshil.
Dismayado si Kangwoo sa nakita kaya bumalik na lang siya sa opisina para bawiin ang doll na ibibigay sana niya kay Gongshil. Binuksan niya ang envelope sa loob ng drawer at nakita niya ang litrato ng necklace at ni Heejo na ibinigay ni Sec Kim.
Masama ang hinala ni Kangwoo sa nakita.
Nang makalabas na ang dalawa sa ospital ay nagreklamo si Joongwon sa init ng panahon. Agad na ibinigay ni Gongshil ang pamaypay na souvenir nilang dalawa. Tinanggap na man ito ni Joongwon.
Naglalakad sila, nang biglang natigilan si Gongshil at napahawak sa ulo niya dahil sa sakit. Agad naman hinawakan ni Kangwoo ang kamay ni Gongshil.
Gongshil: Hindi naman ito parte ng Gongshil zone ah.. tsaka wala naman akong multo na nakikita. Sumasakit lang talaga ang ulo ko kaya hindi mo na kailangan hawakan ang kamay ko.
Joongwon: Lalong sasakit ang ulo mo pag may multo kang makikita kaya mabuti nang maagapan. Regalo ko ito sayo dahil may nagawa kang kabutihan sa araw na ito. Noong una kong makilala ang isang baliw na katulad mo ay pinipilit kung lumayo dito. Nang marealized ko na unti-unti na akong nakakapasok sa mundo mo ay pilit ko itong pinipigilan. Pero nang nasa loob ako ng selda ay nakapag-isip na ako. Malayo na rin ang narating ko. Sinabi mong gusto mong mapalapit sa akin. Congratulation nagtagumpay ka na.
Gongshil: Pag hinahawakan kita ng ganito, wala ka namang nararamdaman di ba?
Joongwon: Iniisip mo bang ako ay isang emergency shelter na gawa sa marmol.
Binitiwan ni Joongwon ang pamaypay at kinuha ang kamay ni Gongshil papunta sa dibdib niya.
Joongwon: hindi yun maaari
Nagising si Gongshil at masayang sumandal sa mga balikat ni Joongwon. Nais niyang matulog pa ng mas mahimbing. Pinaalala sa kanya ni Joongwon ang date nila ni Kangwoo. Agad na nagmadali si Gongshil.
Sinundan ni Gongshil si Joongwon sa labasan para ibigay ang complimentary gift na ibinigay ng may-ari ng furniture shop. Ayaw tanggapin ni Joongwon ang pamaypay sa kadahilanang hindi ayaw niyang dumami pa ang koneksiyon niya kay Gongshil. Ipinaalala niyang muntik na siyang mabaril ngayon dahil sa koneksyon niya kay Gongshil.
Gumawa si Joongwon ng imaginary line sa pagitan nilang dalawa. Na nagsisilbing limitasyon sa kung ano man ang namamagitan sa kanila. Sinabi rin niyang hanggang sa ibabang bahagi lamang ng braso niya ang pwedeng hawakan ni Gongshil kapag siya ay natatakot. Sinabi ni Gongshil na gusto niyang laging nakakausap si Joongwon. Ngunit ang gusto ni Joongwon ay limitahan ang kanilang komunikasyon at mag-usap lamang kung tungkol sa kanilang kasunduan. Nang dumating na ang sundo ni Joongwon ay iniwan niya si Gongshil.
Nagmamadali si Gongshil sa theater at doon nakasalubong niya si Yiryung.
Alam na ni Yiryung ang tungkol sa trabahong pagmanman ni Kangwoo kay Joongwon. Naisip niyang walang kaalam-alam si Gongshil na ginagamit lang siya ni Kangwoo. Agad itong nagparinig sa kanya na may interesting siyang nalaman kanina. Nagpaalam ang dalawa sa isat-isa gamit ang kanilang dating tawagan.
Ineenjoy ni Yiryung ang nalaman na kaya malapit si Kangwoo kay Gongshil ay dahil lamang sa kanyang trabaho.
Nagkita si Gongshil at Kangwoo at agad siyang humingi ng paumanhin sa binata. Ayaw ng manood ni Kangwoo ng drama kaya inanyayahan niya si Gongshil na mamasyal kung saan nito gusto.
Nagulat si Sec Kim na sinabi ni Joongwon ang kanyang kondisyon sa pagbabasa kay Kangwoo. Sinabi niyang ipafollow up niya ang kontrata na hawak ni Gongshil sa susunod na araw dahil may date ito ngayon. Napangiti si Joongwon habang iniisip na magiging palpak ang romantic date ni Gongshil dahil sa pinaghahabol ito ng mga multo. Pero nagpaalala si Sec Kim na dahil hindi tumawag si Gongshil kay Kangwoo ito ay nangangahulugan na successful ang date niya. Napawi ang ngiti ni Joongwon sabay sulyap sa celfon niya.
Kumulot ang mukha nito iniisip niya na habang siya ay umiinom ng pait na tablet para sa anixiety ay nagsasaya naman si Gongshil. Nakahiga na siya sa kama pero di pa rin makatulog at panay pa ang sulyap sa phone niya.
Dinala ni Kangwoo si Gongshil sa Han river. Hindi niya pansin na balisa si Gongshil na naalala ang nangyaring trahedya sa kanya dati. Bigla ay may bigla siyang nakita na isang jogger ghost na humahabol pa sa kanila.
Kinakausap siya ng multo habang si Kangwoo naman ay kinakausap din siya. Tinanong nito kung gusto ba niyang gawin nila ulit ito sa susunod.
"Ang sabi ko ay hindi..Bakit ka ba paulit ulit na nagtatanong..."
Ang salitang iyon ni Gongshil ay para sana sa multo ngunit napalakas ang pagkasabi niya kaya inakala tuloy ni Kangwoo na siya ang sinasabihan. Nagpapabili si Gongshil ng inumin kaya umalis sandali si Kangwoo. Nang wala na ito ay naisipan ni Gongshil na pagbigyan na ag hiling ng multo. Isang couple ang pinakiusapan niya na hawakan muna ang lubid sa magkabilang bahagi. Si Gongshil ang nagbigay ng start signal at nagsimula na ang multo sa pagtakbo. Hindi alam ng dalawa ay tumakbo na ang multo at gusto pa lang makarating sa finishing line at ngayon ay nagawa na nito. Sa tingin nila ay baliw itong si Gongshil.
Nang matapos ang multo ay tuluyan na itong naglaho bago nag-iwan ng ngiti para kay Gongshil. Bumalik si Kangwoo at sinabing pumunta sila sa tulay ng river. Takot man ay pumayag na rin si Gonghil, hiling nito na sana ay hindi makita ang multo sa tubig.
Nakauwi siya sa bahay na balisa na baka sinundan siya ng multo sa tubig. Iniisip niyang tawagan si Joongwon pero naalala niya ang sinabi kanina ng binata na ayaw niyang may mamagitan sa kanila ng higit pa sa napagkasunduan nila. Pero si Joongwon ang unang tumawag. Sinabi nitong tinawagan lamang niya si Gongshil para tanungin kung maganda ba ang play na napanood nila dahil nais itong imbitahan ni Joongeon sa pagtitipon na magaganap sa Kingdom mall. Sinabi ni Gongshil na hindi sila natuloy sa panonood na ikinatuwa ni Joongwon.
Ikinuwento ni Gongshil ang nangyari sa date nila ni Kangwoo at laking pasalamat niya ng tawagan siya ni Joongwon dahil natatakot siya na sinundan siya ng multo sa tubig. Sinabi ni Joongwon na ang tungkol sa musical show lang talaga ang dahila kung bakit siya tumawag. Naisip ni Joongwon na kailangan din pala ni Gongshil ng sleeping pills. Dahil sa nalaman ay parang nabunutan ng tinik si Joongwon at dinadalaw na ito ng antok.
Samantala ang magkapatid na batang kapitbahay ni Gongshil ay nasa panganib. Naglalarong mag-isa ang nakakababatang lalaki na inaapoy ng lagnat. Nang malaman ito ng kapatid ay lumabas muna ito sandali para bumili ng makakain. Hindi niya alam ay may 3 batang multo pala na kalaro ang kapatid niya.
Kinakatok ng kuya ang pinto ni Gongshil upang humingi ng tulong. Agad na tumungo si Gongshil at nakita niya masama nga ang kondisyon ng bata na may yakap yakap pa na manika. Umalis siya sandali para kumuha ng gamot. Muling nagpakita ang mga batang multo sabay sabi na magiging isa na rin ito sa kanila at pababayaan siya ng nanay niya. Pero dumating ang nanay ng bata na umiiyak at kinakarga siya para dalhin sa ospital. Nahulog ang manika sa sahig, sabi ng isang batang multo na hindi nila maisasama ang bata dahil hindi ito katulad nila. Minamahal at niyayakap ito ng ina. Kinompronta at pinagalitan ni Gongshil ang tatlong batang multo.
Nagtakbuhan ang mga ito papunta sa kuwarto ng bata. Hinabol sila ni Gongshil at nakita ni Gongshil ang manika. Alam niyang dito namamahay ang mga bata. Kinabukasan ay dinala ni Gongshil ang manika upang itago sa opisina ni Joongwon. Pinaliwanag niya na ang tungkol sa manika at dahil hindi takot si Joongwon sa mga multo ay mabuting siya ang magtago nito. Nagreklamo si Joongwon. Ang akala niya ay nagpunta si Gongshil sa opisina para kumustahin ang kalagayan niya matapos ng trauma na nangyari sa kanya sa furniture shop. Inakalang niya dadalhan siya nito ng vitamins o kaya ay gamot na pampakalma.
"Okay lang ba na gawin ko yun? ang mag-alala para sayo." sabi ni Gongshil.
Pilit na ikinubli ni Joongwon ang ngiti ng tanungin siya ni Gongshil kung kumusta na ang pakiramdam niya. Inalok niya ito ng pills na iniinom niya kapag siya ay natatakot. Pwede daw silang magshare dito.
"Bakit mo ba sa akin ibinibigay ang manika at hindi kay Kangwoo"
"Dahil takot kasi si Kangwoo sa multo kaya ayokong takutin siya"
Nang marinig ito ay muling nainis si Joongwon, inakala siguro niya na mas importante siya kesa kay Kangwoo sa paningin ni Gongshil.
Dali-dali niyang ibinalik ang pills kay Gongshil at pinagtabuyan ito palabas kasama ang manika. Nakita ni Joongwon na sinadyang iwan ni Gongshil ang pills sa sahig.
Sa labas ay nakapagkwentuhan si Gongshil at Sec Kim tungkol kay Joongwon. Ibinigay ni Sec Kim ang letrato ng diamond necklace na ginamit na ransom kasama na ang litrato rin ni Heejo.
Uminom si Joongwon ng isang tabletas na bigay ni Gongshil. Ang pait pala nito.
Sa opisina ni Gongshil, kinausap niya ang manika para mapalabas ang mga multo. Biglang pumasok si Kangwoo at nahuli siyang nagsasalitang mag-isa.
Sinabi ni Kangwoo na siya na lang ang kausapin sa halip na magsalitang mag-isa at nabanggit na rin ni Kangwoo ang tungkol sa kakilala niya na nagsasalita ring mag-isa.
Masama ang pakiramdam ni Sec. Kim at hinihiling nito na mag-absent kahit isang araw lang. Isinuggest nito na si Gongshil muna ang humalili sa kanya.
Nakarating ito kay Uncle VP at iniisip niyang si Gongshil ang magiging kahinaan ni Joongwon. Ang tanong papayag kaya ang ama ni Joongwon sa kanilang relasyon. Ayon kay Uncle VP, kinamumuhian ni Joongwon ang ama at may tsismis pa na sinisisi ni Joongwon ang ama sa pagkamatay ni Heejo.
Si Aunt Joo naman ay kumakain kasama si Yiryung. Pinag-uusapan nila ang tungkol sa nangyari kay Joongwon noon. Kung paano namatay si Heejo dahil nagmatigas ang ama ni Joongwon na ibigay ang ransom. Iniisip niyang kaya nasa Europe ang kapatid dahil sa hinahanap nito ang nawawalang necklace para magkaayos na sila ng anak.
Kasama ng ama ni Joongwon ang mga trophy girlfriends niya. Sinabi niya dito na kaya niya pinamamanmanan si Joongwon ay dahil ay hinala siya na nakita at alam ni Joongwon kung sino ang kumidnap sa kanya at hindi lang nito sinasabi.
Kasama ni Gongshil si Joongwon buong araw. Sa conference room ay may nakita si Gongshil na babaeng multo sa isang vacant sit at muli siya ay nahintakutan na naman. Nakita ito ni Joongwon at pacasual itong tumayo at lumapit sa kanya sabay tapik sa balikat niya. Nawala bigla ang multo. Natatawa naman si Uncle VP sa nasaksihan niya sa dalawa.
Nagpasalamat si Gongshil matapos ang presentation. Sinipat niya ang telescope dahil nagtataka siya kung bakit laging nakatingin dito si Joongwon. Lumapit si Joongwon sa likod ni Gongshil para iguide siya at ipakita kung ano ang sinisipat niya gamit ang telescope.
Ipinakita niya ang building ng kakompetensya niya sa negosyo, at ang mga kotseng pumapasok sa Kingdom mall. Narealize ni Gongshil ang pagitan nila at lumayo siya dito. Sinabi niyang ngayon lang niya nalaman na si Joongwon ay isa palang busy na tao na dati ay hindi niya napapansin.
"Nakakalimutan mo kasing ako ay Presidente ng isang malaking kumpanya at lagi ka pang lumalapit sa akin kahit alam mong isa rin akong lalaki."
" Siguro ay iniisip mong para lang akong semento dahil hindi ka nahihiyang hawakan ako kahit saan"..
Pinipilit rin ilagay ni Gongshil sa isip na isa lamang semento si Joongwon. Nag-apologize si Gongshil at hindi niya iniisip na semento si Joongwon kung di isang marmol.
"Ang marmol na ito ay hindi mo kayang abutin, kaya ka lang nakakalapit sa akin ay dahil sa radar mo" sabi ni Joongwon. Sinabi nito na singtaas lang ng bisig niya ang pwede para kay Gongshil.
Naobserbahan ni Kangwoo na magkasama si Gongshil at Joongwoon at nakita ito ni Yiryung. Inamin ni Kangwoo na nagseselos talaga siya pag nakikita niya ang babaeng pinagkakainteresan niya na may kasamang iba. Nagtataka kung bakit palagi si Yiryung sunod ng sunod sa kanya.
"Hindi ako interesado sayo no. Isa yata akong top star", sabi ni Yiryung.
"Kung top star ka, e di dapat napakabusy mo at hindi ka pagala-gala kung saan. Alam mo mas maganda ka sa tv kesa sa personal kaya huwag kang maglalabas labas", sabi ni Gongshil.
Malaki ang ngiti ni Joongwon habang nakatingin sa activity area kung saan may event ang mga bata. Tinanong ni Gongshil na mahilig ba siya sa bata. Sabi ni Joongwon ang gusto niya sa mga bata ay ang mga kapamilya nito na magreregalo sa kanila. Dahil ang mga bata ay may nanay, tatay. lolo, lala at mga uncle at auntie. Nangangahulugan ito ng malaking benta.
Gongshil: Sa apartment namin may mga bata rin pero nanay lang ang meron sila",
Joongwoon: "Bakit hindi mo sila bilihan?"
Gomgshil: "Ayoko dito, bibili ako sa ibang lugar".
Joongwon: "Iniinsulto mo ba ako"?
Nawawala ang bag ng isang batang lalaki at pinipilit ng malditang nanay na ipahanap ito sa kanya. Naghanap ng naghanap ang bata at pagsilip niya sa ibaba ay nakita niya ang batang multo mula sa manika.
Dinala ng multo ang bata sa opisina ni Gongshil at doon ay nakita nito ang manika.
Batang Multo: Kunin mo kami. Kagaya mo rin kami
Nakita ni Gongshil na bitbit ng bata ang manika ngunit hindi na niya ito nahabol. Kaya humingi siya ng impormasyon sa security para makilala ang magulang ng bata gamit ang ccctv. Tinawagan niya ang nanay ngunit nagalit ito at sinabing wala silang dalang manika.
Sa bahay pinapalo ng nanay ang bata gamit ang payong dahil sa nawawala nitong bag. Nakatingin sa kanila ang manika.
Nakita ni Kangwoo ang bag ng bata at iniabot ky Gongshil. Natuwa naman si Gongshil dahil magkakaroon na siya ng dahilan para puntahan sa bahay ang bata. Binuksan niya ang sketchbook nito at nagulat siya sa mga nakitang drawing ng bata.
Hinikayat ni Aunt Joo si Joongwon na bumili sila ng artwork na gawa ng isang artist na nagkaroon ng international award. Naalala ni Joongwon ang naikwento sa kanya dati ni Gongshil tungkol sa isang artist na naparangalan gamit ang artwork na ninakaw lamang nito sa namatay na kaibigan. Kung hindi lang niya alam ay talagang bibilhin talaga niya ito pero ngayong may alam siya ay kailangan muna niyang pag-isipan itong mabuti. Sinasabi niya sa sarili na bibilhin pa rin niya ang artwork kahit ito ang artist na sinasabi ni Gongshil Pinuntahan niya si Gongshil sa opisina para malaman kung ito nga ba ang artist na tinutukoy niya. Walang tao sa opisina, nakita ni Joongwon ang bag at sketchbook. Laman nito ang drawing ng bata kung saan pinapalo ito ng payong at ikinukkulong sa closet.
Nagpunta si Gongshil sa bahay ng bata at agad na pinasok ito ng masalisihan ng nanay. Nakita niya ang doll at sinabihan na magpakita sa kanya. Lumabas naman ang mga bata at itinuro ang nakataling closet.
Agad niyang kinuha ang bata para dalhin sa ospital ngunit nahuli sila ng nanay. Sinasabi nito na pinarurusahan lang niya ang bata dahil nagkamali ito. Itinulak nito si Gongshil sa pader. Nabangga si Gongshil sa noo pero naitulak pa rin niya ang nanay sabay agaw sa bata. Nang makalabas ng apartment ay nakasalubong niya si Joongwon. Kinuha ni Joongwon ang bata at isinugod sa ospital. Doon ineksamin ang bata at nakita dito ang mga bago at dating sugat sa likod at ibang parte ng katawan.
Ikinuwento ni Gogshil kay Joongwon ang naging karanasan ng mga batang namamahay sa manika. Lahat sila ay biktima ng abuso at tanging ang manika lamang ang karamay nila. Ang isang bata ay namatay mag-isa sa lamig sa labas ng bahay, ang isa ay namatay sa gulpi ng ama at ang isa ay namatay sa gutom. Ang doll ang nagsisilbing koneksyon nilang tatlo para sila ay magkakilala at maging magkaibigan.
Nagpakita ang mga bata na nasa maayos na itsura na. Nagsorry si Gongshil sa mga bata dahil walang dumamay sa kanila kung saan kinailangan nila ang tulong. Ngumiti sila at kumaway, bago nawala.
Bumili si Kangwoo ng couple doll sa akalang hilig ni Gongshil ang doll dahil sa paghahanapp nito ng batang kumuha ng manika. Couple doll ang naisipan niyang bilihin. Inilagay niya ang isa sa drawer ni Gongshil at ang isa ay para sa kanya.
Sinunog nina Joongwon at Gongshil ang manika. Nang makapasok sa loob ng hospital ay kinumpronta sila ng isang pulis. Inirereklamo sila ng nanay ng bata sa kasong trespassing at kidnapping.
Nakulong silang dalawa.
Gongshil: Huwag kang mag-alala. Nakulong na ako dati at hindi naman gaanong masama dito, masarap din ang pagkain.
Hindi siya pinansin ni Joongwon.
Pinuntahan ni Sec Kim ang nanay at sinabing inirereport ito sa kasong child abuse ayon sa pag-eksamin nang pychologist. Pinakita ni Sec Kim ang kanyang psychology badge. Sinabi rin ng abogado na ang pagliligtas ni ginawa ni Gongshil at Joongwon na nauwi sa sakitan ay hindi intentional. At ipinakita niya ang kanyang lawyer's badge.
Nagsisigaw ang nanay at sinasabing karapatan niyang disiplinahin ang kanyang anak. Hinampas siya sa noo ni Sec Kim at sinabing may lamok daw.
Pinuntahan ni Sec Kim si Joongwon para palabasin sa selda. Agad na nagmakaawa si Gongshil na tulungan rin siyang makalabas dahil may multo na katabi niya. Nilapitan niya si Gongshil para mahawakan nito ang mga bisig niya saka lumabas.
Nakalaya din naman si Gongshil at nagsorry kay Joongwon.
Joongwon: Hindi ka dapat magsorry. Mabuti ang ginawa mo.
Nakita ni Joongwon ang sugat sa noo ni Gongshil at nagalit ito.
Pumasok ulit sila sa loob ng hospital para ipagamot ang sugat. Naabutan ito ni Kangwoo. Si Yiryung ang nagsabi sa kanya na nakulong si Joongwon dahil kay Gongshil.
Dismayado si Kangwoo sa nakita kaya bumalik na lang siya sa opisina para bawiin ang doll na ibibigay sana niya kay Gongshil. Binuksan niya ang envelope sa loob ng drawer at nakita niya ang litrato ng necklace at ni Heejo na ibinigay ni Sec Kim.
Masama ang hinala ni Kangwoo sa nakita.
Nang makalabas na ang dalawa sa ospital ay nagreklamo si Joongwon sa init ng panahon. Agad na ibinigay ni Gongshil ang pamaypay na souvenir nilang dalawa. Tinanggap na man ito ni Joongwon.
Naglalakad sila, nang biglang natigilan si Gongshil at napahawak sa ulo niya dahil sa sakit. Agad naman hinawakan ni Kangwoo ang kamay ni Gongshil.
Gongshil: Hindi naman ito parte ng Gongshil zone ah.. tsaka wala naman akong multo na nakikita. Sumasakit lang talaga ang ulo ko kaya hindi mo na kailangan hawakan ang kamay ko.
Joongwon: Lalong sasakit ang ulo mo pag may multo kang makikita kaya mabuti nang maagapan. Regalo ko ito sayo dahil may nagawa kang kabutihan sa araw na ito. Noong una kong makilala ang isang baliw na katulad mo ay pinipilit kung lumayo dito. Nang marealized ko na unti-unti na akong nakakapasok sa mundo mo ay pilit ko itong pinipigilan. Pero nang nasa loob ako ng selda ay nakapag-isip na ako. Malayo na rin ang narating ko. Sinabi mong gusto mong mapalapit sa akin. Congratulation nagtagumpay ka na.
Gongshil: Pag hinahawakan kita ng ganito, wala ka namang nararamdaman di ba?
Joongwon: Iniisip mo bang ako ay isang emergency shelter na gawa sa marmol.
Binitiwan ni Joongwon ang pamaypay at kinuha ang kamay ni Gongshil papunta sa dibdib niya.
Joongwon: hindi yun maaari
Saturday, October 22, 2016
Ang sakripisyo ng isang ina
Ang mama ko ay isa lang ang mata. Naiinis ako sa kanya at ikinahihiya ko siya. May maliit na tindahan si mama sa palengke. Nangunguha siya ng mga dahong gulay para ibenta at ikinahihiya ko ito. Naalala ko noong elementary pa ako, may field trip kami noon at pumunta si mama. Hiyang-hiya ako. Paano niya ito nagawa sa akin. Tiningnan ko siya ng masama at tumakbo ako palayo. Nang sumunod na araw sa eskwela ay tinukso ako ng mga kaklase ko dahil sa isa lang daw ang mata ni mama. Hiniling ko na mawala na si mama dito sa mundo at sinabi ko ito sa kanya.
Ma, bakit ba kasi isa lang ang mata mo. Ikaw ang dahilan kung bakit ako pinagtatawanan ng iba. Bakit ba hindi ka na lang mamatay.
Hindi sumagot si mama. Pakiramdam ko ay ang sama sama ko pero masarap pa rin sa pakiramdam na nailabas ko ang lahat ng gusto kong sabihin. Siguro dahil sa hindi sko pinarusahan ni mama kaya naisip ko na hindi ko nasaktan ang damdamin niya. Pero nang gabing iyon, nagising ako at pumunta sa kusina para uminom ng tubig. Nandoon si mama, tahimik na umiiyak na tila parang natatakot na magising ako. Tiningnan ko siya at tumalikod ako. Dahil sa mga nasabi ko kanina ay parang kinurot ang puso ko. Pero kahit na, naiinis pa rin ako kay mama na umiiyak na isa lamang ang mata. Kaya nasabi ko sa sarili ko na paglaki ko ay magiging successful ako, dahil naiinis ako sa mama kong isa lang ang mata at sa aming kahirapan. Nag-aral akong mabuti. Iniwan ko si mama at pumunta ng Seoul at natanggap naman ako sa Seoul University. Nag-asawa ako at nagkaroon ng sariling bahay. Nagkaroon din ako ng mga anak. Ngayon ay masaya na ako at successful sa buhay. Gusto ko dito dahil ito lang ang lugar kung saan walang ngpapaalala sa akin kay mama. Masaya na sana ako nang may biglang bumisita sa akin. Ano? Sino ka? Si mams at pareho pa rin ng dati, isa pa rin ang mata niya. Para akong pinagbagsakan ng langit. Tumakbo at takot na takot ang anak kong babae dahil sa mata ni mama.
Sabi ko...
Sino ka ba? Hindi kita kilala.
Pagkukunwari ko. Sinigawan ko siya.
Ang kapal mo at pumunta ka pa dito sa bahay ko para takutin ang anak ko. Umalis ka dito, ngayon na.
Sumagot si mama nang mahina.
Sorry. Mali yata ang address na napuntahan ko.
Umalis na si mama. Sinabi ko sa satili ko na wala akong pakialam at hindi ko na iisipin ito habang buhay. Isang araw ay may sulat na dumating. May school reunion daw kami. Nagsinungaling ako sa asawa ko sinabing business trip ang pupuntahan ko. Matapos ang reunion ay pumunta ako sa luman kubo na dati kong tirahan. At nakita ko si mama walang malay na nakahiga sa malamig na sahig. Pero hindi ako makaluha. May hawak siyang papel, isang sulat para sa akin.
Anak,
Sa tingin ko ay sapat na ang haba ng aking buhay. Hindi na ako bibisita Seoul kailanman. Pero masama ba na hilingin ko na bisitahin mo naman ako paminsam-minsan. Tuwang tuwa ako nang mabalitaan kong darating ka sa reunion. Pero napagdesisyunan kong wag na pumunta sa eskwelahan para sayo. Sorry kung isa lang ang mata ko at naging kahihiyan ako para sayo. Alam mo nung maliit ka pa lang ay naaksidente ka at nawalan ng isang mata. Bilang isang ina ay hindi ko makakayang lumaki ka na isa lang ang mata kaya ibinigay ko sayo ang isa kong mata. Ipinagmsmalaki kong nakakakita na ang anak ko ng normal kapalit ng sa akin. Hindi ako kailanman nagtanim ng sama ng loob sa lahat ng ginawa mo. Iniisip ko na lang na dahil mahal mo ako. Nami-miss ko ang mga panahong maliit ka pa lang at lagi kong kasama. Miss na miss na kita at mahal kita. Ikaw ang buhay ko.
Gumuho ang mundo ko. Naiinis ako sa taong nabubuhay lang para sa akin. Iniyakan ko si mama. Hindi ko alam kung paano pa ako makakabawi sa mga kawalanghiyaang nagawa ko.
Wag na wag ninyong ikagalit kung may kapansanan man ang iba. Respetuhin ninyo ang inyong mga magulang at wag kalimutan at ipagwalang bahala ang kanilang mga sakrioisyo. Binigyan nila tayo ng buhay, pinalaki ng maayos at nagsusumikap sila na maibigay sa atin ang masaganang buhay na hindi nila naranasan. Hindi nila kailanman hiniling na mapasama tayo. Lagi nila tayong tinuturuan at ginagabayan para tayo ay mapunta sa tamang landas. Ang mga magulang ay laging sumusuko sa mga anak, pinapatawad nila tayo sa lahat ng ating pagkakamali. Hindi natin kailanman mababayaran ang nagawa nila para sa atin, ang magagawa lang natin ay bigyan sila ng panahon, respeto at pagmamahal.
Ma, bakit ba kasi isa lang ang mata mo. Ikaw ang dahilan kung bakit ako pinagtatawanan ng iba. Bakit ba hindi ka na lang mamatay.
Hindi sumagot si mama. Pakiramdam ko ay ang sama sama ko pero masarap pa rin sa pakiramdam na nailabas ko ang lahat ng gusto kong sabihin. Siguro dahil sa hindi sko pinarusahan ni mama kaya naisip ko na hindi ko nasaktan ang damdamin niya. Pero nang gabing iyon, nagising ako at pumunta sa kusina para uminom ng tubig. Nandoon si mama, tahimik na umiiyak na tila parang natatakot na magising ako. Tiningnan ko siya at tumalikod ako. Dahil sa mga nasabi ko kanina ay parang kinurot ang puso ko. Pero kahit na, naiinis pa rin ako kay mama na umiiyak na isa lamang ang mata. Kaya nasabi ko sa sarili ko na paglaki ko ay magiging successful ako, dahil naiinis ako sa mama kong isa lang ang mata at sa aming kahirapan. Nag-aral akong mabuti. Iniwan ko si mama at pumunta ng Seoul at natanggap naman ako sa Seoul University. Nag-asawa ako at nagkaroon ng sariling bahay. Nagkaroon din ako ng mga anak. Ngayon ay masaya na ako at successful sa buhay. Gusto ko dito dahil ito lang ang lugar kung saan walang ngpapaalala sa akin kay mama. Masaya na sana ako nang may biglang bumisita sa akin. Ano? Sino ka? Si mams at pareho pa rin ng dati, isa pa rin ang mata niya. Para akong pinagbagsakan ng langit. Tumakbo at takot na takot ang anak kong babae dahil sa mata ni mama.
Sabi ko...
Sino ka ba? Hindi kita kilala.
Pagkukunwari ko. Sinigawan ko siya.
Ang kapal mo at pumunta ka pa dito sa bahay ko para takutin ang anak ko. Umalis ka dito, ngayon na.
Sumagot si mama nang mahina.
Sorry. Mali yata ang address na napuntahan ko.
Umalis na si mama. Sinabi ko sa satili ko na wala akong pakialam at hindi ko na iisipin ito habang buhay. Isang araw ay may sulat na dumating. May school reunion daw kami. Nagsinungaling ako sa asawa ko sinabing business trip ang pupuntahan ko. Matapos ang reunion ay pumunta ako sa luman kubo na dati kong tirahan. At nakita ko si mama walang malay na nakahiga sa malamig na sahig. Pero hindi ako makaluha. May hawak siyang papel, isang sulat para sa akin.
Anak,
Sa tingin ko ay sapat na ang haba ng aking buhay. Hindi na ako bibisita Seoul kailanman. Pero masama ba na hilingin ko na bisitahin mo naman ako paminsam-minsan. Tuwang tuwa ako nang mabalitaan kong darating ka sa reunion. Pero napagdesisyunan kong wag na pumunta sa eskwelahan para sayo. Sorry kung isa lang ang mata ko at naging kahihiyan ako para sayo. Alam mo nung maliit ka pa lang ay naaksidente ka at nawalan ng isang mata. Bilang isang ina ay hindi ko makakayang lumaki ka na isa lang ang mata kaya ibinigay ko sayo ang isa kong mata. Ipinagmsmalaki kong nakakakita na ang anak ko ng normal kapalit ng sa akin. Hindi ako kailanman nagtanim ng sama ng loob sa lahat ng ginawa mo. Iniisip ko na lang na dahil mahal mo ako. Nami-miss ko ang mga panahong maliit ka pa lang at lagi kong kasama. Miss na miss na kita at mahal kita. Ikaw ang buhay ko.
Gumuho ang mundo ko. Naiinis ako sa taong nabubuhay lang para sa akin. Iniyakan ko si mama. Hindi ko alam kung paano pa ako makakabawi sa mga kawalanghiyaang nagawa ko.
Wag na wag ninyong ikagalit kung may kapansanan man ang iba. Respetuhin ninyo ang inyong mga magulang at wag kalimutan at ipagwalang bahala ang kanilang mga sakrioisyo. Binigyan nila tayo ng buhay, pinalaki ng maayos at nagsusumikap sila na maibigay sa atin ang masaganang buhay na hindi nila naranasan. Hindi nila kailanman hiniling na mapasama tayo. Lagi nila tayong tinuturuan at ginagabayan para tayo ay mapunta sa tamang landas. Ang mga magulang ay laging sumusuko sa mga anak, pinapatawad nila tayo sa lahat ng ating pagkakamali. Hindi natin kailanman mababayaran ang nagawa nila para sa atin, ang magagawa lang natin ay bigyan sila ng panahon, respeto at pagmamahal.
Ang pagmamahal ng isang bata sa kanyang pamilya
Naglalakad ako sa Big Bazar store para magshopping nang mapansin ko ang isang batang lalaki na nasa edad 5 hanggang 6 na taon na nakikipag-usap sa cashier.
Sorry pero kulang talaga ang pera mo para mabili ang manikang ito, sabi ng cashier.
Lumingon sa akin ang bata at nagtanong.
Uncle, sigurado po ba kayong kulang ang pera ko?
Binilang ko ang pera ng bata.
Alam mo, kulang talaga ang pera mo para makabili ka ng manika.
Pero hindi pa rin binitawan ng bata ang manika. Kaya nilapitan ko siya at tinanong kung para kanino ba ang msnika.
Ito kasi ang manika na gusto ng kapatid ko. Gusto kong iregalo ito sa kanya para sa birthday niya. Kailangan kong ibigay ito kay mommy para siya na ang mag-abot sa kanya kapag nagkita na sila.
Malungkot na sabi ng bata.
Sumama na kasi ang ate ko kay God. At sabi ni daddy susunod na si mommy at makikita na rin nito si God, kaya naisip ko na si mommy na lang ang magbigay ng manika sa kapatid ko.
Natigilan ako ng marinig ko ang kuwento niya. Tumingin sa akin ang bata at nagpatuloy.
Sinabi ko kay daddy na hindi muna papuntahin si mommy doon. Kailangan niya muna akong hintayin na makabalik.
Ipinakita ng bata sa akin ang picture niya na siya ay tumatawa.
Gusto kong dalahin ni mommy ang picture ko para hindi ako makalimutan ng kapatid ko. Mahal ko si mommy at hiling ko ay sana ay hindi niya ako iwan pero sabi ni daddy kailangan niya raw umalis para makasama ang kapatid ko.
Muli ay malungkot at tahimik na tiningnan ng bata ang manika.
Kinuha ko ang wallet ko.
Icheck natin ulit kung kulang ba talaga ang pera mo, ang sabi ko.
Ok sana tama ang pera ko.
Palihim kong dinagdagan ang pera niya at binilang itong muli. Meron na siyang pambili ng doll at may ekstra pang natirang pera.
Thank you God at binigyan mo ako ng sapat na pera. Humiling ako kay God kagabi bago ako matulog na sana ay maging sapat ang pera ko para makabili ng manika. Dininig niya ang dasal ko. Gusto ko rin sana na bumili ngwhite rose para kay mommy, pero hindi ko na hiniling pa kay God kasi baka sumusobra na ako. Pero binigyan niya rin ako ng pambili ng white rose. Gusto kasi ng mommy ko ang white roses.
Natapos ang pagsashopping ko sa ibang paraan. Hindi nawala sa isip ko ang bata. At naalala ko ang nabasa kong balita 2 araw ang nakaraan, bumangga ang isang truck ng isang lasing na lalaki sa kotse na may sakay na isang ginang at isang batang babae. Agad namatay ang batang babae at nasa critical na kondisyon ang ginang. Iniisip ng pamilya kung puputulin na ba ang life machine nito dahil hindi na daw makakarecover pa sa pagkacoma ang ginang. Ito kaya ang pamilya ng batang lalaki? Makalipas ang 2 araw nabasa ko ulit sa balita na pumanaw na ang ginang. Hindi ko na napigilan ang sarili. Bumili ako ng mga white roses at pumunta sa burol. At doon nakita ko ang ginang sa loob ng kabaong na may hawak na white rose. Nakapatong sa dibdib nito ang larawan ng batang lalaki at ang manika. Umalis ako doon na nangingilid ang luha, pakiramdam ko ay nabago ang aking buhay. Nakatatak sa aking imahinasyon kung gaano kamahal ng bata ang kanyang ina at kapatid, na sa isang segundo lang ay nawalang bigla sa kanya dahil lamang sa isang lasing na driver.
Matuto sana tayong sumunod sa batas at mga regulasyon. Huwag hayaang gumawa ng pagkakamali na hahantong sa pagbabayad ng iba. Hindi mo na maibabalik pa at mapapalitan ang buhay na nawala dahil sa iyong pagkakamali. Maging matulungin at damayan ang mga taong nangangailan at nagdadalamhati.
Sorry pero kulang talaga ang pera mo para mabili ang manikang ito, sabi ng cashier.
Lumingon sa akin ang bata at nagtanong.
Uncle, sigurado po ba kayong kulang ang pera ko?
Binilang ko ang pera ng bata.
Alam mo, kulang talaga ang pera mo para makabili ka ng manika.
Pero hindi pa rin binitawan ng bata ang manika. Kaya nilapitan ko siya at tinanong kung para kanino ba ang msnika.
Ito kasi ang manika na gusto ng kapatid ko. Gusto kong iregalo ito sa kanya para sa birthday niya. Kailangan kong ibigay ito kay mommy para siya na ang mag-abot sa kanya kapag nagkita na sila.
Malungkot na sabi ng bata.
Sumama na kasi ang ate ko kay God. At sabi ni daddy susunod na si mommy at makikita na rin nito si God, kaya naisip ko na si mommy na lang ang magbigay ng manika sa kapatid ko.
Natigilan ako ng marinig ko ang kuwento niya. Tumingin sa akin ang bata at nagpatuloy.
Sinabi ko kay daddy na hindi muna papuntahin si mommy doon. Kailangan niya muna akong hintayin na makabalik.
Ipinakita ng bata sa akin ang picture niya na siya ay tumatawa.
Gusto kong dalahin ni mommy ang picture ko para hindi ako makalimutan ng kapatid ko. Mahal ko si mommy at hiling ko ay sana ay hindi niya ako iwan pero sabi ni daddy kailangan niya raw umalis para makasama ang kapatid ko.
Muli ay malungkot at tahimik na tiningnan ng bata ang manika.
Kinuha ko ang wallet ko.
Icheck natin ulit kung kulang ba talaga ang pera mo, ang sabi ko.
Ok sana tama ang pera ko.
Palihim kong dinagdagan ang pera niya at binilang itong muli. Meron na siyang pambili ng doll at may ekstra pang natirang pera.
Thank you God at binigyan mo ako ng sapat na pera. Humiling ako kay God kagabi bago ako matulog na sana ay maging sapat ang pera ko para makabili ng manika. Dininig niya ang dasal ko. Gusto ko rin sana na bumili ngwhite rose para kay mommy, pero hindi ko na hiniling pa kay God kasi baka sumusobra na ako. Pero binigyan niya rin ako ng pambili ng white rose. Gusto kasi ng mommy ko ang white roses.
Natapos ang pagsashopping ko sa ibang paraan. Hindi nawala sa isip ko ang bata. At naalala ko ang nabasa kong balita 2 araw ang nakaraan, bumangga ang isang truck ng isang lasing na lalaki sa kotse na may sakay na isang ginang at isang batang babae. Agad namatay ang batang babae at nasa critical na kondisyon ang ginang. Iniisip ng pamilya kung puputulin na ba ang life machine nito dahil hindi na daw makakarecover pa sa pagkacoma ang ginang. Ito kaya ang pamilya ng batang lalaki? Makalipas ang 2 araw nabasa ko ulit sa balita na pumanaw na ang ginang. Hindi ko na napigilan ang sarili. Bumili ako ng mga white roses at pumunta sa burol. At doon nakita ko ang ginang sa loob ng kabaong na may hawak na white rose. Nakapatong sa dibdib nito ang larawan ng batang lalaki at ang manika. Umalis ako doon na nangingilid ang luha, pakiramdam ko ay nabago ang aking buhay. Nakatatak sa aking imahinasyon kung gaano kamahal ng bata ang kanyang ina at kapatid, na sa isang segundo lang ay nawalang bigla sa kanya dahil lamang sa isang lasing na driver.
Matuto sana tayong sumunod sa batas at mga regulasyon. Huwag hayaang gumawa ng pagkakamali na hahantong sa pagbabayad ng iba. Hindi mo na maibabalik pa at mapapalitan ang buhay na nawala dahil sa iyong pagkakamali. Maging matulungin at damayan ang mga taong nangangailan at nagdadalamhati.
Wednesday, October 19, 2016
Master's Sun Episode 6
Umaandar na naman ang imahinasyon ni Gongshil sa kung anong mga senaryo ang mangyayari pag-ipinagtapat niya kay Kangwoo ang tungkol sa kanyang third eye. At kung maniniwala ba si Kangwoo sa kanya.
Naalala niya tuloy noon na may nakilala siyang baliw sa asylum na nagsasabing nakidnap ito ng alien at nakapag-asawa rin ng alien. Naging open minded naman si Gongshil sa sinabi ng lalaki at sinamahan pa niya itong mag-alien hunting. Pero nang sabihin niya na may kakayahan siyang makakita ng multo ay tinawag siyang baliw ng lalaki.
Pinayuhan siya ni Joongwon na tanungin muna si Kangwoo kung naniniwala ba siya sa mga multo bago sabihin ang totoo.
Natuwa si Gongshil hindi siya makapaniwala na mangyayari ito sa kanya.
Umalis ka na nga at puntahan mo na si Candy Kang, sabi ni Jongwoon.
Agad na umalis si Gogshil.
Dati 3 beses ko pa kailangan ulit ulitin bago siya umalis pero ngayon...
Hindi pa man makatapos si Jongwoon sa iniisip ay biglang bumalik si Gongshil para mangulit muli. Kaya nainis tuloy si Jongwoon at napagtaasan na naman siya ng boses habang pinapaalis.
Mas mabuti nang dumikit si Gongshil kay Kang at wag na siyang guluhin.
Kinagabihan kasama ni Kangwoo si tsismosong guard at ang assistant ng VP sa apartment at sabay sabay silang naghapunan kasama si Gongshil at ang ate nito.
Masiya silang nag-uusap nang mabaling ang usapan nila tungkol sa mga multo. Naghalinhinan silang nagkuwento tungkol sa alam nilang mga true ghost stories.
Napansin ni Gongshil na tila walang imik si Kangwoo kaya tinanong niya ito kung ayaw ba nito ng mga ghost stories.
Hindi ko gusto ang mga ghost stories, at sa tingin ko ay mga tanga lang ang naniniwala sa ganyang walang kwentang bagay.
Nalungkot si Gongshil sa narinig. Nagmamadaling pumunta ng cr si Kangwoo at doon ay pinakawalan niya ang takot na kanina niya pa nararamdaman dahil sa mga ghost stories. Takot pala sa mga multo si Kangwoo.
Samantala ay nagdinner naman si Jongwoon at Yiryung sa kagustuhan ni Aunt Joo. Walng gana si Joongwon noong una pero nang marinig niya ang tungkol sa mamanahin ni Yiryung ay nagkainteres na siya.
Pero puro tungkol kay Gongshil ang topic ni Yiryung at kung gaano kabaliw ito. Ginawa ito ni Yiryung para mawalan ng interes si Jongwoon kay Gongshil. Pinutol ni Jongwoon ang topic tungkol kay Gongshil at mas mabuti na pag-usapan nila ang tungkol sa resort na pinaplano ng pamilya ni Yiryung.
Sa Kingdom office, may narinig si Uncle VP na parang kaluskos sa opisina ni Gongshil. Pinasok niya ito, sa likod ng mga box ay may nakita siya at nang lapitan niya ito ay naging isa itong asa at kinagat siya. Nagmamadaling tumakbo si Uncle VP.
Pinatawag ni Uncle VP ang mga security ng opisina kasama na rin si Joongwon at Yiryung. Naudlot ang masayang kwentuhan ng lahat at bumalik na rin si Gongshil sa opisina.
Sinabi ni Yiryung kay Kangwoo na mukhang hindi naman interesado si Joongwon kay Gongshil.
Baka may ibang dahilan kung bakit malapit sila sa isat-isa, sabi ni Kangwoo.
Naisip ni Yiryung na gusto talaga ni Kangwoo si Gongshil at nagseselos lang ito kay Jongwoon.
Agad na pinasok ni Gongshil ang opisina para hanapin ang candy na bigay ni Kangwoo nang makita niya ito ay bali na. Natatawa naman si Jongwoon sa nakitang bali na ang candy. May nakita siyang dog collar na may nameplate sa sahig. Pilsung pala ang pangalan ng aso. Kapag hindi nila nakita ang aso ay hindi sila makapagbubukas ng mall bukas dahil delikado ito para sa mga kustomer. Nag-offer si Gongshil na tulungan sila sa paghahanap. Naglakad lakad sila sa mall dala dala ni Gongshil ang stick na may hotdog para ipain sa aso. Tinatanong rin ni Gogshil ang mga kaluluwang nadaanan niya kung nakita ba nila ang aso. Pero wala silang masabi. Naikwento ni Gongshil kay Joongwon na hindi niya nagawang kausapin si Kangwoo tungkol sa kanyang abilidad. Tinawanan lang siya ng binata ng malaman ito.
Sinabi ni Joongwon na ayaw naman talaga ng mga tao ang mga multo at kaya lang siya sumasabay kay Gongshil ay dahil napapakinabangan niya ito.
Samantala isang nagmamadaling lalaki ang bumangga kay Yiryung kaya ito natumba. Nagmamadaling umalis ang lalaki na tinangkang habulin ni Kangwoo.
Hinahanap ng lalaki ang exit sa mall at may sumusunod sa kanyang aso.
Dahil sa tahol na narinig ni Gongshil ay natunton nila ang lalaki na nagmamadaling umalis. Sabi ng isang emplayado na nakakakilala sa lalaki ay dati din daw iton empleyado ng Kingdom na pumasok sa militar.
Nakita ni Kangwoo si Yiryung na umiiyak sa sakit. Binuhat niya ito at narealize na Yiryung na nagkakagusto na siya kay Kangwoo.
Sinabi ni Gongshil na natagpuan na niya ang aso.
Multo pala ang aso at mukhang may gusto itong iparating sa kanya kaya nais ni Gongshil na sundan ang may-ari nito. Pinagbawalan siya ni Joongwon. Delikado daw ito dahil magnanakaw daw ang taong iyon.
Hinawakan niya si Gongshil para mawala na ang aso.
Napanngiti si Gongshil sa realisasyong concern pala si Joongwon sa kanya. Para itago ang ipinakitang kabutihan ay pinagbintangan ni Joongwon si Gongshil na humahawak na naman sa kanya na walang pahintulot.
Nalaman nila na nag AWOL pala sa military service ang lalaki. Nakita ni Joongwon na may isinilid Gongshil sa bulsa niya. Ito pala yung cracked lollipop na bigay ni Kangwoo.
Nang makauwi na ay nagusap si Kangwoo at Gongshil sa rooftop. Inamin ni Kangwoo na takot talaga siya sa multo. Marami na kasi siyang nakitang patayan nung nasa army pa siya kaya mas lalong nakakatakot kung iisipin mong magmumulto ang mag iyon. Sinabi rin niya na hindi na dapat malungkot si Gongshil sa lollipop. Kaya pinaghatian nila itong kainin.
Kinaumagahan ay napanaginipan ni Joongwon ang asong si Pilsung. At may nagsidatingan na mga babae na kumakanta at sumasayaw ng Nobody ng Wonder Girls.
Kaya sinabihan niya si Gongshil na hanapin nila ang amo ng aso para hindi na siya guluhin pa ng aso.
Samantala binigyan ni Yiryung ng 2 musical tickets si Kangwoo bilang pasasalamat sa pagtulong sa kanya kagabi. Umaakto pa si Yiryung na parang siya ang kasama ni Kangwoo na kesyo dapat maging flattered si Kangwoo dahil kahit busy si Yiryung sa commitments ay pauunlakan niya ito. Pero binara siya ni Kangwoo at sinabi na may isasama na itong iba sa event. Supalpal si Yiryung.
Ibingay ni Kangwoo ang ticket kay Gongshil. Kinikilig na man si Gongshil na matanggap niya ito. Sinabi niyang hindi siya kumportable sa dilim at baka tumakbo lang siya. Pero sinabi ni Kangwoo na hindi naman horror ang panonoorin nila at pwede naman siya humawak sa kanya pag natatakot siya. At nagkasundo ang dalawa na magkikita kinagabihan.
Kaya agad na nagmadali si Gongshil para matapos na ang paghahanap sa amo ng aso at may lakad siya. Nang malaman naman ito ni Joongwon ay sinadya talaga niyang magbagal at inanyayahan pa si Gongshil na magpahinga at kumuha ng inumin. Nang makapasok sa coffee shop ay oorder sana si Gongshil ng iba pero gusto ni Joongwon na kung ano ang order niya ay yun din ang orderin ni Gongshil. Tinanong siya ni Gongshil kung nakikita ba niya si Heejo sa panaginip niya kasi hindi na makita ni Gongshil ito.
Bakit hindi ka magkwento ng tungkol sa kanya baka sakaling muli siyang sumulpot, sabi ni Gongshil.
Ayoko, sagot ni Joongwon. Dahil ayokong magkwento tungkol sa sarili ko, ayaw kung mawalan ng depensa hindi ko gustong makita ng iba ang mga kahinaan ko.
Dahil ba sa wala kang tiwala sa akin, iniisip mo bang itatakbo ko ang pera, tanong ni Gongshil.
Oo wala akong tiwala sayo, sagot ni Joongwon.
Kung wala kang tiwala sa akin bakit ka nandito ngayon. Ang pagsunod ko sa multong aso na kasama ka, hindi ba masasabing may tiwala ka sa akin, sabi ni Gongshil.
Dinala sila ng aso sa isang furniture shop. So loob nito sa storage room nakatago ang amo ni Pilsung at nagbabalak magpakamatay.
May flashback na isa palang army dog si Pilsung kasama ng amo. Lagi silang magkasama at siya ang nagtetrain sa aso. Naging magbestfriends ang dalawa at paborito nilang patugtugin ang Nobody ng Wonder Girls. Ipinagtatanggol rin siya ng aso kapag binubully siya ng kanyang superior. Mahirap ang buhay army para sa kanya at ang aso lang ang nagpapasaya sa kanya.
Hanggang sa nagkasakit ang aso. Masyado na daw matanda ang aso para sa serbisyo at kailangan na itong papahingahin. Inutusan pa nila ang lalaki na siyang magsagawa ng euthanasia para sa aso. Nakiusap ang lalaki na siya na lang ang mag-aalaga sa aso pero sinabing wala ng pag-asa pa na gumaling ito kay mas mabuting patayin na lang ang aso kesa mahirapan pa.
Dahil sa bigat ng dinadala sa mga panahong iyon ay nanlaban ang lalaki sa kanyang superior ng ito ay pagalitan at ito ang dahilan ng AWOL niya.
Nalaman ni Gongshil na gusto ng aso na pigilan ang amo sa tangkang pagpapakamatay.
Delikado para sa atin kung may dala siyang armas. Dito na lang tayo at hintayin na dumating ang mga pulis, sabi ni Joongwon.
Nag-atubili si Gongshil ng makitang umiiyak na ang aso.
Di ba ang gusto ay hindi na pansinin ang mga bagay na nakikita mo, sabi ni Joongwon sabay abot ng mga kamay niya kay Gongshil.
Di ba may date ka mamayang alas 8? Umuwi ka na, maligo ka, magsuot ng magandang damit at magmake-up. Makipagdate ka gaya ng isang normal na babae. Di ba yan naman ang dahilan kung bakit gusto mo akong hawakan.
Pilit ni Joongwon na ipahawak ang kamay kay Gongshil pero tinanggihan ito ng babae.
Baliw na siguro talaga ako at wala nang makakatulong sa akin. Tumakbo si Gongshil sa loob ng shop para habulin ang aso.
Kakasahin na sana ng lalaki ang baril nang dumating ang aso. Biglang may nahulog sa ulohan niya at nakapagpaputok siya. Narinig ni Joongwon ang putok at nagmamadaling pinasok ang shop para hanapin si Gongshil. Nagkasalisihan sila sa dami ng taong nagpanic. Naunang nakita ni Jongwoon ang sundalo.
Inihagis niya ang dog collar sa lalaki at nagsinungaling siya na nakikita niya ang multo ng aso. Sinabi niya ang mensaheng gustong iparating ni Gongshil. Na lagi lang nasa tabi niya ang aso at nakabantay sa kanya. Ayaw ng aso na saktan niya ang sarili. Iniaabot ng aso ang isa niyang paa sa sundalo, yun kasi ang kanilang signal nila sa isat-isa. Umiiyak ang sundalo.
Napanood ni Gongshil ang mga pangyayari.
Matapos nito ay dumating na ang mga pulis at inaresto ang sundalo.
Bago nito ay sinabi ni Joongwon na handa niyang bigyan ng trabaho ang lalaki kapag nakalaya na ito.
Sinabi ni Joongwon sa manager na nghahanap sila ng sofa at kama. Nang makaalis ito ay sinabihan siya ni Gongshil na mahusay pala siya aktor para mapaniwala na nakikita niya talaga ang aso.
Sinabi ni Joongwon na siya tuloy ang muntik nang mapahamak. Kaya sa susunod ay dapat makinig at sumunod si Gongshil sa kanya.
Pinausog niya palayo si Gongshil pero lalo lamang ito lumapit sa kanya.
Ibinigay niya ang release form para sa furniture na pipirmahan niya. Pinabasa ito ni Joongwon sa kanya.
Pero binasa ko na ito kaya ikaw naman ang magbasa.
Dadalhin ko na lang ito sa sa secretary ko.
Naghinala si Gongshil na hindi pala nakakapagbasa si Joongwon.
Oo hindi ako nakakabasa. O ano natutuwa ka siguro at nalaman mo ang kahinaan ko.
Nanantiling tahimik si Gongshil at bakas ang awa sa mukha nito para kay Joongwon.
Ikinuwento ni Joongwon ang dahilan ng hindi niya pagbabasa.
Matapos siyang makidnap ay hindi na siya nakakabasa kasi nung nakidnap siya ay pinagbasa siya doon ng libro. Mga libro may mga tema ng pagpatay ang pinabasa sa kanya. Labis siyang natakot dahil baka siya rin ay patayin ng mga kidnapper kapag natapos na niyang basahin ang libro. Hindi man siya namatay pero kapag nagbasa siya ay parang nagjujumble ang mga words at nahihilo, nasusuka siya.
Baka may magawa ako para mawala ang mga iyan, subukan mo rin akong hawakan baka pag hawak mo ako ay makakabasa ka na. Sige simula ngayon ay tutulungan na kitang magbasa. Sabay abot ni Gongshil sa form para basahin ng malakas. Siyempre panay ang reklamo ni Joongwon sa bilis bagal tono ng pagbabasa ni Gongshil.
Sa apartment ay nakita ng batang magkapatid na nandoon pa rin ang manika. Agad agad hinawakan ng nakakabatang lalaki ang manika at ngumit ito sa kanya. yay..
Sa musical concert kung saan nandoon din si Yiryung para tingnan kung sino ang kadate ni Kangwoo ay narinig niya ang binata na may kausap sa celfon nito. Tungkol ito sa pagmamanman ky Joongwon at na sana daw ay hindi na nila isali pa si Gongshil dahil wala naman itong kinalaman at nakokonsensya na rin siya sa pagsisinungaling sa dalaga.
Nang matapos ang usapan ay agad siyang nilapitan ni Yiryung at sinabing narinig nito ang mga sinabi ni Kangwoo.
Tinawagan ni Joongwon si Sec Kim para sunduin sila. Nakatulog kasi si Gongshil. Naisip niya ang mga sinabi nito tungkol sa paghawak sa kanya at baka maging effective din ito kay Joongwon. Kinuha niya ang form at tumingin sa dalaga. Palapit ng palapit din siya dito.
Subscribe to:
Posts (Atom)