Ang parirala ay pumasok sa aking isipan habang taimtim kong pinag-iisipan ang darating na taon isang umaga, at tila ito'y angkop. May hilig akong magtrabaho nang labis, na kadalasan ay umaabot sa puntong nawawala ang aking kaligayahan. Kaya, ayon sa patnubay na ito, ipinangako kong magtrabaho sa isang kaaya-ayang bilis sa darating na taon, nagbibigay ng oras para sa mga kaibigan at masasayang aktibidad.
Ang planong ito ay gumana . . . hanggang Marso! Nakipag-partner ako sa isang unibersidad upang pangasiwaan ang trial ng isang kurso na aking dine-develop. Sa mga estudyanteng kailangang i-enroll at pagtuturo na kailangang ibigay, di nagtagal ay nagtrabaho ako ng mahabang oras upang makahabol. Paano ko ngayon mapapanatili ang bilis ng kaligayahan?
Ipinangako ni Jesus ang kaligayahan sa mga naniniwala sa Kanya, sinasabi sa atin na ito'y dumarating sa pamamagitan ng pananatili sa Kanyang pagmamahal (Juan 15:9) at taimtim na paglapit sa Kanya para sa ating mga pangangailangan (Juan 16:24). “Sinabi ko ito sa inyo upang ang aking kagalakan ay mapasainyo at ang inyong kagalakan ay maging ganap,” sabi Niya (Juan 15:11). Ang kaligayahang ito ay dumarating bilang isang regalo sa pamamagitan ng Kanyang Espiritu, na dapat nating sabayan (Galacia 5:22-25). Nalaman ko na maaari ko lamang mapanatili ang kaligayahan sa aking abalang panahon kapag ako ay naglalaan ng oras bawat gabi para sa tahimik at mapagtiwalang panalangin.
Dahil napakahalaga ng kaligayahan, makatuwiran na unahin ito sa ating mga iskedyul. Ngunit dahil ang buhay ay hindi kailanman ganap na kontrolado natin, natutuwa ako na may isa pang pinagmumulan ng kaligayahan—ang Espiritu—na bukas sa atin. Para sa akin, ang paglakbay sa bilis ng kaligayahan ngayon ay nangangahulugang paglakbay sa bilis ng panalangin—naglalaan ng oras upang tumanggap mula sa Tagapagbigay ng Kaligayahan.
Thursday, October 17, 2024
Wednesday, October 16, 2024
Isang Disiplinadong Buhay sa Diyos
Noong Hunyo 2016, sa opisyal na pagdiriwang ng ika-siyamnapung kaarawan ni Queen Elizabeth. Mula sa kanyang karwahe, kumakaway ang monarka sa mga tao, dumaraan sa harap ng mahabang linya ng mga sundalo na naka-pulang amerikana, nakatayo nang perpektong matikas at hindi natitinag. Mainit ang araw sa Inglatera, at ang mga guwardiya ay nakasuot ng kanilang tradisyunal na madilim na pantalong lana, mga jacket na lana na nakabutones hanggang sa baba, at malalaking sumbrerong yari sa balahibo ng oso. Habang ang mga sundalo ay nakatayo sa mahigpit na hanay sa ilalim ng araw, may isang guwardiya na nagsimulang himatayin. Kakaiba, pinanatili niya ang kanyang kontrol at basta na lang bumagsak nang pasulong, ang kanyang katawan ay nanatiling tuwid na parang tabla habang ang kanyang mukha ay sumubsob sa mabuhanging graba. Naroon siya—tila nasa atensyon pa rin.
Inabot ng maraming taon ng pagsasanay at disiplina para sa guwardiyang ito na matutunan ang ganoong kontrol sa sarili, upang mapanatili ang kanyang katawan sa lugar kahit na nawalan siya ng malay. Inilarawan ng apostol na si Pablo ang ganoong uri ng pagsasanay: “Dinidisiplina ko ang aking katawan at ito'y aking sinusupil,” isinulat niya (1 Corinto 9:27). Kinilala ni Pablo na “ang bawat nakikipagpaligsahan ay sumasailalim sa mahigpit na pagsasanay” (talata 25).
Habang ang biyaya ng Diyos (hindi ang ating mga pagsisikap) ang nagpapatatag sa lahat ng ating ginagawa, nararapat din ang ating espirituwal na buhay sa mahigpit na disiplina. Habang tinutulungan tayo ng Diyos na disiplinahin ang ating isip, puso, at katawan, natututo tayong panatilihin ang ating atensyon sa Kanya, kahit sa gitna ng mga pagsubok o abala.
Inabot ng maraming taon ng pagsasanay at disiplina para sa guwardiyang ito na matutunan ang ganoong kontrol sa sarili, upang mapanatili ang kanyang katawan sa lugar kahit na nawalan siya ng malay. Inilarawan ng apostol na si Pablo ang ganoong uri ng pagsasanay: “Dinidisiplina ko ang aking katawan at ito'y aking sinusupil,” isinulat niya (1 Corinto 9:27). Kinilala ni Pablo na “ang bawat nakikipagpaligsahan ay sumasailalim sa mahigpit na pagsasanay” (talata 25).
Habang ang biyaya ng Diyos (hindi ang ating mga pagsisikap) ang nagpapatatag sa lahat ng ating ginagawa, nararapat din ang ating espirituwal na buhay sa mahigpit na disiplina. Habang tinutulungan tayo ng Diyos na disiplinahin ang ating isip, puso, at katawan, natututo tayong panatilihin ang ating atensyon sa Kanya, kahit sa gitna ng mga pagsubok o abala.
Tuesday, October 15, 2024
Simpleng Mga Gawa ng Kabutihan
Noong nasa hospice ang aking ina at malapit na ang kanyang huling mga araw sa mundo, naantig ako sa tunay na kabutihan ng isang tagapag-alaga sa nursing home. Matapos niyang marahang buhatin ang aking mahina at payat na ina mula sa upuan at ihiga sa kama, hinaplos ng nursing assistant ang ulo ni Mama habang nakayuko upang sabihing, “Ang bait-bait mo.” Pagkatapos, tinanong niya ako kung kumusta ako. Ang kanyang kabutihan ay nagpaiyak sa akin noon at hanggang ngayon ay umaantig pa rin sa akin.
Isa itong simpleng gawa ng kabutihan, ngunit iyon ang kailangan ko sa mga sandaling iyon. Nakatulong ito sa akin na makayanan ang sitwasyon, dahil alam kong sa mata ng babaeng iyon, ang aking ina ay hindi lamang isang pasyente. Inalagaan niya ito at nakita bilang isang taong may malaking halaga.
Nang si Naomi at Ruth ay naulila matapos mamatay ang kanilang mga asawa, nagpakita si Boaz ng kabutihan kay Ruth sa pamamagitan ng pagpapahintulot sa kanya na mamulot ng natirang butil sa likod ng mga mang-aani. Inutusan pa niya ang mga lalaking mang-aani na huwag siyang gambalain (Ruth 2:8-9). Ang kanyang kabutihan ay bunga ng pag-aaruga ni Ruth kay Naomi: “Nalaman ko ang lahat ng iyong ginawa para sa iyong biyenan mula noong namatay ang iyong asawa” (v. 11). Hindi niya nakita si Ruth bilang isang dayuhan o balo, kundi bilang isang babaeng nangangailangan.
Nais ng Diyos na tayo ay “damitan ng habag, kabutihan, kababaang-loob, kahinahunan at pagtitiyaga” (Colosas 3:12). Habang tinutulungan tayo ng Diyos, ang ating mga simpleng gawa ng kabutihan ay maaaring magpasaya ng mga puso, magbigay ng pag-asa, at magbigay inspirasyon ng kabutihan sa iba.
Isa itong simpleng gawa ng kabutihan, ngunit iyon ang kailangan ko sa mga sandaling iyon. Nakatulong ito sa akin na makayanan ang sitwasyon, dahil alam kong sa mata ng babaeng iyon, ang aking ina ay hindi lamang isang pasyente. Inalagaan niya ito at nakita bilang isang taong may malaking halaga.
Nang si Naomi at Ruth ay naulila matapos mamatay ang kanilang mga asawa, nagpakita si Boaz ng kabutihan kay Ruth sa pamamagitan ng pagpapahintulot sa kanya na mamulot ng natirang butil sa likod ng mga mang-aani. Inutusan pa niya ang mga lalaking mang-aani na huwag siyang gambalain (Ruth 2:8-9). Ang kanyang kabutihan ay bunga ng pag-aaruga ni Ruth kay Naomi: “Nalaman ko ang lahat ng iyong ginawa para sa iyong biyenan mula noong namatay ang iyong asawa” (v. 11). Hindi niya nakita si Ruth bilang isang dayuhan o balo, kundi bilang isang babaeng nangangailangan.
Nais ng Diyos na tayo ay “damitan ng habag, kabutihan, kababaang-loob, kahinahunan at pagtitiyaga” (Colosas 3:12). Habang tinutulungan tayo ng Diyos, ang ating mga simpleng gawa ng kabutihan ay maaaring magpasaya ng mga puso, magbigay ng pag-asa, at magbigay inspirasyon ng kabutihan sa iba.
Monday, October 14, 2024
Pagsakop sa mga Bundok
Maaaring narinig o nabasa mo na ang isang bersyon ng kasabihang ito: “Kung gusto mong magmadali, mag-isa ka. Pero kung gusto mong makarating nang malayo, magkasama kayo.” Napakaganda, hindi ba? Ngunit may batayan ba itong kasabihang ito? May mga pananaliksik bang magpapatunay na hindi lamang ito magandang isipin, kundi totoo rin?
Oo! Isang pag-aaral ng mga mananaliksik mula sa Britanya at Amerika ang nagpakita na ang mga tao ay mas mababa ang pagtataya sa laki ng mga bundok kapag sila ay may kasamang iba, kumpara sa pagtatayang ginagawa nila kapag nag-iisa. Ibig sabihin, mahalaga ang "suporta ng kapwa"—sa puntong pati ang mga bundok sa ating isip ay tila lumiliit.
Si David ay nakatagpo ng ganitong uri ng suporta sa kanyang pakikipagkaibigan kay Jonathan. Ang galit ni Haring Saul, na puno ng inggit, ay parang napakalaking bundok sa buhay ni David, na nagdulot ng takot para sa kanyang buhay (tingnan ang 1 Samuel 19:9-18). Kung wala siyang suporta—sa pagkakataong ito ay ang kanyang matalik na kaibigan—malamang iba ang kinahinatnan ng kanyang kwento. Ngunit si Jonathan, na “nalungkot sa hindi makatarungang pagtrato ng kanyang ama kay David” (20:34), ay nanatiling nasa tabi ng kanyang kaibigan. “Bakit kailangang patayin siya?” tanong ni Jonathan (v. 32). Ang pagkakaibigan nilang itinakda ng Diyos ang nagpalakas kay David, na sa kalaunan ay naging hari ng Israel.
Mahalaga ang ating mga kaibigan. At kapag ang Diyos ang nasa gitna ng ating mga pagkakaibigan, magagawa nating palakasin ang isa't isa para makamit ang mas malalaking bagay na hindi natin inaasahan.
Oo! Isang pag-aaral ng mga mananaliksik mula sa Britanya at Amerika ang nagpakita na ang mga tao ay mas mababa ang pagtataya sa laki ng mga bundok kapag sila ay may kasamang iba, kumpara sa pagtatayang ginagawa nila kapag nag-iisa. Ibig sabihin, mahalaga ang "suporta ng kapwa"—sa puntong pati ang mga bundok sa ating isip ay tila lumiliit.
Si David ay nakatagpo ng ganitong uri ng suporta sa kanyang pakikipagkaibigan kay Jonathan. Ang galit ni Haring Saul, na puno ng inggit, ay parang napakalaking bundok sa buhay ni David, na nagdulot ng takot para sa kanyang buhay (tingnan ang 1 Samuel 19:9-18). Kung wala siyang suporta—sa pagkakataong ito ay ang kanyang matalik na kaibigan—malamang iba ang kinahinatnan ng kanyang kwento. Ngunit si Jonathan, na “nalungkot sa hindi makatarungang pagtrato ng kanyang ama kay David” (20:34), ay nanatiling nasa tabi ng kanyang kaibigan. “Bakit kailangang patayin siya?” tanong ni Jonathan (v. 32). Ang pagkakaibigan nilang itinakda ng Diyos ang nagpalakas kay David, na sa kalaunan ay naging hari ng Israel.
Mahalaga ang ating mga kaibigan. At kapag ang Diyos ang nasa gitna ng ating mga pagkakaibigan, magagawa nating palakasin ang isa't isa para makamit ang mas malalaking bagay na hindi natin inaasahan.
Sunday, October 13, 2024
Sa Panganib
Habang naglalakad ako sa umaga, napansin ko na may isang sasakyan na nakatigil sa daan, at ito ay nakaharap sa maling direksyon. Hindi alam ng driver ang panganib na dulot niya sa kanyang sarili at sa iba dahil natutulog siya at tila nasa impluwensya ng alak. Delikado ang sitwasyon, kaya kinailangan kong kumilos. Matapos ko siyang gisingin nang sapat, inilipat ko siya sa upuan ng pasahero upang ako ang makapagmaneho at nadala ko siya sa ligtas na lugar.
Ang pisikal na panganib ay hindi lamang ang maaaring harapin natin. Nang makita ni Pablo ang mga taong matalino at tuso sa Athens na nasa espirituwal na panganib dahil “punong-puno ang lungsod ng mga diyus-diyosan,” siya ay “labis na nabahala” (Gawa 17:16). Ang natural na tugon ng apostol sa mga taong naglalaro ng mga ideya na hindi isinasaalang-alang si Cristo ay ang pagbabahagi tungkol sa mga layunin ng Diyos sa pamamagitan ni Jesus (vv. 18, 30-31). At ang ilan sa mga nakarinig ay naniwala (v. 34).
Ang paghahanap ng tunay na kahulugan ng buhay na hiwalay kay Cristo ay mapanganib. Ang mga nakatanggap ng kapatawaran at tunay na kaganapan kay Jesus ay nailigtas mula sa mga walang saysay na pagsubok at pinagkalooban ng mensahe ng pagkakasundo (tingnan ang 2 Corinto 5:18-21). Ang pagbabahagi ng mabuting balita ni Jesus sa mga nasa ilalim ng nakalalasing na impluwensya ng buhay na ito ay ang paraan na patuloy na ginagamit ng Diyos upang iligtas ang mga tao mula sa panganib.
Ang pisikal na panganib ay hindi lamang ang maaaring harapin natin. Nang makita ni Pablo ang mga taong matalino at tuso sa Athens na nasa espirituwal na panganib dahil “punong-puno ang lungsod ng mga diyus-diyosan,” siya ay “labis na nabahala” (Gawa 17:16). Ang natural na tugon ng apostol sa mga taong naglalaro ng mga ideya na hindi isinasaalang-alang si Cristo ay ang pagbabahagi tungkol sa mga layunin ng Diyos sa pamamagitan ni Jesus (vv. 18, 30-31). At ang ilan sa mga nakarinig ay naniwala (v. 34).
Ang paghahanap ng tunay na kahulugan ng buhay na hiwalay kay Cristo ay mapanganib. Ang mga nakatanggap ng kapatawaran at tunay na kaganapan kay Jesus ay nailigtas mula sa mga walang saysay na pagsubok at pinagkalooban ng mensahe ng pagkakasundo (tingnan ang 2 Corinto 5:18-21). Ang pagbabahagi ng mabuting balita ni Jesus sa mga nasa ilalim ng nakalalasing na impluwensya ng buhay na ito ay ang paraan na patuloy na ginagamit ng Diyos upang iligtas ang mga tao mula sa panganib.
Saturday, October 12, 2024
Manalangin Lagi
Naramdaman ko ang excitement ng aking anak na dalaga habang binabasa ko ang kanyang mensahe sa aking telepono. Kakasimula pa lang niyang pumasok sa high school at ginagamit niya ang kanyang telepono sa oras ng tanghalian. Tumalon ang aking pusong ina, hindi lamang dahil sa nakapasa siya sa isang mahirap na pagsusulit, kundi dahil pinili niyang ibahagi ito sa akin. Gusto niyang ibahagi ang magandang balita niya sa akin!
Napagtanto ko na ang text niya ang nagpangiti sa akin buong araw, kaya naisip ko kung paano kaya nararamdaman ng Diyos kapag lumalapit ako sa Kanya. Natutuwa rin kaya Siya kapag kinakausap ko Siya? Ang panalangin ay ang paraan ng ating pakikipag-usap sa Diyos at isang bagay na sinabi sa atin na gawin "nang palagian" (1 Tesalonica 5:17). Ang pakikipag-usap sa Kanya ay nagpapaalala sa atin na kasama natin Siya sa mabuti at masama. Ang pagbabahagi ng ating balita sa Diyos, kahit na alam na Niya ang lahat tungkol sa atin, ay nakakatulong dahil binabago nito ang ating pokus at tinutulungan tayong mag-isip tungkol sa Kanya. Sinasabi sa Isaias 26:3, “Iingatan mo sa ganap na kapayapaan ang mga may matatag na isip [na nakapako sa iyo], sapagkat nagtitiwala sila sa iyo.” May naghihintay na kapayapaan para sa atin kapag iniukol natin ang ating pansin sa Diyos.
Anuman ang ating hinaharap, nawa'y patuloy tayong makipag-usap sa Diyos at manatiling nakikipag-ugnayan sa ating Manlilikha at Tagapagligtas. Ibulong ang isang panalangin at alalahanin na magalak at “magpasalamat.” Sapagkat, ayon kay Pablo, ito ang "kalooban ng Diyos" para sa atin (1 Tesalonica 5:18).
Napagtanto ko na ang text niya ang nagpangiti sa akin buong araw, kaya naisip ko kung paano kaya nararamdaman ng Diyos kapag lumalapit ako sa Kanya. Natutuwa rin kaya Siya kapag kinakausap ko Siya? Ang panalangin ay ang paraan ng ating pakikipag-usap sa Diyos at isang bagay na sinabi sa atin na gawin "nang palagian" (1 Tesalonica 5:17). Ang pakikipag-usap sa Kanya ay nagpapaalala sa atin na kasama natin Siya sa mabuti at masama. Ang pagbabahagi ng ating balita sa Diyos, kahit na alam na Niya ang lahat tungkol sa atin, ay nakakatulong dahil binabago nito ang ating pokus at tinutulungan tayong mag-isip tungkol sa Kanya. Sinasabi sa Isaias 26:3, “Iingatan mo sa ganap na kapayapaan ang mga may matatag na isip [na nakapako sa iyo], sapagkat nagtitiwala sila sa iyo.” May naghihintay na kapayapaan para sa atin kapag iniukol natin ang ating pansin sa Diyos.
Anuman ang ating hinaharap, nawa'y patuloy tayong makipag-usap sa Diyos at manatiling nakikipag-ugnayan sa ating Manlilikha at Tagapagligtas. Ibulong ang isang panalangin at alalahanin na magalak at “magpasalamat.” Sapagkat, ayon kay Pablo, ito ang "kalooban ng Diyos" para sa atin (1 Tesalonica 5:18).
Friday, October 11, 2024
Mga Pagkain na Nakakatulong sa Mas Mabuting Concentration
Ang balanseng diyeta ay nagpapalakas ng kakayahang mag-isip at konsentrasyon. Sa pamamagitan ng pagsasama ng masustansyang pagkain sa iyong pang-araw-araw na gawain, maaari mong mapalakas ang iyong mental na atensyon at kakayahang manatili sa mga gawain.
Heto ang mga Pagkain na Maaaring Makatulong
*Whole Grains
Ang buong butil tulad ng brown rice, quinoa, at oats ay nagbibigay ng pangmatagalang enerhiya at nagpapahusay ng kakayahang mag-isip. Ang buong butil ay nagbibigay ng complex carbs na tumutulong upang mapatatag ang antas ng blood sugar at maiwasan ang biglaang pagbagsak ng enerhiya.
Blueberries
Ang blueberries ay mayaman sa antioxidants at makakatulong na protektahan ang utak mula sa oxidative stress habang pinapahusay din ang kakayahang mag-isip.
Fatty Fishes
Ang salmon, mackerel, at sardinas ay nagbibigay ng omega-3 fatty acids, na mahalaga para sa pagpapabuti ng memorya at konsentrasyon.
Dark Chocolate
Ang dark chocolate na mayaman sa flavonoids, ay nakakatulong na mapabuti ang daloy ng dugo sa utak at mapalakas ang kakayahang mag-isip. Gayunpaman, gumamit ng dark chocolate na may mataas na nilalaman ng cocoa.
Itlog
Ang mga itlog ay isang kumpletong pinagkukunan ng protina na naglalaman ng mga kinakailangang amino acid para sa pag-andar ng utak. Naglalaman din ang mga ito ng choline, na nauugnay sa mas mabuting memorya at kakayahang mag-isip.
Heto ang mga Pagkain na Maaaring Makatulong
Ang buong butil tulad ng brown rice, quinoa, at oats ay nagbibigay ng pangmatagalang enerhiya at nagpapahusay ng kakayahang mag-isip. Ang buong butil ay nagbibigay ng complex carbs na tumutulong upang mapatatag ang antas ng blood sugar at maiwasan ang biglaang pagbagsak ng enerhiya.
Blueberries
Ang blueberries ay mayaman sa antioxidants at makakatulong na protektahan ang utak mula sa oxidative stress habang pinapahusay din ang kakayahang mag-isip.
Fatty Fishes
Ang salmon, mackerel, at sardinas ay nagbibigay ng omega-3 fatty acids, na mahalaga para sa pagpapabuti ng memorya at konsentrasyon.
Dark Chocolate
Ang dark chocolate na mayaman sa flavonoids, ay nakakatulong na mapabuti ang daloy ng dugo sa utak at mapalakas ang kakayahang mag-isip. Gayunpaman, gumamit ng dark chocolate na may mataas na nilalaman ng cocoa.
Itlog
Ang mga itlog ay isang kumpletong pinagkukunan ng protina na naglalaman ng mga kinakailangang amino acid para sa pag-andar ng utak. Naglalaman din ang mga ito ng choline, na nauugnay sa mas mabuting memorya at kakayahang mag-isip.
Subscribe to:
Posts (Atom)