Humakbang nang may Pananampalataya

Ang tagapagsalita ay nagsalita tungkol sa karunungan ng pagtitiwala sa Diyos at ang "paghakbang papasok sa ilog." Ikinuwento niya ang tungkol sa isang pastor na nagtiwala sa Diyos at piniling ipahayag ang mga katotohanan ng Bibliya sa kanyang sermon, sa kabila ng bagong batas sa kanilang bansa. Siya ay nahatulan ng mga krimen ng poot at nakulong ng tatlumpung araw. Ngunit ang kanyang kaso ay inapela, at ipinasiya ng hukuman na may karapatan siyang magbigay ng personal na interpretasyon ng Bibliya at himukin ang iba na sundin ito.
Ang mga pari na nagdadala ng kaban ng tipan ay kailangang magdesisyon rin—hakbang ba sila sa tubig o manatili sa pampang? Pagkatapos tumakas sa Ehipto, ang mga Israelita ay gumala sa disyerto sa loob ng apatnapung taon. Ngayon, sila ay nakatayo sa pampang ng Ilog Jordan, na umaapaw at lubhang mapanganib. Ngunit sila ay humakbang, at pinahintulutan ng Diyos na umatras ang mga tubig: “Nang ang kanilang mga paa ay sumayad sa gilid ng tubig, ang tubig mula sa itaas ay tumigil sa pagdaloy” (Josue 3:15-16).
Kapag nagtiwala tayo sa Diyos sa ating mga buhay, binibigyan Niya tayo ng lakas ng loob na magpatuloy, kahit sa pagpili na ipahayag ang mga katotohanan ng Bibliya o humakbang sa hindi kilalang lugar. Sa panahon ng paglilitis ng pastor, narinig ng hukuman ang ebanghelyo sa pamamagitan ng pakikinig sa kanyang sermon. At, sa Aklat ni Josue, ang mga Israelita ay matagumpay na tumawid patungo sa lupang pangako at ibinahagi ang kapangyarihan ng Diyos sa mga susunod na henerasyon (talata 17; 4:24). Kung hahakbang tayo nang may pananampalataya, ang Diyos ang mag-aasikaso ng iba p

Pagsasalita ng Totoo kay Kristo

Isang lalaki ang bihasa sa pag-iwas sa kanyang mga personal na tiket sa trapiko sa pamamagitan ng pagsisinungaling. Kapag humaharap siya sa iba’t ibang hukom sa korte, sinasabi niya ang parehong kwento: ‘Nakipaghiwalay ako sa kasintahan ko at kinuha niya ang aking kotse nang wala akong kaalaman.’ Bukod pa rito, paulit-ulit siyang sinaway dahil sa maling asal habang nasa trabaho. Sa wakas ay kinasuhan siya ng mga tagausig ng apat na bilang ng perjury at limang bilang ng pamemeke dahil sa diumano'y pagsisinungaling sa mga hukom sa ilalim ng panunumpa at pagbibigay ng mga gawa-gawang ulat ng pulisya. Para sa lalaking ito, ang pagsisinungaling ay naging panghabambuhay na ugali.
Sa kabaligtaran, sinabi ni apostol Pablo na ang pagsasabi ng katotohanan ay isang mahalagang ugali para sa mga mananampalataya kay Jesus upang mabuhay. Pinaalalahanan niya ang mga taga-Efeso na tatanggalin nila ang kanilang dating pamumuhay sa pamamagitan ng pagsuko ng kanilang buhay kay Kristo (Efeso 2:1-5). Ngayon, kailangan nilang mamuhay tulad ng mga bagong tao na magiging sila, na nagsasama ng mga partikular na aksyon sa kanilang buhay. Ang isa sa gayong pagkilos ay isang bagay na dapat itigil—“itakwil ang kasinungalingan”—at ang isa pang aksyon ay dapat gawin—“magsalita ng totoo sa iyong kapwa” (4:25). Dahil pinrotektahan nito ang pagkakaisa ng iglesya, ang mga taga-Efeso ay dapat palaging ang kanilang mga salita at kilos ay tungkol sa "pagpapatibay ng iba" (v. 29).
Sa tulong ng Banal na Espiritu (vv. 3-4), maaaring magsikap ang mga mananampalataya kay Jesus na mamuhay sa katotohanan sa kanilang mga salita at gawa. Sa gayon, ang simbahan ay magkakaisa at ang Diyos ay mapaparangalan.

Biyaya Ngayon

Nagmadali kaming pumunta sa isang fast-food restaurant para sabay na kumain ng tanghalian sa maikling pahinga sa trabaho ng kaibigan kong si Jerrie. Pagdating sa pinto nang halos magkasabay, anim na binata ang pumasok sa harapan namin. Alam naming kaunti lang ang oras namin, kaya't napabuntong-hininga kami sa isip namin. Tumayo silang magkakasama sa parehong cashier para masiguradong sila ang unang makaka-order. Pagkatapos ay narinig ko si Jerrie na bumulong sa sarili niya, “Magpakita ng biyaya ngayon.” Wow! Oo, maganda sanang kami ang pinauna, pero napakahusay na paalala iyon na isipin ang pangangailangan at kagustuhan ng iba at hindi lang ang sa sarili ko.
Tinuturo ng Biblia na ang pag-ibig ay matiyaga, mabait, at hindi makasarili; hindi ito “agad nagagalit” (1 Corinto 13:5). “Madalas nitong pinipili ang kapakanan, kasiyahan, at benepisyo ng iba kaysa sa sarili,” isinulat ng komentador na si Matthew Henry tungkol sa ganitong pag-ibig. Ang uri ng pag-ibig ng Diyos ay inuuna ang iba.
Sa mundong ito kung saan marami sa atin ang madaling mainis, madalas nating hilingin sa Diyos ang tulong at biyaya na piliing maging matiyaga sa iba at maging mabait (v. 4). Sinasabi ng Kawikaan 19:11, “Ang kaalaman ay nagbubunga ng pagtitimpi; at karangalan para sa tao ang magpatawad ng kasalanan.”
Iyon ang uri ng mapagmahal na kilos na nagbibigay ng karangalan sa Diyos, at maaaring gamitin pa Niya ito upang dalhin ang kaisipan ng Kanyang pagmamahal sa iba.
Sa pamamagitan ng lakas ng Diyos, samantalahin natin ang bawat pagkakataon na magpakita ng biyaya ngayon.

Excelsior!

Minsan ang nakakagulat na mga espirituwal na mensahe ay lumalabas sa mga hindi inaasahang lugar, tulad ng sa isang comic book, halimbawa. Ang publisher ng Marvel Comics na si Stan Lee ay pumanaw noong 2018, na nag-iwan ng legacy ng mga iconic heroes gaya ng Spider-Man, Iron Man, the Fantastic Four, the Hulk, at marami pang iba.
Ang kilalang palangiting lalaki na laging may suot na sunglasses ay may isang personal na catchphrase na ginagamit niya para magpaalam sa mga buwanang kolum sa Marvel comics sa loob ng mga dekada—ang salitang "excelsior." Sa isang tweet noong 2010, ipinaliwanag ni Lee ang kahulugan nito: ‘Upward and onward to greater glory!’ That’s what I wish you whenever I finish tweeting! Excelsior!”
Gusto ko 'yan. Maaaring hindi man napagtanto ni Stan Lee, ngunit ang paggamit niya ng kakaibang catchphrase na ito ay tumutugma sa isinulat ni Pablo sa mga taga-Filipos habang hinihikayat niya ang mga mananampalataya na huwag tumingin pabalik kundi pasulong—at pataas: “Subalit isang bagay ang ginagawa ko: nalilimutan ang nakaraan at sinisikap ang hinaharap, nagpapatuloy ako patungo sa mithiin para sa gantimpala ng mataas na tawag ng Diyos kay Cristo Jesus” (Filipos 3:13-14).
Madali tayong mababalot ng panghihinayang o pagdududa sa mga desisyon ng nakaraan. Ngunit kay Cristo, iniimbitahan tayong isuko ang mga panghihinayang at magpatuloy pataas at pasulong tungo sa mas dakilang kaluwalhatian ng Diyos sa pamamagitan ng pagtanggap ng kapatawaran at layunin na Kanyang ipinagkakaloob sa atin! Excelsior!

Naririnig Tayo ng Diyos

Ang isang mag-aaral sa unang baitang ay tumawag sa numero para sa emergency dispatch. Sinagot ng 9-1-1 operator. “Kailangan ko ng tulong,” sabi ng bata. "Kailangan kong gumawa ng take-aways." Nagpatuloy ang operator sa pagtulong, hanggang sa narinig niya ang isang babae na pumasok sa silid at nagsabi, "Johnny, anong ginagawa mo?" Ipinaliwanag ni Johnny na hindi niya magawa ang kanyang takdang-aralin sa matematika, kaya ginawa niya mismo ang itinuro sa kanya ng kanyang ina kapag kailangan niya ng tulong. Tumawag siya ng 9-1-1. Para kay Johnny, ang kanyang kasalukuyang pangangailangan ay kwalipikado bilang isang emergency. Para sa mahabaging tagapakinig, ang pagtulong sa bata sa kanyang takdang-aralin ang pangunahing priyoridad sa sandaling iyon.
Nang kailangan ni David, ang sumulat ng mga Awit, ng tulong, sinabi niya, “Panginoon, ipaalala Mo sa akin kung gaano kaikli ang aking panahon sa lupa. Ipaalala Mo sa akin na ang aking mga araw ay may hangganan—kung gaano kabilis ang aking buhay” (Awit 39:4 NLT). Sinabi niya, “Ang aking pag-asa ay nasa” Diyos (tal. 7). Kaya, nakiusap siya na pakinggan Niya at sagutin ang kanyang “paghiyaw ng tulong” (tal. 12). Pagkatapos, kakaibang hiningi niya sa Diyos na “ibaling ang Kanyang tingin” mula sa kanya (tal. 13). Kahit na hindi binanggit ni David ang kanyang mga pangangailangan, sa kabuuan ng Kasulatan ay ipinahayag niya na ang Diyos ay palaging kasama niya, naririnig at sinasagot ang kanyang mga panalangin.
Ang ating pagtitiwala sa katatagan ng Diyos ay nagpapahintulot sa atin na iproseso ang ating mga pabagu-bagong damdamin, habang pinaninindigan na walang kahilingang napakalaki o napakaliit para sa Isa na hindi nagbabago. Naririnig Niya tayo, nagmamalasakit sa atin, at sinasagot ang bawat panalangin na ating binibigkas.

Kapag Ang Paniniwala ay Ang Nakikita

“Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko!” Tinawag ako ng aking asawa na si Cari sa bintana at itinuro ang isang matandang usa sa kagubatan sa labas lamang ng aming bakod, na tumatakbo mula sa isang dulo ng aming bakuran patungo sa kabila. Kasabay niyang tumatakbo sa loob ng bakod ang aming malalaking aso, ngunit hindi sila tumatahol. Pabalik-balik silang naglaro nang halos isang oras. Kapag huminto ang usa at hinarap sila, humihinto rin ang mga aso, iniunat ang kanilang mga harapang paa at yumuyuko sa kanilang mga likuran, handang tumakbo muli. Hindi ito pagkilos ng mangangaso at biktima; naglalaro ang usa at ang mga aso, nag-eenjoy sa isa’t isa!
Para sa amin ni Cari, ang kanilang pagtakbo-tuwing-umaga ay isang larawan ng darating na kaharian ng Diyos. Ipinahayag ng propetang si Isaias ang pangako ng Diyos tungkol sa kahariang iyon sa mga salitang, “Tingnan ninyo, lilikha ako ng bagong langit at bagong lupa” (Isaias 65:17). Ipinagpatuloy niya, “Ang lobo at ang kordero ay magsasama sa pagkain, at ang leon ay kakain ng damo tulad ng baka” (v. 25). Wala nang mangangaso, wala nang biktima. Magkaibigan na lang.
Ipinapakita ng mga salita ni Isaias na magkakaroon ng mga hayop sa walang hanggang kaharian ng Diyos; itinuturo rin nito ang inihahanda ng Diyos para sa Kanyang mga nilikha, lalo na “para sa mga nagmamahal sa Kanya” (1 Corinto 2:9). Napakagandang lugar ang magiging iyon! Habang tayo ay nagtitiwala sa Kanya sa pananampalataya, itinataas ng Diyos ang ating mga mata sa realidad na paparating: kapayapaan at kaligtasan sa Kanyang presensya magpakailanman!

Matalino at Maalaga

Nakakadurog ng puso ang tanawin. Isang pod ng limampu't limang pilot whale ang na-stranded sa isang dalampasigan sa Scotland. Sinubukan ng mga boluntaryo na iligtas sila, ngunit sa huli ay namatay sila. Walang nakakaalam kung bakit nangyayari ang mga ganitong mass strandings, ngunit maaaring dahil ito sa matibay na sosyal na koneksyon ng mga balyena. Kapag ang isa ay nagkakaroon ng problema, ang iba ay dumadating upang tumulong—isang instinct ng pag-aalaga na maaaring magdulot ng pinsala.
Maliwanag na tinatawag tayo ng Biblia na tulungan ang iba, ngunit maging maalam din sa kung paano natin ito ginagawa. Halimbawa, kapag tinutulungan natin ang isang tao na nahulog sa kasalanan, dapat tayong maging maingat na hindi tayo madala sa kasalanang iyon (Galacia 6:1), at habang tinutulungan natin ang ating mga kapwa, kailangan din nating mahalin ang ating sarili (Mateo 22:39). Sinasabi ng Kawikaan 22:3, “Ang matalino ay nakikita ang panganib at nagtatago, ngunit ang mga walang muwang ay patuloy na sumusulong at binabayaran ang kaparusahan.” Ito ay isang magandang paalala kapag ang pagtulong sa iba ay nagsisimulang makasama sa atin.
Ilang taon na ang nakalipas, dalawang lubhang nangangailangan na tao ang nagsimulang dumalo sa aming simbahan. Agad, ang mga nagmamalasakit na miyembro ng kongregasyon ay nagkapagod sa pagtugon sa kanilang mga hiling. Ang solusyon ay hindi ang iwasan ang mag-asawa kundi ang maglagay ng mga hangganan upang hindi mapahamak ang mga tumutulong. Si Jesus, ang pinakamataas na tagapagbigay tulong, ay kumukuha ng oras para sa pahinga (Marcos 4:38), at tiniyak niyang ang pangangailangan ng Kanyang mga disipulo ay hindi nasasakripisyo para sa pangangailangan ng iba (6:31). Ang matalinong pag-aalaga ay sumusunod sa Kanyang halimbawa. Sa pamamagitan ng pag-aalaga sa ating sariling kalusugan, magkakaroon tayo ng mas maraming kakayahang magbigay ng tulong sa pangmatagalan.